Koekskeskoek en duurzame mok

 

Het lievelingsgebak van de echtgenoot is petit beurre koek.

Vorige zondag maakt ik een kleintje voor hem.

Het recept vind je hier. Ik heb wel de ingrediënten door 2 gedeeld

want we waren maar met zijn tweeën.

 

 

This pastry is my husband's favourite.

Once and a while,

when he has been good,

he gets  a little "koekskeskoek"

(also known as "petit-beurretaart")

You find the ingredients here.

Niet te geloven hoeveel rommel zo'n piepklein koekje met zich meebrengt:

 

 

It Always amazes me what a mess comes along during the making of

 

Vandaag is het examen Nederlands op school.

Ik surveilleer en geniet ondertussen

van de lekkere attentie van ons departementshoofd.

 

In het kader van "duurzaamheid" is het nieuwjaarscadeautje voor elke collega

een gepersonaliseerde mok,

(handbeschilderd! door het departementshoofd zelf?)
zodat we in de leraarskamer geen plastic bekertjes meer hoeven te gebruiken:

 

 

 

 

The big chief at school got all of us a personalized cup

so we will stop using the plastic ones at school.

This is what I call, working for the environment!

How sweet of him.

I think they are all handmade!

Gisterenochtend (en vandaag allicht ook maar dat heb ik niet mogen meemaken)
was onze tuin bijna sprookjesachtig mooi
 met de zon op de beijzelde wei en de lichtstralen in de bomen.


Our garden is SO  pretty with the ice in the morning sun.
It being so cold, implies that Hugo stays inside all of the time
(good boy)

Het is ZO koud buiten, dat zelfs Hugo binnen slaapt:

 

De eerste kerstboom die ik begin december had gezet,

verloor zijn naalden,

hij is bijgevolg naar buiten gezwierd.

Doet wat hartzeer, dus daarom mogen zijn ballen nog even op de vensterbank.

 

Gelukkig zijn de twee grote kerstbomen nog intact.

Ze  blijven staan zolang hun naalden

niet overdreven vallen.

 

 

 

Na de fotosessie met Lola (twee posts geleden)

nu er eentje van Lou.

Zoals jullie merken is hij erg expressief:

 

 
 

En als het hem te veel wordt,

dan haakt hij gewoon zo één klauw in het riempje van mijn fototoestel,

tja, dat is pas lichaamstaal:

 

 

This is Lou's way of saying

that the shoot has to end.

He fastens his little claw very tight into my camera's  strap;

 

's Avonds laat,

na het schoolwerk

en bij wat tv,

brei ik ondertussen aan

een nieuw project met de kerstmiscadeauwol van de dochter

en ook wat tanteIrènewol erin gemoffeld.

 

Wat denken jullie dat het wordt?

 

I have been knitting again.

 

Guess what !