Bibliotheek inspiratie

Het leuke van een provinciehoofdstad  is het grote aantal bibliotheken. Zeker voor mij want ik lees veel en graag.
En nog leuker: de kleinere bibliotheken zijn ook open op zondagvoormiddag.

Zonet heb ik een voor mij onbekend tijdschrift ontdekt: “Handwerken zonder grenzen”. In de nummers die ik meeheb, staan een heleboel prachtige dingen waarvan ik vooraf weet dat het me nooit lukt om ze te maken:

 
The fun of living in a provincal capital  is the large number of libraries we have around.. Especially in my case, since I absolutely adore reading and I’ve always a book or two at hand.
Tthe smaller libraries are even open on Sunday morning. Just now I discovered an unknown  magazine: "Crafts without borders".  I brought a lot of those home and now I am looking at  some  wonderful things that I won’t be able to make at all (so difficult):

Deze is schitterend, helemaal mijn ding. Alleen net iets te veel werk.

 

 

 

 
Maar ook enkele werkjes die me inspireren en waarvan ik denk dat ik er iets mee aankan.

But also some works which inspire me and which I might be able to handle myself (?!?)



Zoals deze drie “roddelende Chinese boerenvrouwen”, die wil ik wel eens proberen te schilderen op doek.

I should be able to paint these three "gossiping Chinese peasant women" on canvas.

De  gebreide Chinese gelukspoppetjes zien er ook makkelijk uit

These   knitted Chinese little dolls look easy enough:

 

Of deze dobbelsteen. Ik zie meteen een bestemming voor een aantal handgeborduurde kringloopschilderijtjes. Ik knip ze vijfhoekig uit, naai ze samen en resultaat: een mooi speldekussen!  Zo, mijn to-do-lijst breidt zich weer uit. Nu nog tijd vinden!

And this dice also seems a piece of cake, doesn’t it? . I can feel a destination for some hand-embroidered paintings I got from the thrift store, which I can cut.  pentagonally,  en then sew them together and the  result: will be  a beautiful pincushion! So, my to-do list expands again. Still find time now!

Gepimpte kotmeubelen

 

Dit kleine groene-Europakaart-kastje hebben de dochter en ik gepimpt als kotmeubel. Ik bewaar heel veel mooie herinneringen aan de studententijd van de kinderen.

My daughter and myself pimped this green little thing a few weeks before she left home to go and study in the big town.. Beautiful memories come into life when I think about my children’s time at university.

Het Pipbehang op het kot van de dochter

 

Net voordat ze op kamers gingen en naar de studentenstad trokken, waarschuwden vrienden me voor het zwarte gat waarin ik kinderloos zijnde, zou vallen.

Niets blijkt minder waar. Studententijd staat voor fijne tijd: samen meubels uitzoeken in kringloopwinkels en Ikea, vogeltjesbehang op de muur plakken,kleurrijke tapijten kopen, kussen maken, quilts in elkaar steken in net de kleuren van het kot, tussendoor voor de kotfeestjes vlaggenlijnen naaien en tiramisu in een grote pot, en één keer per maand de poets doen in het piepkleine huisje waarin de zoon en de dochter samen broederlijk wonen, en daarna een wijntje drinken in hun kaboutertuin(15m2) en eten in een studententent, tussendoor eenpansgerechten in het weekend koken en veel cake bakken en meegeven en verrassingen wegmoffelen in hun tas en via facebook hen volgen (maar je wel heel stil houden,vooral geen commentaar geven want dat staat uncool voor de vrienden en stel je voor dat ze je gaan ‘defrienden’) waar de kinderen die avond weer naar een fuif trekken of de volgende ochtend een ontbijtconferentie doen met één of ander politiek debat…….. (hoera voor facebook) en het allerleukste: op vrijdagavond popelend naar het station rijden en ze glunderend zien uitstappen, met alweer heel veel nieuwe verhalen en een reistas vol vuile was.

Just before the kids left home, friends warned me: I was bound to fall into a big black hole, being without the children of whom I had always been taken care for over 18 years.

