Posts tonen met het label tuin. Alle posts tonen
Posts tonen met het label tuin. Alle posts tonen

maandag 2 november 2015

Mittens, hartjes, kussen en lampekap: breien, naaien en haken.




Allerheiligenvakantie betekent even een detox van schoolwerk
in de vorm van schaamteloos handwerken.
Veel gepruld en gefrunnikt deze dagen.

Om te beginnen de mittens gebreid
van de wol die de dochter voor me meehad.
Er zitten ook nog wat extra pareltjes op
(maar om die te zien moet je al super ogen hebben)


Verder drie hartjes genaaid.
Omdat mijn moeder het zo jammer vindt dat ze niet 
op het kerkhof geraakt bij onze papa,
heb ik voor hem en haar een hartje genaaid.
Eentje  hangt er boven haar ziekenhuisbed,
en eentje ligt er op het graf.
Op die manier gaat haar liefde toch uit naar hem.

En omdat ik nooit goed zaken kan weggeven,
hield ik een derde hart voor mezelf.



Met mama gaat het ondertussen weer  beter.
Ze fleurt helemaal op onder de goede ziekenhuiszorgen.
(en geniet van het leven buiten het ziekenhuis
omdat ik haar veel foto's toon,
zo was ze heel blij met de bloemen die ik 
voor het graf maakte)

Toch maken we ons nog steeds zorgen want 
vorige week toonde een echo  vlekken op de lever 
en omdat ze een pacemaker draagt, 
kan ze geen nmr-scan krijgen zodat ze 
vrijdag een kijkoperatie uitvoerden om
te bepalen wat die vlekken juist zijn.
We wachten nog steeds op de uitslag.


 
Verder geniet ik met volle teugen van het heerlijke weer.
Het was hier vandaag beter dan in Zuid-Frankrijk
(daar regent het en zijn de temperaturen lager! )
Dit kussen ligt al heel lang in mijn wolmand
eindelijk vind ik de tijd om een rand eraan te haken.

Telkens weer wanneer ik 's morgens op de badkamer aan het raam mijn tanden poets, zie ik dit:


 En dan hoop ik dat de blaadjes nog  heel lang blijven hangen 
want dat geel tegen die staalblauwe lucht is magisch.

Toen ik daarstraks een IG-foto
van een kastanje-hart probeerde te maken,
kwam onze Lou photo bombing

Het is zo'n aandachtszoeker, he?




En bijna vergeten:
Ik heb nog meer gehaakt.

Een schemerlamp van de kringwinkel
in een jasje van stofrepen haakwerk gezet.

En dan nog wel in het roze.
Niet echt mijn kleur,

dat komt zo:
eerst heb ik twee rijen in meer donkere wol gehaakt,
maar dan kwam het licht er minder goed door
en zeg nu zelf: waarvoor dient een LAMP?


Ik ben beneden begonnen met drie stokjes 
telkens afgewisseld met  drie lussen (voor het gat)
en dan voorlaatste rij: drie stokjes, twee stokjes, drie stokjes...
en dan derde laatste rij: twee stokjes...
en zo alsmaar minder stokjes tot er bovenaan nog slechts 1 stokje overblijft.

Zelf bedacht 
terwijl ik eraan haakte
en het past als gegoten.

Het resultaat valt mee:
de gaten die zijn overgelaten geven sfeervol licht.

Het haakwerk hangt er los op, 
wanneer ik het beu ben,
maak ik weer wat nieuws eromheen
(die van IG weten dat er een paar dagen geleden
granny's omheen zaten,
maar die kregen  slechts twee dagen respijt)

woensdag 29 juli 2015

Eén babyquilt, één ge-H-te quilt (misschien?)

 
Een paar dagen geleden begon ik aan een wit-roze florale patchwork quilt,
het zou er eentje worden voor ons bed.
Allemaal boenkige, hoekige  bloemenvierkanten van 40 cm x 40 cm.

