Partykaarten

 

Telkens opnieuw moet ik enige schroom overwinnen om te knippen in een kinderboek. Maar vermits Natasja Rostova in stijl moest weggestuurd worden, maakte ik deze kaart erbij. Ze komt uit het boek “Poesje en notenkraker” uit 1971.  Ondertussen dus meer dan 40 jaar oud. Volgens mij zou die titel  deze dagen al niet meer kunnen wegens te veel bij-betekenissen(maar dat ligt misschien aan mijn te grote verbeelding of aan de mojito zie hieronder)

Each time again, I feel very guilty when I mess with a children’s book. But since I had to let go of Natasja Rostova in style, I produced a matching card. I cut it out of the book “ Pussy and the nut cracker”  which is from 1971. I think that the title of the book would not be approved of these days because it has too many odd meanings.(or perhaps it is just me,  suffering from an imagination that is taking me too far…)

 

Onze brievenbus is zo’n oud gemetseld ding, gebouwd door een vriend die nog nooit voordien een postbus had gemaakt, daarom gaat ze te diep  (maar dan heel diep) en vermits ik wegens de hernia me al niet meer elke dag even goed buk, vond ik vandaag op de bodem nog een verjaardagskaart  (wellicht lag ze er al een tijdje, sorry, schoonzusje).  Een fijne verlate verrassing, temeer omdat ik erg onder de indruk ben van het schilderij. De titel is “cocktails”. Ze gaf me prompt zin in een mojito, waaraan ik nu slurp, en maakt me nieuwsgierig naar de schilder die achterop de kaart staat:Willy Belinfante.

Ik heb hem meteen gegoogled en blijkt dat hij nog massa’s andere heerlijke schilderijen heeft gemaakt.
Hier kan je party kaarten van hem bestellen die er allemaal even feestelijk uitzien.

Since our mailbox is made in brick stone by some one who hadn’t made a mailbox before, it is too deep. This is especially difficult since I’m suffering from my hernia. So I don’t always bend as deep as I should and therefore I found a forgotten birthday card at the bottom of the box.

Since I like it very much, I googled the painter. His name is Willy Belinfante. You can order his party cards here:

De lokroep van een bronstige duif

         beeldfragment uit:http://youtu.be/Tni-DW3XJaY

De natuur zit raar in elkaar.Vandaag een you-tube link ontvangen van de zoon over een hele stomme vogel die met zijn leven speelt. Behalve stom, is hij ook nog eens hoogst irritant en maakt hij een bijzonder ergerlijk geluid. Een van de you-tube commentaren zegt dat het het “lachgeluid “ de bronstige lokroep is van een mannetjesduif. En aan de tv op de achtergrond te horen een  Franse bovendien... Dat verklaart alles.

Nature has its odd ways. Today I got this you-tube link from my son. It’s the story about a very dumb pigeon messing with a cat. The bird is behaving rather enthusiasticly and produces an annoying sound. According to a comment on you-tube its “laughingsound" is the mating call of a male pigeon.

And if you listen very carefully you can hear a French voice in the back ground, so the pigeon must be French as well. That explains of course.

Goodbye to my 2 Russian ladies!

Als ik eenmaal mijn hart en ziel in iets zelfgemaakts heb gestopt, valt het me moeilijk om afscheid te nemen.Om die reden (en ook omwille van mijn heropflakkerende herniapijn) ben ik nog niet op de post geraakt om de poppetjes van de giveaway te verzenden (sorry Esther en Marie) en terwijl ik ze vandaag wou inpakken zag ik in mijn naaimand ook nog dit probreerlapje liggen. Ik heb er maar meteen een speldekussen van genaaid. Wie weet maak ik nog iemand blij ermee...

Since I find it rather difficult to give away a creation in which I put all my love, the Russian dolls are still at my home. But today I'm sending them off, together with a  pin cushion I sewed in the very last moment.

 

Ik zet mijn Russische dames nog even op de foto zodat ik ze later nog eens kan bekijken. Hoera voor  blogger die ze (hopelijk) voor mij bewaart (zelf ben ik een vreselijke kluns op vlak van archivering).

 

There they are: my two Russia ladies. One last picture before they go. Thank heavens I've got blogger to keep all my pictures nicely arranged so I can look at them whenever I want.

