Zo! Die is klaar. Ik was em beu , dus heb ik een beetje op zijn dachshundie gefoefeld en
het middenstuk genaaid, in plaats van verder te haken. Imperfection and all that :)
Echt uitleggen hoe hij precies in elkaar steekt is moeilijk want #ikdoezomaarwat
maar de foto hieronder geeft je een idee hoe je de blaadjes van de bloemen mee kan inhaken
zonder dat je ze er achteraf moet op borduren:
Je neemt gewoon de ondergrond van je deken (in dit geval rood)
en haakt daarin een granny waarin je afwisselend rood en groen haakt,
en hopla: je hebt een tak vanzelf.
De blaadjes borduur je er achteraf op.
In de lente ben ik er aan begonnen (vandaar de bloesemfoto)
telkens wanneer ik op ziekenbezoek was bij mijn moeder.
Dat is ook de reden waarom ik hem in mei heb aan de kant gegooid,
hij deed me te veel aan het ziekenhuis denken.
Maar bij het einde van de zomer vond ik hem weer en realiseerde ik me dat het het laatste handwerk is dat ik maakte, terwijl mijn moeder erbij zat en keek
(ze zag de witte bloempjes erin graag)
en ja, toen MOEST het ineens gewoon af.
Ik ben in mijn haakmand gedoken en vond nog heel veel proeflapjes
(zie foto hieronder).
En die heb ik dan allemaal een rode ondergrond gegeven.
(dat betekende al weer wat minder extra haken)
Omdat het nog niet volstond voor een extra grote plaid,
heb ik het haakwerk als buitenboord genomen
en binnenin bijpassende stoffen als patchwork erin genaaid:
Hieronder ligt ze op de deken, terwijl ik eraan naai:
Omdat de bloemen uit de proeflapjesmand komen,
zijn ze allemaal verschillend.
Er zitten zelfs African Flowers tussen.
Voilà, als afsluiter nog een foto van onze tuin gisteren met de nog steeds bloeiende verbena's.
Deze paarse bloemen zouden wel eens mijn lievelingsbloemen kunnen zijn. Vooral omdat ze zo lang bloeien en ook omdat ze "yay" lijken te zeggen.
Allez, dan ben ik in:
