Posts tonen met het label kleuren. Alle posts tonen
Posts tonen met het label kleuren. Alle posts tonen

dinsdag 29 augustus 2017

Boho quilt in dachshundiecrochet


Het zit zo: ik koop nooit méér dan drie of vier bolletjes wol van eenzelfde kleur/soort
Waarom?
Om te beginnen ken ik mezelf: als ik te veel met dezelfde wol moet handwerken, word ik dat beu
wegens te weinig afwisselend.
Met het vorige argument samenlopend: ik heb werkelijk niet het geduld om lang  met eenzelfde project bezig te zijn, minder wol betekent kleinere dekens , he?

En ten slotte handwerk ik zo veel dat ik het vertik om veel geld aan wol uit te geven,
dus verzamel ik heel veel via kringwinkel en rommelmarkten (maar dan zijn het nooit veel bollen van dezelfde kleur, zodoende...)


Nu ligt dit onafgewerkt deken hier al van in de lente en ondertussen zie ik het niet meer echt graag.
Tenminste niet graag genoeg om al de ontbrekende rode vierkanten nog bij te haken.
Zou het opvallen als ik het middenstuk van het deken in patchwork zou opvullen (genaaid in plaats van gehaakt) ?
Bonnie ziet het helemaal zitten.

Wat denken jullie?


Ik heb onlangs nog eens zoiets gedaan: half crochet, half stof en ça va nog wel.
(zie hieronder)
Het grote voordeel met een stuk stof erbij is dat het vooruit gaat-
en dat moet deze dagen nu binnenkort de lessen hervatten.


En als afsluiter een foto van al mijn grote (en te kleine ) dekens én ook
een stoeltje dat ik deze zomer heb bekleed
en een bloemenkussen dat ik naaide
en het paardje van ons mama
en een stukje Bonnie:


donderdag 18 februari 2016

Poncho met schapenwol van tante Irène

 
 
Het mooiste boeket
is een boeket in licht verval.
De bloemen hierboven zijn een week oud,
ik hou van het moment, zo net voor hun blaadjes afvallen
 
Idem voor voorjaarsbloemen.
Narcissen, hyacinten en tulpen zijn op hun heerlijkst
net voor ze er helemaal de brui aan geven.
 
Ondertussen heb ik via een Russische vriendin op IG
ontdekt dat het schilderij hieronder van de kringwinkel
door iemand uit Mongolië is gemaakt.
Zij heeft de inscriptie achteraan kunnen ontcijferen.
spannend, he?
 
 
 
Mijn poncho groeit verder.
Ik brei grote gedeeltes rozen in
en als de lap klaar is,
borduur ik wat extra's bij  waar het er niet helemaal koosjer uitziet:
 
 
Er worden allerlei soorten wol door elkaar gebreid,
alle overschotten verwerkt.
Zelfs de donkerblauwe ondergrond bestaat uit resten wol.
Dat geeft hier en daar een kleurnuance
maar daardoor krijgt het geheel een boho uiterlijk.
 
Heel erg mooi  past de pluizige met de hand geverfde schapenwol
 van tante Irène (bless her) 
zoals bijvoorbeeld in de rechterroze bloem hieronder

 
Maar helaas geraakt die schapenwol uitgeput en
vermits ik toch vandaag een afspraak met mijn moeder had,
zijn we met ons tweeën bij mijn tante langs geweesr.
Kijk wat een leuke wolletjes zij in haar mand heeft:

 
Er stond een hele grote zak schapenwol voor me klaar met al mijn lievelinsgkleuren erin.
Ik ben er heel erg blij mee, tante Irène.
Jij bent de bovenste beste!
 
En we probeerden een onsie.
Tante Irène had geweldig veel plezier in het maken van een selfie,
het was haar eerste keer:


 
Kijk wat een mooie dames.
Mijn moeder: bijna 80
en mijn tante zopas 76 geworden.
Ze genieten van de fotoshoot:
 
Prachtige kussens ook bij mijn tante , he?
Ze is een echt handwerkwonder.
 

 
En daarna met mijn moeder voor een controle naar het ziekenhuis,
(ze doet het behoorlijk gezien de omstandigheden,
gelukkig niet te veel pijn,
maar wel heel heel moe en veel slapen)
 
en daarna thuis de dochter helpen met inpakken
voor een vierdaagse met haar Duitse vriend
en nadat de dochter op de trein was gezet,
 
gedaan wat het allerlekkerste is .
 
Kennen jullie dat ?
Het allerlekkerste na heen en weer gelopen te hebben is de combinatie van onderstaande elementen:
- een bad,
- knellende jeans uit en iets zachts aan (liefst een jogging of een pyjama),
- lenzen uit en bril op,
- een lekker drankje (liefst iets met bubbels)
- benen omhoog
- iets pluizigs op de schoot
 
Toen ik er net zat, kwam Lola bij me liggen
(foto links)
maar al gauw sprong ook onze Lou erbij
Op de foto rechts zie je hem triomfantelijk naar Lola (buiten beeld) kijken
Hij zit momenteel  nog steeds op mijn schoot terwijl ik deze tekst intik.
Hij ronkt heel erg gezellig.
Met diepe zware keelgeluiden en snurkt tussendoor luidruchtig
ik vergeef het hem,
hij wordt binnenkort 15 jaar oud
en heeft nog slechts één tand.
Poor guy!
 