Ik had het netjes uitgerekend: ons bed heeft ongeveer 25 zo'n vierkanten nodig.
Dat lijkt veel.
Maar what the heck, het is toch vakantie, he?

Toen ik er vier klaar had (en bijgevolg een testexemplaar van 80 x 80 bezat)
heb ik ze even op ons bed gelegd:
pfff, wat ik zag, beviel me niet.
Zo bleekjes,
zo flauwtjes,
zo kleurloos,
zo niet dachshundie...

Gisteren heb ik daarom dan ook besloten dat ze absoluut niet matcht met ons bed:

Just started this #embroided #flower #patchwork #quilt and I find it rather #disappointing. Do not like it one bit.  Now what? Another #babyquilt? No #pregnancy in my surrounding though.😉😞

Maar die vier vierkanten hebben me toch wat moeite gekost,
én er zitten mooi borduurseltjes in
(met de hand nog wel)
Wat nu?

Pastelkleuren zijn babykleuren, toch?

Dus niet meer erop gevonden dan nog twee vierkanten bij te naaien
(in de twee laatste heb ik de mooie borduursels niet meer gestopt, neen ,daarvoor zijn ondertussen alweer andere plannen in mijn brein ontsproten)

Het eindresultaat levert een baby (of kleine peuter) deken op:
Ze meet 1m 30 bij 90 cm en heeft alles in huis om een baby te behagen én lekker in de wind te wapperen.


 
De boorden bestaan uit kleine tulpen
(verknipt tafellaken,
verknipt in de twee betekenissen van het woord)
en hier en daar staat er wat tekst in het deken:
zoals "leven " en 'licht is  overal"
(behoorlijk toepasselijk voor een babydeken, toch?)
 
 

:

 
In de rechterbovenhoek is duidelijk de soort van bloemenfiguur te zien,
ze werkt heel snel omdat het hele middenstuk niet geknipt hoeft
(heb ik bij die rechtsonder wél gedaan, maar achteraf
zag ik dat het in één stuk ook kon,
en snelheid is alles in dit leven, he?)
 
Als babyquilt vind ik de kleurencombinatie wél geslaagd.
Dus tevreden.
Alleen is er voorlopig niemand zwanger in de familie
of bij de vrienden.
Jammer.
Dan leggen we zo gewoon even in de zetel,
in afwachting,
want ze is heel lekker zacht
(gewatteerd, mmmm!)
1m 30 betekent dat mijn onderhelft er net ingewikkeld geraakt,
meer is in de zomer niet nodig   :)
 


 

 


                                Walking buffet






En dit wil ik jullie graag als afsluiter meegeven.
Lola is keischattig wanneer ze 's middags net heeft gegeten,
dan zet ze zich in "menskeshouding" in de zetel en begint
ze zich uit alle macht schoon te likken.
Ze wordt daarvan telkens zo extreem moe,
dat ze compleet uitgeteld in slaap sukkelt
en haar kop gewoon laat vallen daar waar ze het laatst aan het likken was:

En ja,
ondanks de aangekondigde H-stop,
ben ik zowat hexagons aan het uitproberen,
het H't  heerlijk,
zo af en toe een paar,
ik heb ze op een bestaand (en reeds  aanwezig ) deken  gelegd,
dan valt het niet op dat er iets nieuws ge-H-t is bijgekomen.
Geef toe, slim , he?
 
Over dat rode patchwork
(ook baby) deken,
moet ik het later nog hebben,
het zijn Betty Bowleroverschotten
 
en oh, ik vergeet nog een supermooie kaar te tonen die
vandaag van Janusje is gearriveerd:
 
Dankjewel,
de bloemen passen echt bij mij!
En de dino' s zijn verrukt over de kangoeroes
 

donderdag 23 juli 2015

Tijdelijke haakstop (zo denk ik er vandaag althans over)



Best lang geleden dat ik nog eens een
"van-alles-en-nog-wat-post" heb geschreven.
Laat ik me nog maar eens daaraan bezondigen.
 