 

En terwijl ik foto's maak, glipt Lola mee buiten (ze gaat nooit buiten als ik dat niet doe) en doet één van haar meest gewaagde dingen: regenwater drinken uit de emmer. Dit is voor haar zowat de grootste vorm van avontuur en rebellie. (veel lekkerder dan de drinkkom binnenshuis)

Kasteeltas en roos-in-progress

 

 

De kasteeltas is weer boven water. Eerst spoorloos verdwenen, allicht naar het buitenland, met de dochter mee, maar nu miraculeus weer present. Vanaf het moment dat ze klaar was , keken de dochter en ik er naar en zeiden we spontaan tegen elkaar: KASTEELTAS!” (deu-euh)  Niet Camelot of Neuschwanstein of Hogwarts, maar gewoon kasteel.
Ben blij dat kasteeltas er weer is, want ze blijft één van mijn lievelingstassen.

The castle bag is back in the house. First it went missing (probably gone abroad with the daugher) but here it is now. Beaming. When I finished it some time ago, my daughter and myself said: “CASTLE BAG” (deuh-euh) Not Camelot or Neuschwanstein or Hogwarts, just plain castle.

 

In de tas vond ik wat left-overs van de dochter die me op een of andere manier ontroeren:
In the bag, I found some left overs from my daughter and was quite moved by them:

Gisteren las ik de Standaard Cultuurbijlage en geraakte daar bijzonder gecharmeerd door  de poncho/plaid(?) die zangeres Laura Marling draagt. Vermits ik al een tijdje plan om een zomerplaid te gaan haken (die van Alessandra is ook nog altijd een kanshebber, kijk hier)  zocht ik alle zomerwol bij elkaar. En in mijn handwerkkast vond ik oook nog de roos die de dochter als kerstcadeau voor mij is beginnen maken (lees alles hierover hier) en voelde ik me weer schuldig. Dus ik ben nu eerst haar borduurwerkje aan het afmaken.  Meeste kans dat het een kussen wordt, of misschien een bovenkant van een klein tafeltje dat ik de blauwe pootjes zal geven van de ondergrond van het kussen. Hoe heet dit soor blauw? Oud blauw? Petroleum blauw? Pruisisch blauw?

Yesterday I was very charmed and impressed by the poncho that the singer Laura Marling was wearing in the paper I had been reading. Since I have been planning for a while now, to  knit or crochet a summer plaid (like the one Alessandera made, check it out here) I went looking for yarn and found the rose my daughter has been stitching as a Christmas present (read all about it here).  Feeling guilty again, I first started finishing her work, I guess it will turn out to be a cushion, or perhaps the top of a little table/footstool of which I’ll paint the legs in the same blue as the background of the stitchingthing.

 

Hoe heet deze kleur van blauw?

Leeftijds(on)geschikte kleding

Soms bekijkt mijn moeder me van kop tot teen en vraagt ze me droogweg of mijn kleding niet “erover” is voor iemand-van-mijn-leeftijd. Mijn moeder is bijna 80 dus ik vraag me af of het aan haar of aan mij ligt.

Mijn leeftijd is ondertussen geweten.  Zijn foto's 1-3 erover voor een 54-jarige?
Ik kan het  niet helpen,het is sterker dan mezelf: ik ben nu eenmaal een  kleurenfanaat  en vind het redelijk oneerlijk dat kleuren leeftijdsgebonden zijn. Idem voor dierenprints. Ik hou van kleedjes  met kleine zebra’s erop, of vosjes, of zwaluwen.
Dus meestal maak ik een compromis en draag ik een jeans  (safe) met iets fleurigs erbij maar wanneer ik dan  een bloemenrokje van King Louie zie, ben ik verkocht (ook al heb ik ze ondertussen in bijna alle kleuren) en gaat het mee naar huis.

                                   Zo zie ik er doorgaans uit. Is dit 'erover' wegens leeftijdsongeschikt?

