#stapelkussens

Op Instagram daagt Inge van Pixiemiksalot een paar mensen uit om te bewijzen dat wij meer kussens hebben dan zij.
De challenge is -geloof ik- nog niet afgelopen,
dus ik weet niet wie  uiteindelijk wint.

Eerst heb ik geprobeerd één stapel te maken,
maar die veel continu om,
dus zijn ze in drie gestapeld.
Iemand zegt op IG dat ik een kussenverslaving heb.
Hoe komen ze erbij?

    Loulou zit het allemaal van een afstand te volgen (foto boven)

 maar kan zijn nieuwsgierigheid toch niet bedwingen
om het even uit te proberen.

Tof!

Kussenberg beklimmen!

 

Waarom heb ik zoveel kussens?

Het een en ander heeft te maken

 met het feit dat ik graag patchwork quilts naai.

Telkens wanneer ik een vrij groot vierkant heb

(kussengrootte) en het bevalt me toch niet echt om

verder te verwerken in een hele quilt,

dan maak ik er gewoon een kussen van.

(ook mijn moeder heeft ondertussen een hele lading

van zo'n mislukte quilts tot kussens gedegradeerd in haar huis)

 

Wanneer een nieuw kussen is ontstaan, doe ik het om een reeds eerder gemaakt kussen heen (recycleren, eh!) , dat maakt dat je als je een kussen zou opensnijden, je daaronder een ander vindt, en dan nog één en nog één, van alle voorbije 20 jaren (of meer ) dat ik er al maak. De zoon vergelijkt het met de geologische lagen van de bodem, de oudste zitten het diepst.

 Een heel groot aantal heb ik zelf genaaid, of gehaakt, een paar komen er van de kringwinkel (geborduurde schilderijtjes uitgelijst en ingenaaid) en een paar kreeg ik er cadeau, want ja, geloof het of niet , af en toe koopt één van de kinderen me nog steeds een kussen.... en telkens weer ben ik er blij mee. Wie herkent zich hierin? Wie heeft er ook zoveel kussens als ik?

 

Jachttafereel en Kaffe Fassett

 

                                Please reuse me!

 

                                Dat riepen deze twee tomantenblikken van  het containerpark.

Op zo'n moment schiet mijn recyclagebrein in actie

en gaat mijn verbeelding uit de bocht met allerlei bedenksels voor hergebruik.
Zelf kan ik niet altijd de rare kronkels volgen,
maar ik doe wel mijn best.
 

Kijk  hoe mooi met munt en basilicum op het aanrecht.

( in de bodem gaatjes gehamerd met een nagel zodat het water langs onderen ook weg kan

en de potten met potaarde opgevuld zodat de wortels alle ruimte hebben)

Deze ROWAN angora haze van Véritas gisteren aan halve prijs gekocht.

Hij haakt super en is heel zacht en pluizig. Ik heb hem in het roos, donkerblauw en mosgroen.

En ondertussen naai ik de gekregen granny's mee in mijn quilt met  de naam erbij

van diegene die ze maakte. De lapjes in onderstaande foto komen van mijn schoonzus. Hopelijk is haar naam leesbaar:

 

En de granny's hieronder komen van Hilde van het blog "appelblauwzeegroen44"

Dikke dankjewel, liefste Hilde.

 

Ze maakte een super originele dachshund kaart voor mij

en verder nog een 3D-kaart voor mijn herstellende moeder.

(volgend weekend mag mama weer even "eruit" om gewend te worden
aan haar huiselijke omgeving en te oefenen in het stappen en het dagdagelijkse leven,

daarna waarschijnlijk nog een extra weekje revalidatie,

en daarna definitief weer thuis.)

 

Mijn eerste vakantiedagen verlopen heel erg chaotisch. Ik begin wild aan allerlei projecten die al lang in mijn hoofd zitten en tussendoor zie ik in ons huis "vuile" zaken die blijven liggen zijn.

Zo kwam ik net voorbij de zetels die smeekten om een stofzuigerbeurt.

