Miss difficult

Sinds haar ziekte is Lola bijzonder moeilijk en zeurderig. Haar hele dag bestaat uit slapen en eten.
Telkens wanneer ze honger heeft, sleept ze zich tot aan mijn voeten en gooit ze zich plat op haar rug:
“kijk, hoe zielig, wat een lege maag, moet dringend gevuld! Stop asap met dat geblog!”

Ever since her illness Lola  is particularly difficult and whiny. Her whole day consists of sleeping and eating.
Whenever she's hungry, she drags herself to my feet and she acts this way:
"Look, what a pitful little cat, with   an empty stomach, must urgently  be filled, stop blogging and oblige me!”



Zo blijft ze klaaglijk miauwend liggen aandringen onder mijn stoel tot ik uiteindelijk haar kommetje vul, met tonijn, of ham, of kip, of met mijn eigen lunch. Ze  blijft koppig op haar rug liggen tot ze eten krijgt.
This  plaintive meowing keeps on going on  under my seat until I finally give in an  fill her bowl with tuna, or ham, or chicken, or with my own lunch.Nothing to be done about is:  She remains stubbornly on her back until she gets food.

 Eenmaal vol, zoekt ze de lekkerste slaapplek uit.
Once filled, she seeks out the cosiest  sleeping spot and she is rather picky in doing so.

Dat loop absoluut niet van een leien dakje want mevrouw is “picky”. Vermits ze niet meer op hogere objecten kan (een stoel is een brug te ver voor haar achterpoten), heb ik een aantal mogelijkheden voor haar:
1)      Ze probeert eerst de poef met de twee kussens erop uit (prinses op de erwt) maar aan de manier waarop haar kont in de lucht blijft steken, voel ik dat ze niet happy is

 
2)      Dan maar de poef tot bij de gele zetel gesleurd, zodat een overstap makkelijk is, en ja, het schijnt even te lukken..... maar ook nu weer kijkt ze bijzonder ongelukkig, dus maar weer iets anders geprobeerd:

3)      Haar mand  naast de gele zetel gesleurd (ou, die rug van me). Nu kan ze kiezen uit drie opties. (Lola houdt graag alle mogelijkheden open)

4)      Yes, we have a winner: de mand!

Daarin ligt ze nu zalig te ronken, ik hoor het vanuit de woonkamer tot hier aan de keukentafel. Eindelijk rust, ook voor mij.

Since  higher objects are no longer an option ( jumping on a chair, is no longer possible with the condition of  her back legs), I offer her  a number of possibilities:
1) There is the  ottoman with two pillows on top (princess and the pea) but by  the way her ass is high in the air, , I can tell  she is not happy at all
2) Then I dragged the ottoman next to the yellow seat so she can easily change place,
3) And because she still looks unhappy, I take her basket and put it next to the yellow seat. Now she can choose from three options. (Lola likes to keep all options open)
4) Yes, we have a winner: the basket!

At this very moment, she actually is happy,  blissfully snoring, I can hear her noise, right here in the kitchen.