Verjaardagsmandjes

 

Morgen vliegt de dochter weer naar Hamburg, dus naaide ik haar nog snel tussendoor  een mandje om haar collega’s te trakteren voor haar verjaardag van zaterdag. En ik geraakte zo in versnelling dat ik er meteen maar ook een voor mezelf maakte, om mijn collega’s te trakteren voor mijn verjaardag van overmorgen.

We moeten alletwee ons verjaardagsmandje nog vullen. Morgen kopen we Leonidas pralines en truffels, en wat nougat en misschien chocoladekoekjes erbij. We zorgen dat de mandjes tot aan de rand zijn gevuld, dat spreekt voor zich. De dochter wil haar doos met Kuifje chocolaadjes die ze gisteren kreeg, ook meenemen voor haar collega’s, omdat het zo typisch Belgisch is.

Voor beide mandjes maakte ik  een genaaid kaartje zodat de collega’s die later komen, ook weten wie ze moeten kussen, daar mag uiteraard geen twijfel  over bestaan.

Tomorrow  the daughter flies  back to Hamburg, so I sewed her  a basket to hold  the birthday treats for her colleagues And as I was going really well, I also made  ​​one for myself as to treat my colleagues as well,

Tomorrow we’ll complete our birthday basket with  Leonidas chocolates and truffles, and maybe some nougat and chocolate biscuits.  The daughter wants to take her box of chocolates Tintin (she only got it yesterday)  for her colleagues, because it is so typical Belgian.
For both baskets I sew a card  so that the colleagues who’ll arrive late at work,  know- without any doubt- who to kiss.

 

 

En terwijl ik aan de naaimachine zat, herinnerde de zoon zich ineens dat hij zichzelf een nieuwe broek had gekocht (te lang) en ook een nieuw hemd (mouwen te lang) en hij legde ze achteloos allebei op tafel. Toen het klaar was, zei  hij lachend  “quid pro quo” ( “voor wat, hoort wat”). Hij gebruikt zelf de quid pro quo voortdurend wanneer ik iets aan hem vraag en hij haalde de nieuwste Kate Atkinson van achter zjin rug vandaan.

De zoon woont in Brussel, op 50 meter van de Engelse bookshop Waterstones. Wij lezen hier alle vier  heel graag Engelse romans en het toeval wil dat zowel de dochter als ikzelf, de zoon hebben opdracht gegeven om er een boek te gaan kopen. Zij Atkinson voor mij, ik een reeks voor haar.

Best wel grappig. En ook handig, zo’n persoonlijke koerier.

And while I sat at the sewing machine, the son suddenly remembered that he had bought some new trousers (too long) and a new shirt ( sleeves too long) and he  put them both carelessly on the table. When it was finished, he laughed: "quid pro quo" ("what comes around goes around"). He himself uses the quid pro quo  very often in his own favour. But this time  I got the newest Kate Atkinson.
The son lives in Brussels, just 50 meters from the English bookshop Waterstones. We  all four  of us are very fond of  reading English novels.
And this is very odd: both my daugter and myself ordered the son to buy something at Waterstones. We didn’t know about it. The son chuckled of course, he got all his messages done at once.
Pretty funny. And also useful, such personal courier.