Posts tonen met het label stofreepjes. Alle posts tonen
Posts tonen met het label stofreepjes. Alle posts tonen

zondag 31 januari 2016

Crochet: dachshundie tas


Ik kreeg van mijn moeder een zwarte jurk met witte bloempjes
met gedateerde snit maar wel uit mooie zijden stof,
dus de jurk  werd verknipt tot stoffenreepjes


en de stoffenreepjes werden zo goed en zo kwaad mogelijk tot bollen gerold:

 
Daarna granny squares haken
met haaknaald 7.
 
Bij elk stofreepje heb ik een draadje wol meegehaakt voor de stevigheid.
Hier en daar heb ik er ook nog wat schapenwol van tante Irene bijgestopt om
het wolliger te maken.
 
alles te samen zitten er 9 vierkanten in.
Zes aan de ene kant,
drie aan de andere kant
(zie eerste foto boven, toen was ik het eigenlijk beu,
mijn attention span is tamelijk kort-)
ik heb de onderste drie granny's vervangen door een lap stof,
wat eigenlijk wel een goed idee was, want achter de stof lap
heb ik een grote voorzak kunnen maken
(die met dat groene flapje)
 
 
Aan de kant met de zes granny's,
heb ik het vierkant midden onder,
niet vastgenaaid aan het vierkant erboven
maar er een zakje van gemaakt.
Knop zelf gehaakt en dito lusje
vastgehaakt aan vierkant midden boven:


 

 

 

 
Vanochtend is de tas mee naar de winkel geweest
(volgens mij was ze erg in haar nopjes)
 
En de Lou vindt het helemaal niet fijn dat hij aan de deur moet wachten
terwijl ik nog snel een foto probeer te maken
ter bewijs van het feit  dat mijn mittens eigenlijk qua kleur goed matchen
met mijn tas
(niet bewust zo gekozen maar blijkbaar val ik toch wel
voor een heel voorspelbare kleurencombinatie)
 

 
Tussendoor vond  ik in de kringwinkel  vier handgeschilderde vaasjes .
(Turkse)
Ze deden me denken aan de kleine bloemenkandelaars
van Esther, die je hier kan zien..
Omdat haar kleine kandelaars me zin gaven om ze op elkaar te plakken,
heb ik maar meteen de vasen gekocht
en er kandelaars van gemaakt:


De handvatten van mijn tas,
zijn een in tweeën geknipte lederen riem van de kringwinkel.


De binnenkant heb ik heel strak kunnen maken en perfect passend aan de buitenkant
dankzij de geweldige tip van Jacqueline:
tweezijdige plakband.
Dankjewel J.
 
Ik weet niet hoe ik het ooit erzonder gedaan heb.
 

donderdag 21 januari 2016

Crochet & moedige mama

 
Mijn moedige moeder doet het fantastisch.
Drie maanden geleden krijgt ze te horen dat ze nog max. een jaar te leven heeft en
ondertussen heeft ze haar leven weer helemaal opgepakt,
ze praat ongedwongen over haar ziekte
en stelt ons allemaal op ons gemak.
 
Verder probeert ze zoveel mogelijk alles te regelen.
Zo is ze haar huis op orde aan het zetten
en geeft ze beetje bij beetje spullen aan kinderen en kleinkinderen mee.
Vandaag was ik bij haar en toen ze merkte dat ik zwarte stof te weinig had voor
mijn nieuw haakwerk van stofjesreepjes ,
zei ze : ga maar in mijn kleerkast kijken , er zit zoveel in
dat ik nooit meer zal dragen.
Het zwart-wit gebloemde zijden  stofje zal ik via mijn haakwerk voortaan altijd koesteren.
 
Terwijl mama in december zich afvroeg of ze kerst wel zou halen,
zou ze nu nog heel erg graag haar 80ste verjaardag meemaken,
die is op 3 maart.
Dat moet lukken, he?
 
Gelukkig is haar pijn momenteel onder controle,
ze is wel heel vlug moe en slaapt veel,
maar ze geniet nog erg van het leven.
 

als ik bij haar ben, handwerk ik veel,
ook het vervolg van de misterialane cottages komt hier tot stand:

 Momenteel ondervind ik licht technische problemen ermee
maar Jacqueline heeft beloofd me technisch te komen ondersteunen.
Ze zegt dat we er met ons tweetjes er  een heldere blik kunnen op werpen
als we een cavaatje (of twee) erbij nemen,
dat geloof ik goed.
Jackie to the rescue
 
Ondertussen zijn het examens op school en vermits die van mij heel achteraan in de reeks zitten,
heb ik voorlopig veel minder te doen,
er is zelfs tijd geweest om te schilderen (zie twee schilderijtjes hierboven)
 
Ik geniet van het aparte winterlicht,
en Lola ook.
Op de foto hieronder ligt ze luilekker te maffen
tot grote jaloezie van Lou , die van haar niet mee in de grote zetel mocht.
Dus neemt die arme jongen genoegen met het poefke.
Ja, hij moet luisteren.

 



Aan een nieuwe lapjesdeken ben ik ook begonnen.
Maar die ligt ondertussen alweer stil omdat ik het meeste handwerk op verplaatsing doe.

Ik geniet ook heel erg van de natuur.
De mix van half winter, half lente, bevalt me heel goed.
Het zijn heerlijke dagen.


 


 




zaterdag 9 mei 2015

Kringwinkels, koeien, katten, kadootjes, kleuren.... dat begint allemaal met een KAA!

