Posts tonen met het label bloemen. Alle posts tonen
Posts tonen met het label bloemen. Alle posts tonen

dinsdag 26 januari 2016

Lente in de lucht leidt zonder omwegen naar Misteria Lane

 Hebben jullie het gemerkt?
Er zit lente in de lucht.
De hyacinten steken hun kopjes op
en Jacqueline zat gisteren bij ons in de tuin in  haar topje.
In Hasselt was het lekker warm.
 
Lente leidt naar Misteria Lane en omdat er binnenkort
een nieuwe meeting tussen het ML-comité plaatsvindt,
ergens op een bankske waar we onder een handgemaakte quilt
 de everzwijnen zullen observeren,
is de harde ML-kern alweer cadeautjes in elkaar aan het steken.
 
Bij Kris slaat de stress volop toe,
je lees er hier alles over,
twee anderen ( An en Carla) zwijgen als een graf,
en de vierde (Ingrid) die heeft de cadeautjes al ingepakt en al,
ze toonde op IG al een tipje van een verleidelijke, romige sluier.
 
Bij mij borrelde het idee een annex te maken aan de
Misteria Lane huisjes :
 
 
Stap 1,
het gebreide en geborduurde gedeelte
is probleemloos klaar geraakt,
 maar oh oh oh
oh la la,
 
 stap 2 heb ik lichtjes onderschat,
bij stap 2 komt er een  vreemd object van de kringwinkel  in het ML-object
een implementatie , zeg maar,
 
my oh my
daarop heb ik gevloekt ,zeg
(dat ik er geen attaque heb aan overgehouden is straf
maar er zijn wel objecten door huis gevlogen
en de katten hebben op sommige momenten lang op hun eten moeten wachten)
 
en Jackie, kon het niet meer aanzien , die goeie ziel,
toen ze hoorde dat het lief van de zoon,
de vreselijk lieve Deense,  die altijd positief door het leven gaat,
eens naar mijn nieuwe project had gekeken
en niet zoals we van haar gewend zijn
"how wonderful" antwoordde maar wel even fronste en "how interesting"
formuleerde,
toen kreeg J. medelijden met mij
en
bood ze technologische ondersteuning aan,
ze vond het zielig dat ik er zoveel tijd had ingestopt en op de valreep zou stranden.
 
dus Jacqueline heeft zich deskundig gebogen over de technische kant van mijn project:
 
 
    Zo kwam ze met super ideeën
die ik hier uiteraard niet allemaal uit de doeken doe wegens te veel verradend)
maar ook  met  het idee om karton als versteviging te gebruiken
    gelukkig had ik veel  chocola liggen,
(even letterlijk tussen haakjes: die fondant Lidl tabletten zijn overheerlijk, he?
-Zo lekker knisperig en knappend)
 
 
Dikke merci aan de bovenstebeste collega!!!
 
 

Vanwege de witte rook denkt Ingrid dat Vaticaanstad wordt gebouwd in Misteria Lane-village
ik moet je helaas teleurstellen,  Ingrid, het is geen pauselijk  paleis.   :)

donderdag 23 juli 2015

Tijdelijke haakstop (zo denk ik er vandaag althans over)



Best lang geleden dat ik nog eens een
"van-alles-en-nog-wat-post" heb geschreven.
Laat ik me nog maar eens daaraan bezondigen.
 
Om te beginnen kreeg ik vandaag mooie post van Corine van Red Cherry
omdat ik bij haar heb gewonnen met kersenvretende dino's.
Je kan  via deze link op  haar blog de andere kersenfoto's bekijken




 
 
 
 
Corines cadeautje:
een kersenkaartje,
een konijnenguirlande
 en een zelf gebakken kersenmedaillon
( het medaillon kan perfect aan mijn vis worden gehangen
want hij heeft kersen aan zijn staart:
 
 
 Omdat het nog volop zomert in de tuin,
pluk ik vaak boeketten:
 


 
 En zomervakantie impliceert opruimen.
Gisteren heb ik één van mijn stoffenkasten  onder handen genomen
 

In de rechterstapel (boven) liggen allemaal witte borduursels,
ik spaar ze al meer dan twee jaar,
allemaal van de kringwinkel.
 
Veel doekjes met rozen
en andere bloemen erop.
 
Ooit wil ik ze samen naaien in één quilt,
maar voorlopig ontbreekt me de zin,
te mooi weer.
 
