Wolmand in stoffenreepjes

 

 

 

Men neme veelkleurige stofjes,

(liefst voor- en achterkant even mooi

want de draad neigt nogal eens te draaien)

men scheure die stoffen in reepjes

en men maakt bolletjes:

 

 

Men make de bodem van de tas/mand (naar keuze in te vullen)

op gewenste grootte:

 

 

Voor de tas zelf:

een ketting haken van precies de lengte van de buitenste rand van de bodem

en dan maar doorhaken met vasten,

de mijne is gedaan met haaknaald nummer 10.

Bij elk stofreepje heb ik ook nog een woldraad genomen

voor extra kleur, maar vooral ook voor extra stevigheid.

Eens alles klaar,

naai je gewoon de bodem vast aan de rest:

 

Bij deze mand heb ik de handvatten

meegehaakt met de laatste rand vasten,

op die manier hangen ze stevig vast:

 

      De linkse mand maakte ik al eerder:

 

En ik ben bijzonder trots op mijn reddingsoperatie.

Hieronder zien jullie de duplex.

Hoe de duplex er twee jaar geleden uitzag,

lees je hier.

De katten vinden hem heerlijk omdat er zowel bovenop,

als ook op het onderste gedeelte iemand kan liggen.

 

Doordat hij lang heeft buitengestaan in weer en wind,

is de bovenkant helemaal vermolmd

en bijgevolg verdwenen.

De reddingsoperatie bestaat in het vastknopen van een gehaakt bovenkant

aan het onderstel:

 

                                Doordat het alleen maar haakwerk is (zonder stevig plank eronder)

zakt hij lekker door en neemt het de vorm aan van het kattenlijfje:

 

Vooral op deze foto valt het op hoe erg

het meegaat:

 

(ik vraag me af hoe lang het houdt),

hopelijk gaat Lola - met haar volle gewicht van 9 kg-

het niet OOK gebruiken:

 

(ben vrij zeker van niet,

want sinds haar diabetes, kan ze echt niet meer de hoogte in,

dit tafeltje is "way above her league"

het enige klimwerk waartoe ze nog in staat is,

is haar voorpoten met klauwen en al in de rand van de sofa zetten

en zich dan als een acrobate sierlijk optrekken,

soms lukt het , soms ook niet...)

 

 En hier één van de boeketten die uit het moederdagboeket zijn afgeleid:
Hebben jullie dat ook?
Voor mijn Moederdag heb ik een groot boeket rozen van de echtgenoot gekregen
en ook lelies, maar omdat ik kant-en-klare boeketten van de winkel best wel "stijf"
 vind, haal ik alles uit elkaar en stop er tuinbloemen tussen om het wat meer
"dachshundie" te maken.

 

 

 

 

Kringwinkels, koeien, katten, kadootjes, kleuren.... dat begint allemaal met een KAA!

Megadrukke week achter de rug.

(geen enkele blog kunnen lezen  ;)

Van de ene school naar de andere gereden om studenten te bezoeken tijdens hun stage.

Af en toe kwam ik onderweg een kringwinkel tegen(zie boven)

en ook soms een stel koeien.

De vaarsjes hieronder stonden vanop een afstand naar me te kijken

blijkbaar trok iets in mij hen aan

(mijn rode blouse van die dag?)

en kijk hoe enthousiast ze daarna naar me toe hollen

 

Bij thuiskomst van zo'n dag rondrijden,

tref ik Lola steeds in een überdiepe slaap,

omdat ze hardhorig wordt,

hoort ze me niet binnenkomen en kijkt ze heel verschrikt op

wanneer ik op haar rug tik:

 

 

 

 

Lou en Lola hebben allebei iets met wol.

(Lola kneedt de wol met haar beide poten erin trappelend,

haar favoriete bezigheid, en Lou heeft één nagel in een bol die hij niet meer loslaat)

 

dit is hun manier van helpen kleuren kiezen  voor mijn nieuwe mand

in wording, ik maak ze met wol die te dik is voor granny's

en voeg er gescheurde stofreepjes aan toe,

de ruitjesstof hieronder WAS ooit mijn pyjamabroek.

Haaknaald nummer 10.

(Het haken gaat sneller dan de stof scheuren)

 

Schijnt bij jullie deze dagen het licht

ook zo gefilterd binnen?

Ik kan echt daarvan genieten als ik moegewerkt ben

en ernaar staren:

 Ben ook erg blij met mijn kussen van de Kwantum,

(zwart met bloemen links in de zetel, helemaal dachshundie, eh?)

voor die prijs kan ik het echt niet zelf naaien,

en het is nog lekker fluweelzacht ook.

 

Die Kwantum deed ik voor het eerst en ik viel daar bijna achterover:

zoveel leuke dingen en absoluut betaalbaar.

(dat is het nadeel van veel rondrijden voor het werk en tussen twee lessen door springuren hebben:

je komt winkels tegen die je niet kent en vindt dat je het rondneuzen verdient...)

Ik kocht  er massa's cadeautjes voor mijn moeders Moederdag

en stopte ze zonet allemaal samen in een mand waarin ik een bloemenstofje drapeerde

(dat van jou , An)

:

In het begin van de week waaide

het zodanig flink dat er heel wat takken van de bomen vielen

 

 

 

Als afsluiter twee boeketten (van de vele) die hier momenteel staan.

Het bovenste onder de foto van de overgrootouders van de echtgenoot.