Om te beginnen kreeg ik vandaag mooie post van Corine van Red Cherry
omdat ik bij haar heb gewonnen met kersenvretende dino's.
Je kan  via deze link op  haar blog de andere kersenfoto's bekijken




 
 
 
 
Corines cadeautje:
een kersenkaartje,
een konijnenguirlande
 en een zelf gebakken kersenmedaillon
( het medaillon kan perfect aan mijn vis worden gehangen
want hij heeft kersen aan zijn staart:
 
 
 Omdat het nog volop zomert in de tuin,
pluk ik vaak boeketten:
 


 
 En zomervakantie impliceert opruimen.
Gisteren heb ik één van mijn stoffenkasten  onder handen genomen
 

In de rechterstapel (boven) liggen allemaal witte borduursels,
ik spaar ze al meer dan twee jaar,
allemaal van de kringwinkel.
 
Veel doekjes met rozen
en andere bloemen erop.
 
Ooit wil ik ze samen naaien in één quilt,
maar voorlopig ontbreekt me de zin,
te mooi weer.
 
 

 
Niet alleen het mooie weer
maar ook het haken,
beperkt het naaien,
ondertussen ligt het hele huis boordevol met grannykussen,
grannydekens, en grannytassen.
Ik vrees dat ik zo'n beetje aan de limiet zit
van wat een man qua kleur en wol kan verdragen.
 
(Binnenkort verdwijnen er weer ongemerkt spullen
naar de zolder)



Wegens overdaad
(en dit komt vreemd uit mijn mond
want doorgaans ben ik helemaal barok)
 
komen er voorlopig geen nieuwe haakproducten bij,
dus houd ik me met kleine dingetjes bezig.
Bijvoorbeeld het langer maken van deze sjaal.
 
Ik heb hem al een aantal jaren,
niet zelf gehaakt, gekocht
(Jacqueline, jij hebt die ook , he?
maar in een andere kleur, toch?
)
 
Het is werkelijk een mooie, zachte sjaal
maar ik heb hem tot nu toe weinig gedragen
hij is gewoon te kort,
dus krijgt hij momenteel een klein zetje bij:

 
Het uiteinde lijkt er een beetje vreemd aan te hangen,
maar als je de sjaal dubbel knoopt,
is dat net het gedeelte dat onder de rest verdwijnt
en valt de scheiding tussen de twee technieken minder op.
Geen paniek!
Het komt allemaal goed.
 
Zo ,
nu naar de tandarts,
ik heb gisteren een groot stuk tand stukgebeten
op het dessert,
het rechtergebakje was heel lekker,
de limoen marshmallows ook
MAAR
het pistachebroodje  keihard
en krak zei de tand:
 
 
 
 

maandag 13 juli 2015

Lekkere plensregen tussen hittegolven door


De driftige onophoudend kletterende regenbuien storen me vandaag niet:
want wegens de droge voormiddag heb ik al het snoeiwerk in de tuin afgehandeld.
 
Helaas niet zonder ongelukken:
 dit prachtige nest heb ik per ongeluk mee getrokken met te lange takken.
Op zo'n momenten voel ik me steeds stom,
en heb ik medelijden met de zielige vogel die
volgend jaar dit nest niet kan hergebruiken.
Zo mooi gebouwd
(met restjes maanblauwe eierschaal er in,
gelukkig waren de kleintjes al uitgevlogen...)
 
 
Op deze manier probeer ik het een eerbetoon te geven.
 
Een tweede reden waarom het vandaag mag regenen:
de twee ronkende katten in de woonkamer geven een warm, huiselijk gevoel,
en er is bovendien nog chocolade cake over.
Wat meer kan een mens verlangen?
 
Zo meteen nog wat naaien,
er liggen heel wat lapjes overschot
van de Betty Bowler,
te gek om niets ermee te doen.


