HandgeMa(r)kt in C-mine Genk

 

Glorieuze dagen:

 lekkere temperaturen,

het allermooiste licht en zoveel herfstpracht.

Onze kastanje gooit volop vruchten af.

Zodra de dochter nog eens een avond thuis is,

steken we de barbecue aan om kastanjes te poffen

terwijl we onder een quilt erbij zitten

en genieten van de zachte plofjes telkens wanneer er één openspringt.

 

 

I like chestnuts.

At this very moment they are falling heavily in our garden.

My daughter is a big fan of putting them on the barbecue

and of sitting next to these guys,

under a quilt,

enjoying the sound of chestnuts hissing and puffing

and jumping out of the fire.

Usually the two of us make a complete

event of it.

  

 

Terwijl ik de kastanjes aan het rapen ben,

krijg Lupus me in de gaten

(zie zwarte stip op rotantafel)

en natuurlijk wil hij er dan bij zijn:

 

 

While I am collecting the chestnuts,

Lou takes advantage of my position

and puts himself on my skirt.

Lou ontdekt dat mijn rok veel lekkerder is dan het gras.

Ik zit met mijn rug naar hem toe en voel iets zwaars

 achterop mijn rok.

Ventje heeft zich er opgelegd.

Nadat ik hem met zachte hand verwijder,

gaat hij zonnebaden...

-kijk de lekkerigheidskwijl

komt uit zijn bek-

 op zijn vaste stek:

 

 

 

 

Gisteren

HandgeMa(r)kt in C-mine Genk.

Een heleboel kraampjes met zelfgemaakte pronkstukken:

 

 Yesterday we went to a crafts market.

So much fun.

I bought a ring out of this box.

Guess which one.

Uit deze doos kocht ik een ring.

Welke past het best bij mij?

 

En hieronder is de totaalscore:

drie stoffen, versierband,

ringen en oorbellen voor de dochter en mijzelf

en kaarten.

 

My daughter and I bought all of this stuff.

Some things we keep in the package for

a few months.

In the end we forget what's in it and at precisely that time

we open them and feel happy all over again.

Bij Els van "Dingen die fijn zijn"

 ontdekte ik een nieuwe term: OPWIJKING.

Els bedoelt hiermee het positieve van

"afwijking" of één woord voor "een hoek er af ".

Hier vertelt ze er o.m. over.

 

Uit bovenstaande stapel komt één van mijn opwijkingen boven:

Heel vaak laat ik pakjes die ik voor mezelf koop,

maandenlang ingepakt.

Zo staat het zakje van "peau de puce",

hier nu nog dichtgeplakt op de kast

met twee paar oorbellen erin.

Ik weet nu al niet meer hoe ze er precies uitzien.

 

Als ik iets gedaan heb om ze te verdienen,

mag ik het pakje openen.

 

Zo heb ik ook een cadeautje van Cath Kiston voor mezelf

vanuit Londen nog stevig ingepakt staan

en ik houd er enorm van naar het mooie papier te kijken

en erover te wrijven en te denken:

"Ha! Binnenkort gaat dit open."

 

Is dit een opwijking, Els?

 

 

 

 These mooses and  dino's are going to be stabbed with iron in order  to become earrings
for my daughter and myself. At this moment they have no clue at all. They are even laughing.  :)

Deze dino's en elanden van studio Blanche 

weten het nog niet,

maar ze zijn voorbestemd om oorbellen te worden.

Binnenkort steek ik een oorbellen-ijzertje erdoor,

maak een lusje eraan,

en dan gaan ze in mijn oor.

De veliciraptors voor de dochter,

the mooses will be mine.

Ha! Hier is het antwoord op de vraag over welke ring uit de doos..

 

 

 De dachshund en de poes heb ik niet gekocht maar ze inspireren me wel tot latere activiteiten.

Met de hete truffel en de lekkere kip

hebben de dochter en ik eens goed gegniffeld:

 

 

Deze namiddag nuttig besteed:

 deur geverfd:

Op weg naar huis

gigantisch mooie lucht .

Gelukkig fototoestel op de passagierszetel

binnen handbereik.

 

  Thuis gekomen op het moment van schemering

tussen middag en avond.

  Nog op tijd om de rozige lucht boven het veld te zien.

Hier kan ik écht van genieten.

Lazy sunday afternoon

 
Perfecte zondagnamiddag. Eerst oorbellen in elkaar gestopt. Net zoals bij mijn interieur hou ik van kleurige juwelen.  

We had a perfect Sunday afternoon. I made myself some colourful  earrings

 

 
Daarna een gezelschapsspel gespeeld met het hele gezin. Noch de echtgenoot, noch ikzelf zijn eigenlijk spelmensen, maar omdat het  gezellig is met zijn vieren (we babbelen tegelijk bij),laten we ons  telkens weer overtuigen wanneer de twee kinderen thuis zijn, dat gaat hier zo ondertussen al meer dan 20 jaar.

7 Wonders vormt  het ideale compromis: het duurt slechts een dik half uur (in tegenstelling tot het uren durende Monopoly en alles wat daarop lijkt), het is heel onvoorspelbaar, het vraagt heel wat denkwerk, en het blijft uitdagend telkens weer. Op dit ogenblik is het zowat het enige gezelschapsspel in huis (en we hebben er héél wat) dat we alle vier graag spelen, en dat pleit voor het spel. Echt een aanrader.

Afterwards we played  a board game with the whole family. Neither the husband nor I are actually  love playing board games , but because it is cozy with the four (we chat at the same time), we  let ourselves by  convinced every time when the two children are at home,
7 Wonders offers  the ideal compromise: it takes only half an hour (as opposed to the hours-long Monopoly  and other boring stuff), it's very unpredictable, it requires a lot of thinking, and it remains challenging every time. At this time it is about the only board game at home (and we have a lot of them!) we like to play all four of us.

Daarna bakte de dochter pannenkoeken, met braambessen en amaretto. Ze heeft er  een broodstempel in afgedrukt die de echtgenoot ooit van een zakenreis heeft meegekregen. Het stond heel mooi maar ik ben vergeten er een foto van te maken. Ik denk dat de stempel een betere afdruk in koekjes gaat geven Dat proberen we volgende keer uit. Of in brood natuurlijk.

Then the daughter baked pancakes with blackberries and amaretto. She inprinted  a bread stamp into them..  

 

En momenteel zit er weer een mooi dikke rode ondergaande zon (maar elke dag zonsondergangfoto’s bloggen is wel bijzonder saai)