Toen er vandaag een pop-up  outlet winkel bij ons in de buurt zomaar verscheen, kwam er  gelukkig net een  parkeerplaats voor de deur vrij (somebody loves me...) dus  ging ik op zoek naar  “leeftijdsgeschikte” kleding. Mijn been doet nog altijd pijn, dus ik hopte zo wat rond en vond een aantal stukken die op het eerste gezicht min of meer geschikt leken, maar no way dat ik mij zou bukken om mijn schoenveters los te maken, dus die rok heb ik helemaal niet gepast (er zit toch een rek bovenin) en de fut ontbrak me om mijn jasje uit te doen, dus nam ik de rest ook zo maar op het blote oog mee.

Ik vraag me af of mijn missie geslaagd is.
Resultaat: een niet zo opvallend (want vrij donker paarsig en kleine motiefjes) rokje, een sjaal met pauwenogen (pauwenogen, is dat niet  voor oude dametjes ?!!), een heel sober uitziend giletje (oudroze, want vanaf 50+ worden pastelkleuren aangeraden die de leeftijd verzachten, haha) en een blouse met rozen ( geen opvallende kleuren, donkere ondergrond, en alweer pastelroze rozen). Zal mijn mama tevreden zijn? Misschien geef ik het wel allemaal aan haar als het bij mij tegenvalt.

Uiteraard dienen deze nieuwe dingen niet om samen te combineren want dat zou pas goed fout zijn maar ik heb ze voor de foto toch even samen op de wasdraad gehangen. En op onderweg kwam ik de  bieslook tegen die er deze dagen behoorlijk fleurig uitziet met al die regen.

Jam, bloemen en Lola

 

Mmmm…zelfgemaakte jam. Kijk wat mooi: twee laagjes oranje en rozerood met zwarte stipjes erin. De dochter kreeg hem mee van bij de Italiaan, als verjaardagspresentje. Daar hoort notenbrood bij. 
Spannend, zo zonder etiket, niet weten wat erin zit, proeven dan maar: mmm, aardbei (zeker) en … abrikoos?  Of perzik misschien? Maakt niet uit. Is  gewoon lekker en dat notenbrood, amai!

I absolutely adore homemade jam. My daughter got this one at the Italian restaurant  where we had her birthdaydinner. Quite exciting because I’m not sure what fruit is is made of. Mmm…. tastes like strawberries and peach. It really goes wel with the nuts-bread.

 

 

 

 

 

 

 

Na mijn verjaardag staan er onnoemlijk veel bossen bloemen in huis en valt het op  op dat elke bloemist er een sport van maakt om een hoop groene blaadjes als rand te gebruiken en dan wat bloemen in eenzelfde kleurenpalet naar het midden toe te werken. Het ziet er allemaal wat steriel en vooral stijfjes uit. Ik heb het liever wilder. Daarom gooide ik zonet alle pre-gefrabriceerde boeketten  door elkaar en haalde de groene takjes eruit.  Veel leuker zo alleen maar bloemetjes, zoveel te meer verschillende, zoveel te beter, en liefst ook nog een combinatie van eigen-tuin-bloemen,veldbloemen en bloemistbloemen.

Too many flowers in this house after my birthday. And all the bouquets look very similar and too much artificial with the green things and some flowers in one colour put in it. Look what I did, I mixed all the flowers of all the bouquets together and threw out the green thingies. So, much better: only flowers left now.

De groene eruitgezwierde takken zijn eigenlijk nog op hun puurst,gewoon zonder bloemen erbij:

 

En als het heel echt moet, dan alleen met witte bloemen:

 

Ik wou dat ik Lola was. Om hele dagen zorgeloos languit te slapen, om die verontwaardigde blik bij het-net-wakker-gemaakt te kunnen opzetten, om voortdurend geaaid te worden maar vooral om die dikke pluizige poten te hebben.

I wish I was Lola. Being Lola I could sleep all day, give the vexed look when being awoken, get strokes all the time and the best of all: I would have these big, white fluffy paws.

Honden aan de leiband

Op het containerpark lag deze plaat weggegooid bij het hout. Omdat ik achtergelaten zaken die hunl leven lang hun  best hebben gedaan zielig vind, nam  ik ze mee en timmerde ze  aan ons tuinhuisje. Tegen de muur waar  tijgerkat Hugo’s nachtmandje staat. Dan wordt hij alvast niet lastiggevallen door loslopende honden.