 
Vandaag bracht de postbode erg leuke post van Esther
om ons te bedanken voor de misteria lane picknick.
Meer hierover lees je bij haar, hier
 
Supermooie omslag met een lieve vlaggenlijn erin.
Vogeltjes.
Mijn favoriete beesten.
Merci, Esther.
 
 
 
Een derde reden waarom het nu mag regenen is het feit dat het de vorige week enorm
lekker was (zie foto's hieronder)
 en de tuin water nodig heeft
vermits  er voor de komende dagen weer heerlijke temperaturen worden voorspeld,
nemen we de regen er even bij.
 
 
De reeks foto's van vorige week begint met
 de rode bloemen die mijn vader hier ooit nog heeft geplant.
Ze komen elk jaar opnieuw uit (knolletjes) en herinneren me dan telkens weer aan hem.
Zo blij dat hij op die manier nog bij ons kan zijn.
 
Op IG heb ik naar hun naam gevraagd
en blijkbaar heten ze "crocosmia" of "montbretia".
Van Kris verneem ik dat ze in de volksmond "vuurpijltjes'
worden genoemd en nu ik dat weet, zie ik er inderdaad een soort van vuurwerk in,
dat is dan helemaal onze pa,
toepasselijker kan bijna niet:


Onderstaande foto is genomen vanuit de wei achter ons huis,
het zwarte dak is het onze:


Kersenboom met het goud van de ondergaande zon erin:



woensdag 10 juni 2015

Baldadige en onstuimige tuin

 
De bloemenliefde is me doorgegeven door mijn moeder.
Dus telkens wanneer ik haar bezoek,
maak ik een mix van gekochte bloemen en tuinbloemen.
 
Niet helemaal toevallig, durft het gekochte boeket nogal eens te groot te zijn
zodat ik me genoodzaakt zie,
niet alleen voor mamaatje,
maar ook voor mezelf een boeket te maken.

 
Foto boven: bloemenmix bij mijn moeder thuis,
Foto onder: ten huize Dachshundie.
Zoek de tien verschillen.
 
 
Niet zo ver hier vandaan.
Is het niet wonderlijk versierd?
 
En hieronder: de "fish eye"-lens
die ik van de dochter voor mijn verjaardag kreeg
voor op mijn smartphone: kijk wat een vreemde dingen ze met onze tuin doet:
 

 
 
 

Ondertussen wordt de tuin een tikkeltje baldadig en onstuimig
(geen nood, zo heb ik ze graag)

 Alles mag  groeien zo druk als het wil,
zo lang het mijn zon maar niet wegneemt.
 
Om die reden ben ik heftig tegen het groen van foto hieronder aangegaan,
Die struiken waren zelfs voor mij overdreven enthousiast
 
de foto onder is van VOOR
(nu schijnt de zon er weer méér doorheen want de top van de haag is weg):


 
Gisteren was ik niet alleen bij mama maar ook bij tante Irene.
De buurman had zijn schaapjes geschoren
en tante Irene heeft een heleboel wol in zakken gestopt.
Ze liggen nu te luchten op haar terras
(in gedachten zie ik onder elke zak vier pootjes en
dan zijn het net weer echte schaapjes, toch?)
 
om later gesponnen te worden
en nog later gekleurd (zoals op de foto onder)
 
(kijk tante Irene heeft plasticreepjes haakwerk op haar tuinmeubelen,
hip, he? voor een dame van achteraan in de 70?)
 
Telkens wanneer ik tante bezoek,
opent zij haar magische grote houten kist
en mag ik er alles uit meenemen wat mijn hart begeert:
 

 
In de avondzon alvast begonnen aan een volgend project
(en ik ben aan nog zoveel andere zaken bezig)
 met de nieuw gekregen kleurtjes:
 
(zien jullie mijn nieuwe vriendje onder mijn stoel zitten?)




  Op bezoek in hometown,
ook nog even langs de "zandberg" geweest,
een kijkje nemen in het recent vernieuwde bosmuseum.
Het is de moeite:


 
 
 

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...