Megadrukke week achter de rug.
(geen enkele blog kunnen lezen  ;)
Van de ene school naar de andere gereden om studenten te bezoeken tijdens hun stage.
Af en toe kwam ik onderweg een kringwinkel tegen(zie boven)
en ook soms een stel koeien.
De vaarsjes hieronder stonden vanop een afstand naar me te kijken
blijkbaar trok iets in mij hen aan
(mijn rode blouse van die dag?)
en kijk hoe enthousiast ze daarna naar me toe hollen


 
Bij thuiskomst van zo'n dag rondrijden,
tref ik Lola steeds in een überdiepe slaap,
omdat ze hardhorig wordt,
hoort ze me niet binnenkomen en kijkt ze heel verschrikt op
wanneer ik op haar rug tik:
 
 
 


 
Lou en Lola hebben allebei iets met wol.
(Lola kneedt de wol met haar beide poten erin trappelend,
haar favoriete bezigheid, en Lou heeft één nagel in een bol die hij niet meer loslaat)
 
dit is hun manier van helpen kleuren kiezen  voor mijn nieuwe mand
in wording, ik maak ze met wol die te dik is voor granny's
en voeg er gescheurde stofreepjes aan toe,
de ruitjesstof hieronder WAS ooit mijn pyjamabroek.
Haaknaald nummer 10.
(Het haken gaat sneller dan de stof scheuren)
 
Schijnt bij jullie deze dagen het licht
ook zo gefilterd binnen?
Ik kan echt daarvan genieten als ik moegewerkt ben
en ernaar staren:
 Ben ook erg blij met mijn kussen van de Kwantum,
(zwart met bloemen links in de zetel, helemaal dachshundie, eh?)
voor die prijs kan ik het echt niet zelf naaien,
en het is nog lekker fluweelzacht ook.
 
Die Kwantum deed ik voor het eerst en ik viel daar bijna achterover:
zoveel leuke dingen en absoluut betaalbaar.
(dat is het nadeel van veel rondrijden voor het werk en tussen twee lessen door springuren hebben:
je komt winkels tegen die je niet kent en vindt dat je het rondneuzen verdient...)
Ik kocht  er massa's cadeautjes voor mijn moeders Moederdag
en stopte ze zonet allemaal samen in een mand waarin ik een bloemenstofje drapeerde
(dat van jou , An)
:

In het begin van de week waaide
het zodanig flink dat er heel wat takken van de bomen vielen

 

 


 
Als afsluiter twee boeketten (van de vele) die hier momenteel staan.
Het bovenste onder de foto van de overgrootouders van de echtgenoot.
En het onderste in mijn zelf gecrocheerde mand:

 

zondag 8 februari 2015

Manden en macarons

 
Het grote verschil tussen de dochter en mezelf:
zij bakt macarons,
ik haak manden
 
Nodig voor macarons: engelengeduld
Geen idee waar ze het vandaan heeft,
absoluut niet van mij en nog veel minder van meneer Dachshund..
 
niet te geloven hoeveel tijd er in macarons kruipt...
dat is zo in verschillende shifts en voortdurend tussenin wachten.
 
Perfectionistisch als de dochter is (zeker ook niet van mij!)
vindt ze deze niet zo geslaagd omdat de vorm te wensen laat.
Omdat ze zo wonderbaarlijk lekker zijn,
(sorry Kris)
kan de vorm me eigenlijk niet zo schelen.
 
Wat vinden jullie het belangrijkst?
Smaak of uitzicht?


 
De manden zijn er omdat de auto naar de keuring moest.
De ervaring leert dat het daar  wachten geblazen is.
Dus gooide ik wat stoffen op de achterbank
en ook een haaknaald.
 
In de wachtrij kon ik mijn ongeduldige wachtfrustratie botvieren:
driftig scheuren maar,
WAT?  alweer ééntje die voorsteekt in de rij van de "afspraken"
SCHEUREN!
 
Ja en omdat ik bijna twee uur heb staan aanschuiven,
werd er  extreem veel gescheurd
en dan maar opgehaakt tot iets waarvan ik niet goed wist wat het zou worden,
maar met de lente op komst,
was GEEL een voorwaarde:
 
 

 
 

 
Deze twee foto's tonen een blik achter de schermen.
De bovenste met een mooie witte achtergrond voor instagram.
En beneden zie je dat de werkelijke achtergrond de keukenkast is
en ongeduldige Hugo die op zijn eten wacht:
 

 
 
Hieronder nog zo'n voorbeeld.
Terwijl ik de macarons probeer te fotograferen,
ligt Lola aan mijn voeten,
kei lastig omdat ze vandaag nog maar DRIE (!) kommen heeft gehad.
Lola is een paar dagen ziek geweest.
Ze at helemaal niets, en was erg lusteloos.
Ze stond geprogrammeerd voor morgen bij de dierendokter
en sinds gisterenavond eet ze ineens weer.
En hoe?
Niet te stoppen.
Ze propt zich helemaal vol
en heeft blijkbaar een boel in te halen.
 
 
 
 

 
En deze twee wil ik jullie nog graag meegeven om het weekend goed te maken.
Fijn vooruitzicht:
op instagram (zie foto boven) hebben Inge van Pixiemiks en ik
besloten een bar met ons tweeën te openen.
(want we schijnen heel wat gemeenschappelijks te hebben,
niet alleen de kussengekte
maar ook de liefde  voor cocktails)
 
Anneke, de kussengekte heb je al,
als je nu ook nog zo gek bent op cocktails, als wij,
dan moet je je zeker ook kandidaat stellen om mee te draaien in onze bar.
Ga allemaal vooral hier kijken naar de #stapelkussens van An.
Niet te geloven,
die is werkelijk nog ZOTTER dan Inge en ik!


Zo, tijd om lessen voor te bereiden en mails te beantwoorden.
Ik heb de assistent al in gang gezet.
 
Prettige zondag allemaal!

 

 

 


Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...