 
 

x

 

 

 

maandag 1 februari 2016

Tassen stop


Nadat ik jullie gisteren mijn nieuwe tas toonde,
heb ik me bij mijn kluwens wol gezet
en me afgevraagd: wat nu?

Eerste optie: nog een tas.
Maar in mijn gedachten doemden alle tassen op
die overal in dit huis verspreid liggen

Een kussenstop is  eerder al afgekondigd.
en vermits het hier maar niet wil winteren,
hoeven sjaals en handschoenen evenmin.
 
Wat nu?
 
Op IG hebben ze het over een shop.
Maar al die maaksels die overlopen van liefde zomaar verkopen,
neen, dat lukt me niet
 
Wat dan?
 
Ik denk dat ik het heimelijk al weet.
Maar ik vrees dat het een beetje hoog gegrepen is voor deze dachshundie imperfectionista!
 
 

woensdag 16 september 2015

Weven in een kader van een kringwinkel schilderij: als dat geen upcycling is :)

 
Deze dagen ben ik met één smak terug geslingerd in mijn kindertijd.
Op de lagere school, vanaf het vierde leerjaar,
moest iedere leerlinge een mini-weefgetouw meehebben in de klas
(mijn vader heeft nogal geduveld toen,
hij was de timmerman van dienst ,  net zo'n imperfectionists als ik ,
en sloeg alle nagels krom)
 
De afspraak ging als volgt:
wie klaar is met zijn rekensommen of met schrijfoefeningen,
mag tussendoor wat weven.
 
Jongens, dat moesten ze me geen twee keer zeggen,
je kan niet geloven
hoe snel ik gerekend en geschreven heb,
want dat weven,
dat deed ik supergraag.
 
Ik was toen al erg gefascineerd door wat kleuren allemaal met een mens doen
en in die tijd heb ik heel veel tapijtjes geweven.
 
(ik heb geen idee waar mijn moeder ermee gebleven is,
ik zou die heel graag nog eens zien)
 

 
Moeilijk uit te leggen hoe het menselijk brein werkt,
maar toen ik deze week weer eens een schilderijtje van de kringwinkel
had gedemonteerd,
en een leeg kader voor me had,
bekroop me ineens de zin om er nagels in te kloppen
(om de één of andere reden kwam het me nog precies voor de geest
hoe dat bijna vijftig jaar geleden in zijn werk ging)
 
Je hebt gewoon dus een houten kaderwerk nodig,
en klopt daarin de nagels op een afstand die je wil.
De mijne staan een 0,75 centimeter uit elkaar.
 
Dat meten met een latje was voor mij het moeilijkste deel van
de opdracht.
 
 

 
Eenmaal de nagels geklopt,
span je de verticale  draden .
Het leukst werkt het met verschillende kleuren gespannen wol.
 
 
 
En als de verticale draden gespannen zijn,
dan neem je gewoon een dikke naald en ga je horizontaal op en af.
(je neemt één draad op, en de volgende niet
en zo door,
en voor de rij erna doe je het precies andersom)
 
Als je van kleur wisselt, knoop je gewoon de twee draden aan elkaar,
de uiteinden verdwijnen gewoon vanzelf in de horizontale lijn.
 
Ik heb gemerkt dat het resultaat mooier is,
wanneer de gespannen draden dikker zijn dan de draden die je erin weeft.
 
Het is werkelijk ideaal voor wolresten,
die kan je gewoon allemaal erin kwijt.
 


Deze dagen vergaap ik me aan de theatrale luchten.
Niet te geloven wat die allemaal doen.
 
Ik ben meer een zomer- dan een herfstmens
maar voor deze wolken ga ik toch voluit.
 
Ik prijs mezelf gelukkig dat ik langs landelijke wegen
van, de school naar huis rijd,
en stap regelmatig uit mijn auto om foto's te maken:

 
 
Ondertussen ben ik in de weer met een cadeautje voor de dierenminiswap
die door Mims tasjes wordt georganiseerd.
Bovenstaande foto is een kleine tip van de sluier
 
 

zondag 5 juli 2015

Wol verven bij tante Irene en op stap met met moeder

 
Bomvolle week achter de rug.
Maar wel bijzonder leuk.
 