At the collecting point where our waste (wood, plastic, paper etc…) is recycled, I found this board in the wood container. I immediately felt pity for the poort hing, why throw it away after it has been perfectly doing its best for quite a long time? So it rescued the poor thing and gave it a new place in our garden shed. I put it against the wall of Hugo’s  night sleeping place, so he won’t be bothered by dogs running loose.

 

 

Bij de eerste foto deed de zon uitzonderlijk haar best (hoera) om meteen weer op haar plaats gezet te worden door megawolken. Wat houd ik van het moment waarop de zon nog net schijnt, maar de lucht alsmaar donkerder wordt en de wolken nog extreem wit zijn (momenteel weer saai grijs). De natuur op haar best. En als dan het antihagelkanon begint te schieten ter bescherming van bloesems en aankomend fruit, is het tijd om dekking te zoeken want vlak erna barst de hel meestal los.

While the sun was extremely shining in the first pic (hurray), she was put aside fairly easily by mega clouds looming at the far end of our garden. I’m extremely fond of the moment in between sunshine and storm: a dark blue sky with clouds utterly white and bright. So much beauty of nature. At this moment the clouds are back to grey again. Boring.

 

 

Deze foto vond ik vandaag van mijn vader en zijn moeder (mijn moemoe). Heb zonet zitten tellen, ik vermoed dat mijn vader op die foto ongeveer mijn huidige leeftijd  heeft. Fascinerend. Krijg zin om een foto op dezelfde plaats te nemen van papa (die nu ongeveer de leeftijd heeft van zijn moeder toen) en mezelf, in exact dezelfde positie, ook voor die deur. Ze bestaat nog, het is het ouderlijk huis van mijn vader. Mijn neef woont er nu.

I found this picture today of my father and his mother (my grandmum who died a long time ago). I guess my dad at that time was about as old as I am now. Rather fascinating, isn’t it?  We should make exactely the same picture of him and me, also in front of that door, right now, at this moment. That would be fun.

Feestvarken geeft cadeautjes weg

 

Vandaag ben ik het feestvarken. Dank aan iedereen, voor de lieve wensen  per post, mail, sms en blog. Ook dank aan diegene die me een grote bos bloemen liet bezorgen. Zonder kaartje, ik bedankte eerst de echtgenoot die in het buitenland verblijft maar die liet weten dat het boeket niet van hem komt en  dat hij om die reden  een tikkeltje verontrust is . He? Dat is bizar en ook spannend. Iedereen die dit bericht leest en bij mij in goede papieren wil komen, kan claimen het boeket gestuurd te hebben.Haha!

Today I'm the birthday girl. Thanks to everyone for the kind wishes by post, mail, text message and blog. Also lots of thanks to the one  who had a big bunch of flowers delivered for me. Without a card, that's the reason why I first thanked my husband who is staying  abroad for the moment and  he said that the bouquet did not come from him and  therefore he was a tad worried. Huh? That's weird and exciting. Anyone who reads this post and wants to flatter me,  can claim to have  sent the  bouquet  to my house.

Voor ik naar het werk vertrok, heb ik mijn mandje met pralines gevuld (heeft me heel veel warme collega-kussen opgeleverd) en na het werk de kaartjes uit de bus gehaald en opgehangen. Er zat er ook eentje bij van Angeline van “mijn eigen plekkie” met een heuse vlaggenverjaardagsslinger (zie eerste foto).Wat attent van haar. Dankjewel Angeline!

De "echte"cadeautjes heb ik vorig weekend al gekregen toen iedereen hier thuis was (foto’s vergeten te nemen).

Before I left for work, I filled my basket with chocolates (and got a lot of kisses from the colleagues) and after work I got all the cards out of the mailbox . There was also one from Angeline "mijn eigen plekkie" with a real birthday flags pendulum (see photo). How thoughtful of her. Thanks Angeline!

En laat ik jullie niet langer in spanning houden. Voor mijn verjaardag gaan de Russische poppetjes de deur uit. De winnaars staan hieronder in de foto’s. Esther Hagen en Marie, mijn allereerste volger. De pakjes worden zo snel mogelijk bezorgd. Laat maar weten waar ze moeten aankomen.

And finally my birthday dolls will go to their new owners   Esther Hagen and Marie, my very first follower. Please. let me know where  you want  to have your package delivered..