 

 
Niet alleen het mooie weer
maar ook het haken,
beperkt het naaien,
ondertussen ligt het hele huis boordevol met grannykussen,
grannydekens, en grannytassen.
Ik vrees dat ik zo'n beetje aan de limiet zit
van wat een man qua kleur en wol kan verdragen.
 
(Binnenkort verdwijnen er weer ongemerkt spullen
naar de zolder)



Wegens overdaad
(en dit komt vreemd uit mijn mond
want doorgaans ben ik helemaal barok)
 
komen er voorlopig geen nieuwe haakproducten bij,
dus houd ik me met kleine dingetjes bezig.
Bijvoorbeeld het langer maken van deze sjaal.
 
Ik heb hem al een aantal jaren,
niet zelf gehaakt, gekocht
(Jacqueline, jij hebt die ook , he?
maar in een andere kleur, toch?
)
 
Het is werkelijk een mooie, zachte sjaal
maar ik heb hem tot nu toe weinig gedragen
hij is gewoon te kort,
dus krijgt hij momenteel een klein zetje bij:

 
Het uiteinde lijkt er een beetje vreemd aan te hangen,
maar als je de sjaal dubbel knoopt,
is dat net het gedeelte dat onder de rest verdwijnt
en valt de scheiding tussen de twee technieken minder op.
Geen paniek!
Het komt allemaal goed.
 
Zo ,
nu naar de tandarts,
ik heb gisteren een groot stuk tand stukgebeten
op het dessert,
het rechtergebakje was heel lekker,
de limoen marshmallows ook
MAAR
het pistachebroodje  keihard
en krak zei de tand:
 
 
 
 

maandag 13 juli 2015

Lekkere plensregen tussen hittegolven door


De driftige onophoudend kletterende regenbuien storen me vandaag niet:
want wegens de droge voormiddag heb ik al het snoeiwerk in de tuin afgehandeld.
 
Helaas niet zonder ongelukken:
 dit prachtige nest heb ik per ongeluk mee getrokken met te lange takken.
Op zo'n momenten voel ik me steeds stom,
en heb ik medelijden met de zielige vogel die
volgend jaar dit nest niet kan hergebruiken.
Zo mooi gebouwd
(met restjes maanblauwe eierschaal er in,
gelukkig waren de kleintjes al uitgevlogen...)
 
 
Op deze manier probeer ik het een eerbetoon te geven.
 
Een tweede reden waarom het vandaag mag regenen:
de twee ronkende katten in de woonkamer geven een warm, huiselijk gevoel,
en er is bovendien nog chocolade cake over.
Wat meer kan een mens verlangen?
 
Zo meteen nog wat naaien,
er liggen heel wat lapjes overschot
van de Betty Bowler,
te gek om niets ermee te doen.


 
Vandaag bracht de postbode erg leuke post van Esther
om ons te bedanken voor de misteria lane picknick.
Meer hierover lees je bij haar, hier
 
Supermooie omslag met een lieve vlaggenlijn erin.
Vogeltjes.
Mijn favoriete beesten.
Merci, Esther.
 
 
 
Een derde reden waarom het nu mag regenen is het feit dat het de vorige week enorm
lekker was (zie foto's hieronder)
 en de tuin water nodig heeft
vermits  er voor de komende dagen weer heerlijke temperaturen worden voorspeld,
nemen we de regen er even bij.
 
 
De reeks foto's van vorige week begint met
 de rode bloemen die mijn vader hier ooit nog heeft geplant.
Ze komen elk jaar opnieuw uit (knolletjes) en herinneren me dan telkens weer aan hem.
Zo blij dat hij op die manier nog bij ons kan zijn.
 
Op IG heb ik naar hun naam gevraagd
en blijkbaar heten ze "crocosmia" of "montbretia".
Van Kris verneem ik dat ze in de volksmond "vuurpijltjes'
worden genoemd en nu ik dat weet, zie ik er inderdaad een soort van vuurwerk in,
dat is dan helemaal onze pa,
toepasselijker kan bijna niet:


Onderstaande foto is genomen vanuit de wei achter ons huis,
het zwarte dak is het onze:


Kersenboom met het goud van de ondergaande zon erin:



woensdag 1 juli 2015

Dolce far niente


     Het babydekentje van mijn vorige post
is ondertussen extra gepersonaliseerd.
Het kreeg een eigen strik (zie boven)
en een boodschap voor Jonas.
De boodschap is op plastic geschreven
met overhead stift
en er is nog een plastic overheen genaaid zodat
de kleine baby niet per ongeluk bij de inkt kan.
 