Nothing is less true. Children-in-college-time stands for fun time: picking out furniture together in recycle shops and in Ikea, pasting bird wallpaper on the walls of their new home, buying colourful rugs, more colours for the cushions and matching quilts, sewing guirlandes for the home parties and of course making tiramisu in a large pot, and once a month the cleaning of their tiny house, with afterwards something to eat and drink in a student’s den , and in between cooking stews at the weekend and lots of cake baking to give away with them and hiding  little surprises in their bagand hoping they will welcome them, follow them on facebook follow (but very quietly, be sure to make any comment because that's uncool forfriends) noticing they’re off to some party or will join political debating for breakfast in the morning........ (hurray for facebook) and the best of all: at Fridays going to the station and see them all beaming with lots of stories and a bag full of dirty laundry.

 

 

POMPONstoel

 

Mijn oog viel  gisteren op dit  kleine stoeltje/tafeltje met de rode pomponnetjes. Ooit heb ik het als een lelijk eendje uit de kringwinkel meegenomen, met pootjes blinkend van de donkerbruine vernis en een vies fluwelen zitvlak. Dus maar onder handen genomen (pootjes geschuurd, schroeven bebloemd en  bloemetjesstofje erop genaaid) en  ingepakt  als cadeau voor de dochter.

Hij staat nog altijd op haar kamer, dus ik vermoed dat zij ook vrolijk van hem wordt.

 Yesterday I spotted this little stool / table with red pompoms .

 Once I saved this  ugly duckling by bringing it form the recycling store –its  legs shining from the dark brown varnish and  with a dirty velvet seat-

 I took care of the poor devil ( sanded its feet  and  sew some floral fabric as a seating) and I it wrapped as a present for my  daughter.  Since the stool is still in her room, I guess she gets happy  by seeing it, just the way I do.

 

 

 

 

En ondertussen zijn de cadeautjes voor de nieuwe giveaway klaar. Zonet heb ik een poging ondernomen om er een foto ervan te maken maar met dit donkere weer zien ze er veel te somber uit, in het geheel niet corresponderend met de blitse shoot die ik voor ogen heb en al evenmin passend bij de vrolijkheid van het Dachshund product. Dat wordt wachten op de eerste zonnestralen. Hier alvast een tipje van de sluier: het bijbehorende label van Dachshund Grey Limited Edition.

De rest volgt later, zodra de zon doorbreekt.

 

 

The new giveaway presents are ready. Here you can have a peak at the label of

Dachshund Grey Limited Edition.

Pictures of the whole product soon te be soon at this blog.

 

 

 

 

Bean bag's second life

Gevonden in het fotoarchief: de zitzak die ik voor de dochters 21ste verjaardag pimpte.
In zijn eerste leven was hij een doodsaaie donkerblauwe beanbag op het kot van de zoon. Toen die hem doorgaf aan zijn zus, bedankte ze feestelijk omdat ze niet houdt van donkere kleuren. In deze versie leidt hij een meer dan happy second life.

Look what I found in the picture-archive: the beanbag I pimped for the daughter’s 21st birthday.
In its first life, when it belonged to the son in his university years , its colour was a dead boring dark blue. Upon leaving university, the son passed it on to his sister, who said: “Thanks all the same, but I’ll think I pass” (she does not like dark colours at all)
Since I pimped the bag,it is leading a very happy second life in the daughter’s room.

Ugly bastard transforms in mister nice guy

In mijn favoriete kringloopcentrum zijn ze met z'n velen: de spuuglelijke voetenschommelbankjes waarop onze grootvaders hun moede voeten lieten rusten. Doorgaans zijn de pootjes van gevernist hout, getopt met een afgesleten vlak van leder. Die van mij was eerst ook zo'n zielige lelijkerd.Tot ik zijn pootjes blank schuurde en er een stofje van Valencia bovenop naaide. Nu is hij een mooie jongen.

In my favorite recycling center there are a lot of those guys: the ugly foot swing benches on which our grandfathers left their weary feet to rest.
A base of varnished wood, topped with a surface of worn leather: really ugly bastards.
So was mine, until I took care of him and gave him bare legs and put a Valencian fabric on top of him.
Now he is mister nice guy.