Met alle kussen eruit: is de sofa al veel minder een mooi "plaatje":

Na het poetsen moest ik naar het containerpark, en op weg daarnaartoe kwam ik voorbij de stoffenwinkel, en nu ik tijd had (heb ik doorheen het schooljaar nooit) stopte ik maar eens....
en oh! wat waren er heel veel mooie linten en ineens dacht ik aan het  geborduurde jachttafereel dat al heel lang een kussen hoopt te worden (zie tweede foto hieronder)  en van sommige linten dacht ik "he, die zijn mooi als armband!" en dus kwam ik met deze thuis:

 Toen ik met dit geborduurde schilderij een paar maanden geleden van de kringwinkel thuiskwam, bezegelde Lou de lotbestemming:

het lijkt alsof de kat wil zeggen: " dit schilderij is voor mij een kussen"

En dat werd het gisteren daadwerkelijk.

Terwijl ik passende stof voor de rand zocht, kwam ik op het roze Kaffe Fassett-stofje dat ik heel veel jaren geleden in een alleraardigst klein stoffenwinkeltje in Toulouse kocht (veel te duur maar het stal mijn hart, hoe kan ik het dan later weer helemaal vergeten?)

Het jachtkussen past perfect op mijn leeszetel in de tuin:

    En de Kaffe Fassett wordt een binnenkussen:

                     Het geborduurde stukje dat ik nog van een ander project  had, past perfect

als achterkant van het dachshundlabel:

Shampoo caps guirlande

I

Ik kan het niet over mijn hart krijgen om kleurrijke shampoo dopjes weg te gooien.

Ze blijken enorm veel vrolijkheid te geven op feestdagen.

 

Vandaag is een absolute topfeestdag want de dochter komt thuis
van 3 weken Nicaragua.

Dat vraagt om een ceremonieel onthaal

en een hele dikke welcome home!

 

 

I cannot bear the idea of throwing away those beauriful coloured shampoo caps.

They make me ever so happy

and they tend to be usefull on days like today.

 

Today I am totally thrilled since my daughter

is coming home from 3 weeks abroad.

She deserves a big welcome home.

 Gewoon de dopjes even spoelen en visdraad doorheen de spuitgaatjes rijgen en dan dopjes dichtklappen. Zit heel erg vast op die manier. En vooral glanst zo mooi in de zon van deze dagen:

 

 

 Er waren meer dopjes dan verwacht: genoeg voor twee guirlandes. Eentje helemaal achter in de tuin

(zie foto boven)
en een kleinere:

 

 

Hugo likes!

    Kleine noot als reactie op het commentaar tot op heden:

    Neen, wij wassen niet zo extreem veel ons haar.
Je moet rekenen: 1,5 jaar gespaard.
De dochter en ik gebruiken zowel conditioner als shampoo per keer,
en verder zijn er ook de dopjes van douchegel en van badschuim.
Dan tikt snel aan, hoor.

Gerecycleerde coffeepads

 

 

Telkens wanneer ik een blinkend coffeepadpapiertje in de vuilnisbak

wil gooien,

roept mijn recycleergedeelte in mijn brein:

"Ben je gek?"

Each time when I tend to throw away the coffeepad paper in the bin,

the recycling part of my brain shouts:

"Have you gone crazy?"

 

So I have been collecting  the paper for a few days.

and stitched them together:

 

Bijgevolg heb ik ondertussen een blikken trommel
vol glinsterende papiertjes.

Aan elkaar geregen met gebruik van oersterke visdraad

geeft het een guirlande.

 

Ze wappert gezellig in de sterk opzettende wind.

 

 

 

this line is a very tough cookie,

it endures all kinds of weather.

No problem what so ever.

Hangt al een paar dagen en doorstaat alle weer en wind.

Plastic bloemen in de pruimenboom

 

 Twee plastic bloemen in de pruimenboom:
helemaal het zomergevoelen.

Het verkort verhaal achter deze foto: de gestreepte plasticsupermarktzakken smeekten me om hergebruik  en ik knipte gewillig en  enthousiast, mogelijkerwijze werden ze licht verkeerd begrepen omwille van hun ietwat vreemde taaltje.

Maar eigenlijk is het best wel hun hun eigen schuld, ze moesten maar niet zo vrolijk gekleurd geweest zijn

Tough cookies desalniettemin want harde plastic maar uiteindelijk heb ik ze klein gekregen (haha)

Two plastic flowers in the prune tree: summer is all over the place.

These supermarktbags begged me to be recycled and I just cut them. Possibly I misunderstood their pledge because of their strange language. But who cares? It it their own fault, they shouldn’t have been so colourful.

Being hard plastic, they put up quite some resitance! Tough cookies those two

crème brûlée in the shape of Belgium

 

 Kijk! Al een stuk van de plastic slinger klaar!