Het is ondertussen in Duitsland gearriveerd
in de tas van mijn dochter.
Het babyfeest is zaterdag.
Ik heb aan de dochter en haar lief gevraagd
dat ze me een foto Whats-appen van het moment
dat de mama het deken ziet,
want ik gaf het ondertussen al niet meer graag af,
ik was er na nog maar een kleine week
al helemaal eraan gehecht geraakt.
 

Jongens wat zomert het!
Het is hier mega lekker.
Stel je voor dat je nu in Zuid-Europa zit.
Meer dan 40 graden.
Ik geniet me volle teugen hier.
 
 
 

 Het voorbije weekend was gezellig vol en dito druk.
Wat een verademing: voor het eerst sinds lang
helemaal geen schoolwerk,
dus iedereen mocht komen:
de zoon met zijn Deens liefje
en de dochter met haar Duitse vriend.
Ze willen geen van allen herkenbaar op de foto.
Wie denken jullie dat de zoon is?
en wie de dochter?
en wie de echtgenoot?





 
Omdat er zoveel volk was,
heb ik de pot vol koekjes van Anneleen
(het wisselcadeautje van de zandberg)
geopend
en gebakken
 
alles goedgekeurd door mens en dier:

 
Merci , eh Anneleen,
ze waren heerlijk en bestaan ondertussen al niet meer!
 

 
Geen gezellig huis zonder boeketten.
Het staat hier vol ermee:



En Hugo is onze lounger, die geniet gewoon
zonder al te veel woorden.
 
gisteren wol geverfd met tante Irène en ook ons ma verwend
maar daarover binnenkort meer.
Zoveel foto's liggen nog te wachten
en zo weinig tijd.
Ik voel het nu al:
de vakantie zit te vol.
Maar gelukkig zijn er geen deadlines.
Dus gewoon dolce far niente.


 

woensdag 10 juni 2015

Baldadige en onstuimige tuin

 
De bloemenliefde is me doorgegeven door mijn moeder.
Dus telkens wanneer ik haar bezoek,
maak ik een mix van gekochte bloemen en tuinbloemen.
 
Niet helemaal toevallig, durft het gekochte boeket nogal eens te groot te zijn
zodat ik me genoodzaakt zie,
niet alleen voor mamaatje,
maar ook voor mezelf een boeket te maken.

 
Foto boven: bloemenmix bij mijn moeder thuis,
Foto onder: ten huize Dachshundie.
Zoek de tien verschillen.
 
 
Niet zo ver hier vandaan.
Is het niet wonderlijk versierd?
 
En hieronder: de "fish eye"-lens
die ik van de dochter voor mijn verjaardag kreeg
voor op mijn smartphone: kijk wat een vreemde dingen ze met onze tuin doet:
 

 
 
 

Ondertussen wordt de tuin een tikkeltje baldadig en onstuimig
(geen nood, zo heb ik ze graag)

 Alles mag  groeien zo druk als het wil,
zo lang het mijn zon maar niet wegneemt.
 
Om die reden ben ik heftig tegen het groen van foto hieronder aangegaan,
Die struiken waren zelfs voor mij overdreven enthousiast
 
de foto onder is van VOOR
(nu schijnt de zon er weer méér doorheen want de top van de haag is weg):


 
Gisteren was ik niet alleen bij mama maar ook bij tante Irene.
De buurman had zijn schaapjes geschoren
en tante Irene heeft een heleboel wol in zakken gestopt.
Ze liggen nu te luchten op haar terras
(in gedachten zie ik onder elke zak vier pootjes en
dan zijn het net weer echte schaapjes, toch?)
 
om later gesponnen te worden
en nog later gekleurd (zoals op de foto onder)
 
(kijk tante Irene heeft plasticreepjes haakwerk op haar tuinmeubelen,
hip, he? voor een dame van achteraan in de 70?)
 
Telkens wanneer ik tante bezoek,
opent zij haar magische grote houten kist
en mag ik er alles uit meenemen wat mijn hart begeert:
 

 
In de avondzon alvast begonnen aan een volgend project
(en ik ben aan nog zoveel andere zaken bezig)
 met de nieuw gekregen kleurtjes:
 
(zien jullie mijn nieuwe vriendje onder mijn stoel zitten?)




  Op bezoek in hometown,
ook nog even langs de "zandberg" geweest,
een kijkje nemen in het recent vernieuwde bosmuseum.
Het is de moeite:


 
 
 

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...