En het onderste in mijn zelf gecrocheerde mand:

 

Lenteboeketten en wat granny's waarvan ik me ten sterkste afvraag wat ze ooit nog moeten worden

 

 

 

 

 

Niet te geloven hoe alles deze dagen bloeit in de tuin:

seringen, bloesems, meiklokjes, azalea's, akelei, viooltjes,

vergeet-me-nietjes, maagdenpalm, tulpen...

en het plukken kan ik niet laten.

(Alleen de rozen zijn gekocht)

 

ER staan hier massaal veel boeketten in huis

(tot grote frustratie van de mannen want de afstandsbediening voor de tv

werkt niet door de bloemen heen

vaak vind ik 's avonds de bloemen op de grond staan tussen al de gedropte kussens)

 

 

 

 

 

 

Onze Lou houdt erg veel van staren naar de zonsondergang

(foto van 1 mei toen het nog mooi zonnig was)

 

 

 

Van Ingrid heb ik ondertussen een nieuwe granny geleerd.

Zie hier voor het patroon.

Ik heb er eentje uitgeprobeerd en het lukt erg vlot

(zelfs mét tellen meegerekend)

Eén zaak staat vast: het wordt GEEN tas.

 

 

En de onderstaande cirkeltjes moeten dienen als rand voor een vestje dat ik in de kringwinkel kocht

Een extra small,

(en dat is helaas nét niet mijn maat)

maar omdat ik het randje zo schattig vind,

is hij toch mee gemogen,

ik heb hem ondertussen ontmanteld

(is dit een woordspeling?)

en probeer hem wat te vergroten met wat haakwerk ertussen.

 

Als dit geen experiment is,

dan weet ik het niet meer.

 

Wordt ongetwijfeld nog vervolgd

(of misschien ook niet, als het resultaat onnoemelijk lelijk is)

 

Omdat de Japanse struik wiens naam ik schromelijk vergeten ben,

momenteel supermooi rood bloeit,

lijkt het wel herfst in onze tuin.

 

Gelukkig zijn er de tulpen om op het tegendeel te wijzen.

 

 

 

 

 

 

Eland aardbei en knutselwerk

 

Aardbei die me aan een eland doet denken.

Vraag met niet waarom.

Zien jullie het ook?

Of ligt het aan mij?

 

Ondertussen is mijn postzegeldoos al een poos klaar.

Ik vergeet ze voortdurend te tonen.

Nog eens heel  dikke dankjewel aan Esther, Carla en Susan

voor de geweldige zegels!

Bovenstaande foto en de stapels onder de kast van onderstaande foto hebben te maken
met cadeautjes in de maak
voor vier blogvriendinnen,
ik vrees dat ik het misschien niet haal,
iets te veel hooi op mijn vork genomen,

 

Foto boven was gisteren, licht ander perspectief omdat het van bij de buren is genomen.

De ondergaande zon schijnt zo mooi in hun green house

dat het lijkt alsof daar een feestje aan de gang is

(de tomaten zetten samen met de bonen de bloemetjes buiten...)

 

 

En ja, ik weet het, we verzuipen hier in de kussens maar het

borduurwerk vond ik in de kringwinkel

en dan heb ik er gewoon een pomponrand omheen gehaakt

 

Het kussen is nog plat,

nu nog een achterkant en vulsel zoeken.

 

 

Mijn lievelingsboeket is een combinatie van zoveel mogelijk verschillende

kleuren (en liefst ook allemaal verschillende soorten bloemen,

maar dat laatste is niet goed gelukt):

 

Deze namiddag een gezelschapsspel met echtgenoot

en onze twee kinderen gespeeld.

Het was extreem lekker in de eetkamer met de zon

de hele tijd erbij.

Heb er warm van gekregen.

 

 

•rechttoe-rechtaankattenverhaal

Vandaag  een heel gestructureerd verhaal met een rechttoe-rechtaanaanpak.
Neen, we dwalen niet af,
neen , we maken er geen allegaartje van,
het druipt van de logica.

Vlug even een foto maken van mijn laatste bloemen uit de tuin.
(tussendoor met het gevaar van toch van mijn rechttoe-rechtaanaanpak af te wijken:
de kleine paarse bloempjes in het boeket zijn bosgeraniums, ze bloeien van april tot eind november,
het is de meest dankbare bloem van mijn tuin, maar dat terzijde)

Terwijl ik dus het boeket fotografeer,
valt het me op hoe mooi Lou daar in de zonnestralen ligt,
dus ik zet me bij hem in de sofa en begin lieve woordjes in te  fluisteren
in de hoop dat hij zijn meest verleidelijke fotoblik opzet.

 

Ondertussen hoor ik een vette plof:

Lola is uit haar zetel van de andere kant van de woonkamer gesprongen (oh-oh!!

als daar maar geen hommeles van komt!!)

jaloers sluipt ze -plat tegen de grond- naderbij:

(Lou vertrouwt het allesbehalve en is erg op zijn hoede, terecht...

zo zal blijken)

    Catfight is onvermijdelijk,
kijk hoe plat die oren liggen,
het is duidelijk wie de overhand heeft:

   Genietend van de zege
   want  begeerlijke plaats ingepikt
    kijk, haar staart is nog steeds dik van boosheid:

   En zo zijn we bij het einde van dit verhaal.
   Flink van mij, eh?
   Eén onderwerp, in één adem verteld  (afgeweken..?  mwwaaah...)