In het begin van de week verfde ik wol met tante Irene.
Ik verzamelde al mijn kluwens waarvan ik de kleur niet mooi vond
en kreeg er nog een heleboel van mijn tante ook.
Alles ging in drie verschillende potten.
Eén met okergele verf,
één met rode verf en daarbij kersen geplet,
en één met groene verf.
Afhankelijk van de textuur van de wol,
kleurde alles heel verschillend.
Zoveel te meer echte "wol" in het garen,
zoveel te beter de kleur pakt.
Het kleurverschil van de bollen zit em dus in het soort garen.
 
Op de eerste foto zijn de bollen nog nat waardoor ze extra fel kleuren,
en hieronder zijn ze opgedroogd
(niet moeilijk met deze temperaturen)
 
Na het drogen zijn de tonen verstild
en komen alle schakeringen mooi uit:


 
 
 
Even een foto van tante Irene,
als ook een kleine rechtzetting.
 
Tante Irene kan er gelukkig nog mee lachen,
maar in één van mijn vorige posts heb ik haar leeftijd
"achteraan in de '70" geschat.
Daarmee was ze niet zo happy.
Vandaar nu heel duidelijk:
tante Irene is NOG MAAR  75 JAAR JONG!
 
Hierboven de pot met de gele verf
het geheel staat in te trekken in azijn om de kleur vast te zetten
(mooi , eh? het is bijna een kunstwerk op zich)
 
en één grannietje om te proberen:
 
 

 
Tussendoor ook met mijn moeder op stap geweest.
Onder andere gaan eten.
Wie herkent de locatie? 

 
En dit wil ik jullie niet onthouden.
 
omdat de opgerolde bolletjes maar nat bleven en helemaal niet droogden,
heb ik ze opgespannen tussen de bomen in de tuin
en op het wasrek.
Het heeft me anderhalf uur gekost om alles op te hangen
en dan nog eens een dik uur om ze weer op te rollen.
Handwerk vraagt enorm veel geduld.



 
Ook nog schapenwol van mijn tante gekregen.
Omdat hij wat rook
(naar schaap, deuh)
heb ik hem gewassen in een heerlijk sopje en te drogen gehangen.
Vermoedelijk gaat hij dienen als kussenvulling.


 



zaterdag 25 april 2015

Helemaal dachshundie

 
Zal ik eens een compleet dachshundie post maken vandaag?
D A C H S H U d I E staat voor:
 
- kleurrijk en een tikkeltje (?) druk,
-eigenzinnig en verrassend,
- uniek (van dachshundie bestaan er nooit twee)
-ogenschijnlijke chaos maar  perfectie in het imperfecte want schijn kan oh zo bedriegen
 
en vul zelf maar aan....
 
Om te beginnen heb ik mijn wolmand opgeruimd en de dikke wol bij elkaar gelegd
voor een nieuw  dachshundie dikke wol project
(zie foto hieronder)
(ik voel een mand eraan komen in een combinatie van wol en stofjesrepen
of misschien een naaimachienhoes want die heb ik ook al heel lang nodig):
 


Verder heb ik een hoop bloemen uit de tuin geplukt
om een dachshundieboeket te maken,
hoewel onze tuin niet overdreven groot is,  
 heeft hij  misschien wel wat overdreven veel bloemen
 



Heb een superdrukke schoolweek achter de rug,
zo'n mooi weer en  elke dag oefenlessen op school  tot 17.40u.
(binnen zitten met zo'n weer  is niet fijn, eh Jackie?)
 
Alleen de donderdagnamiddag was ik vrij:
toen hebben Lou en ik samen thuis gewerkt,
op zijn dachshundies natuurlijk:

 
Lola is sowieso dachshundie
(want zo bestaat er geen tweede op de hele wereld
en ze is verre van perfect  :)   )

Ondertussen is de tas van dachshundie daisies bijna klaar
(het haakwerk althans, afwerking met riempjes en versterking laat nog op zich wachten)
 
Omdat ik er in de paasvakantie aan zee een heleboel gecrocheerd heb,
ruikt ze voor mij (nu nog) naar lekker wier en zout
(ik weet dat het belachelijk klinkt,
maar het IS wel zo,
lees maar Proust:" A la recherche du temps perdu", die geeft me gelijk)
 
(zie hier voor de ontstaansgeschiedenis


Op bovenstaande foto zie je goed hoe in de laatste ronde
het ronde  bloempje,
vierkant wordt  door de traditionele granny methode te gebruiken maar
dan niet de stokjes telkens in één gat stoppen,
op de plaatsen waar de cirkel breed is, verspreid je de stokjes over meerdere gaten
( alles op het zicht, niet tellen,
neen, Orens NIET tellen)


Foto's maken zonder Lola erbij,
is niet eenvoudig
 
Oh ja,
en achter onze tuin
ligt momenteel een bijzondere dachshundieweide,
vol wilde bloemen: koolzaad, witte bloempjes, paarse bloempjes,klavertjes...


Graag sluit ik af met onze Lou,
met zijn dachshundie halve Dali-snor
 
Wat denken jullie?
Zal ik een dachshundie-lijn beginnen?

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...