Honden aan de leiband

Op het containerpark lag deze plaat weggegooid bij het hout. Omdat ik achtergelaten zaken die hunl leven lang hun  best hebben gedaan zielig vind, nam  ik ze mee en timmerde ze  aan ons tuinhuisje. Tegen de muur waar  tijgerkat Hugo’s nachtmandje staat. Dan wordt hij alvast niet lastiggevallen door loslopende honden.

At the collecting point where our waste (wood, plastic, paper etc…) is recycled, I found this board in the wood container. I immediately felt pity for the poort hing, why throw it away after it has been perfectly doing its best for quite a long time? So it rescued the poor thing and gave it a new place in our garden shed. I put it against the wall of Hugo’s  night sleeping place, so he won’t be bothered by dogs running loose.

 

 

Bij de eerste foto deed de zon uitzonderlijk haar best (hoera) om meteen weer op haar plaats gezet te worden door megawolken. Wat houd ik van het moment waarop de zon nog net schijnt, maar de lucht alsmaar donkerder wordt en de wolken nog extreem wit zijn (momenteel weer saai grijs). De natuur op haar best. En als dan het antihagelkanon begint te schieten ter bescherming van bloesems en aankomend fruit, is het tijd om dekking te zoeken want vlak erna barst de hel meestal los.

While the sun was extremely shining in the first pic (hurray), she was put aside fairly easily by mega clouds looming at the far end of our garden. I’m extremely fond of the moment in between sunshine and storm: a dark blue sky with clouds utterly white and bright. So much beauty of nature. At this moment the clouds are back to grey again. Boring.

 

 

Deze foto vond ik vandaag van mijn vader en zijn moeder (mijn moemoe). Heb zonet zitten tellen, ik vermoed dat mijn vader op die foto ongeveer mijn huidige leeftijd  heeft. Fascinerend. Krijg zin om een foto op dezelfde plaats te nemen van papa (die nu ongeveer de leeftijd heeft van zijn moeder toen) en mezelf, in exact dezelfde positie, ook voor die deur. Ze bestaat nog, het is het ouderlijk huis van mijn vader. Mijn neef woont er nu.

I found this picture today of my father and his mother (my grandmum who died a long time ago). I guess my dad at that time was about as old as I am now. Rather fascinating, isn’t it?  We should make exactely the same picture of him and me, also in front of that door, right now, at this moment. That would be fun.