Nothing beats home!

Geen kwaad woord over het ziekenhuis. Vorstelijk hebben ze me daar verzorgd. Maar heel eerlijk: nothing beats home!

Nu pas besef ik wat ik heb gemist: rondsbaggeren in huis-en-tuin , oneindig veel prutsen, eigen ritme, lekkere hapjes tussendoor van zongedroogde tomaten, olijven, en een canapéetje met paté-en-radijsjes, vers fruit en sappige groenten…

En bovenal: los tres gatos. Ze wijken niet van zijde en lopen me als hondjes achterna, ze houden me ook voortdurend in de gaten, bang dat ik weer een poos vertrek. Heel charmant zo extra veel kattenaffectie. Vooral Hugo verbaast me. Doorgaans is hij de hele dag op stap in de naburige velden, en nu kruipt hij non-stop  tegen me aan.

Enige nadeel van mijn ziekenhuisontslag: er hangt geen rood knopje meer boven mijn bed en toen ik vannacht weer niet kon slapen van de pijn ben ik zelf mijn warm compres in de microgolfoven moeten gaan stoppen. Dat viel even tegenL

Not a bad word about the hospital. The staff  took care of me in a royal way. But quite frankly: nothing beats home!
Only now I realize what I have missed: trotting around and about in  home-and-garden, endlessly fiddling,  living at my own pace, los tres gatos (they keep on following me doggy-like since I’ve been home and keep on watching me as if they are afraid I will be gone again soon), tasty  in- between-snacks  such as sun-dried tomatoes, olives, and a canapé with pate-and-radishes, fresh fruit and succulent vegetables

...
The only disadvantage  of my hospital discharge: there's no more red button above my bed and last night,  when I could not sleep from the pain again: I had to drag myself downstairs and heat the  warm compress in the microwave, all by myself. L

 

Op doktersadvies moet ik minstens een half uur per dag wandelen.

Het lukt me niet zo best wegens de pijn en onder het mom van: "oh deze vers geplukte bloemen hebben dringend water nodig" keer ik snel weer om.

 Ik wandel morgen wel extra.

 

 

 

The walking (doctor's order) does not go very well. I end up picking flowers  after a 5 minutes walk and returning home because they need to be watered.Tomorrow is another day to start my daily walks.

 

 

 

Gisterenavond zijn mijn twee broers en zus langsgekomen .

 

 

De katten wijken niet van mijn zijde en houden me voortdurend in de gaten.

Bang dat ik weer vertrek?

Het verbluffende van mijn herstelperiode: de dag ontvouwt zich zonder deadlines en zonder to-do-lijst: geen vergaderingen, geen studentenmails, geen bundels nalezen….
Verbazingwekkende rust en ik kan werkelijk maar dan ook werkelijk alles doen waarin ik zin heb (we laten de extreme fysieke activiteiten even buiten beschouwing… binnen een half jaar benji jump ik weer als de bovenste beste)

 

 

 The stunning thing of my recovery period: the day unfolds without deadlines and without to-do list: no meetings, no students’s mails, nothing at all ....
Amazing: only peace and I can really do all the things I want to do (let’s keep the extreme physical activities out of consideration ... within six months I’ll bungee jump again of course J

 

De tuin is de afgelopen weken wild gaan groeien. Alle bloemen staan er schitterend bij en ik slenter zowat er doorheen, dit is ook "wandelen" hoop ik:

 

Dat vraagt gewoonweg om een boeket, en vermits ik tijd zat heb, maak ik het extra groot:

En het gras staat extreem hoog. Grasmaaien is me verboden en vermits de echtgenoot het bijzonder druk heeft, is het even wachten op de klusjesman. Maar dat geeft niet want de klavers hebben supermooie witte bloemen waarin menige insecten ronddartelen die op hommels lijken. Hun naam ontsnapt me even maar ze maken in ieder geval een heerlijk zoemend geluid:

The doctor has forbidden me to cut the grass, therefore it's extremely high at this very moment. It's also full of clover and its flowers that attract buzzing insects. How I love their bizzy sound.

Zo, op naar mijn avondeten: een slaatje gezond. Met dit weer heb ik werkelijk geen zin in warm eten.