Het spreekt vanzelf dat hij meteen wordt getest.

En ja hoor!

Het voelt heel zomers en feestelijk aan.

Zeker als we eronder een crème brûlée eten in de vorm van België.

De dochter vindt het eerder iets alien-achtig,

maar dan best wel een zielige alien.

 

Look! Already one part of the guirlande is finished.

It utterly gives us the summer feeling.

Especially when we are enjoing a crème brûlée in the shape of Belgium.

Or is it something rather alien like looking a bit sad?

En plastic haken stopt niet met de vlaggenlijn.

Ook Hugo krijgt een eigen plastic dekentje,

dat hem wel schijnt te bevallen.

 

And of course the plastic crochet keeps on going.

Now Hugo got himelf a new plastic blanket.

He's rather enjoying it.

MMMMMMMmmmmmm: SO nice!!!

En deze kaart kocht ik ooit in London.

Om te beginnen vind ik ze geweldig grappig

(dit is echt mijn soort van humor)

en verder hoop ik ooit zo'n corgi

zoals de Engelse queen heeft,

zelf te mogen hebben.

Hij is kei cool,

zelfs cooler dan de ruigharige teckel.

Verder heeft hij net de hondeneigenschappen die wij zoeken:

zeer katvriendelijk,

uiterst minzaam,

altijd happy,

absoluut rustig

(zijn pootjes zijn veel te kort

om excessief veel wandeling te vragen)

en vol levenslust en humor.

Laat maar komen die corgi.

We noemen hem dan Freddy

of misschien Harry of Ferdinand.

Hij zou me in ieder geval heel gelukkig maken.

 

I bought this postcard in London because I thought it was extremely funny.

And also because I hope to buy a corgi one day.

This dog is SO cool!

Even better than a dachshund.

 

 

 

Tutorial: plasticreepjes knippen en haken

Op vraag van Angeline een kleine uitleg bij plastic haakwerk.

Een 'tutorial' dus.

Dat klinkt serieus

en dat terwijl ik in schoolvakantie zit.

 

As asked by Angeline,

a short tutorial

on plastic crochet work.

 

 

Alles hangt af van het plastic soort.

Het wat hardere soort,

zoals deze San P. hieronder,

knipt best gewoon enkel,

dat kan in het rond (zoals op de foto)

maar ook in het vierkant of rechthoekig.

 

All depends upon the quality of the plastic,

the hard kind

is not double cut.

Just follow the pattern of the design,

that can be round,

or rectangular

or whatever.

 

 

Indrukwekkend hoe sommige reclameletters

 nog zichtbaar blijven na geknipt en gehaakt te zijn

Quite impressive, even after cutting and crocheting, some of the letters are still visible.

Plastic van het zachtere soort is een tweede optie.

Het verwondert me telkens weer opnieuw,

hoe onvriendelijk de Nederlandstalige zakken vragen om

reclyclage

 in vergelijking met de Engelse:

 

A second (and nicer) solution is reusing the soft plastic.

I'm always quite amazed when I'm in the UK where the language on the bags is so friendly,

as I'm used to the harsh Dutch language in Belgium

 

Hieronder de zachte vuilniszakken van de WIBRA.

Ze bestaan in het rozeroos, lavendelpaars en oceaanblauw

en ruiken navenant

(zij het dat de lavendelige ietwat naar toiletverfrisser ruiken, mmmmmmm!!   :D)

 

Ze knippen en haken perfect.

 

 

1. knip repen terwijl de zak nog op de rol zit.

De plastic is dan dubbel in het midden van de reep en vierdubbel op de zijkanten.

Let op dat je de zijkanten niet doorknipt want dan heb je geen lusjes meer.

Ik knip de reepjes ongeveer een wijsvinger dik

(MIJN  wijsvingerdikte   :) )

 2. Trek de dubbele repen open op normale zakgrootte (i.p.v. de  rolbreedte

zoals hierboven) alle plastic is nu gewoon dubbel,

      en knoop twee lussen in elkaar.

Achteraf haak je ook gewoon de dubbele plastic samen zoals in foto 4 hierboven.

3. Op die manier heb je een klein knoopje, maar geen afgeknipte uiteindjes die je daarna weer moet instoppen of die hangen te bungelen. (die heb je wel in de methode van de harde plastic)