Ready made kunst?

Danig gebrainwasht door al  dat blogverkeer over handgemaakte kunstwerken, verkeerde ik daarstraks even in de veronderstelling dat dit een kleurrijke  ready-made was. Net toen ik wou checken of ik hem kon boetseren of zo, viel mijn oog op de krantentekst erbij: dit is een foto van het eerste Europese trainingscentrum voor robotchirurgie dat zopas werd geopend in Melle (bij ons). Niets handgemaakt, niets kunst, gewoon pionierswerk van het ziekenhuis van Aalst. (artikel in DE STANDAARD van 16/04/2013 p. 12) .

Dat neemt niet weg dat ik het toch graag in de woonkamer zou zetten.’t Zijn helemaal mijn kleuren.

En van ziekenhuis gesproken, toen ik daarstraks wachtend op mijn tweede rugscan in de wachtzaal “The light of Amsterdam” las, heb ik even hardop gelachen bij de volgende passage (dat overkomt me haast nooit)

Gaat vooraf in het boek: de hoofdfiguur die aan zijn vrouw bekent dat hij een one-night-stand buitenshuis had, wordt zonder pardon op de stoep gezet. Een poos later heeft hij spijt van zijn impulsieve act maar ondertussen heeft zijn vroegere vrouw een nieuwe vriend opgescharreld: Gordon,een bouwvakker, vijf jaar jonger dan zijzelf  en heel viriel, niet slim (Gordon  heeft The Sun folded on the dashboard of his white van like a proud proletarian flag) terwijl hijzelf en zijn vrouw  net zo intellectueel zijn. En dan komt deze passage:

“The solace he (= de hoofdpersoon) tried to take in his intellectuel superiority was thinning in spiteful synchronicity with the thinning of his hair and if at the back it still rested at an artful and slightly rebellious length below his collar, there was a melting polar cap at his crown that he monitored in the mirror on a weekly basis. In spiteful contrast Gordon sprouted hair from every possible part of his body: he had a Michael Heseltine hairline that started low on his head and swept back like the thickest of hedges where all sorts of wildlife- foxes, rabbits, birds’ nests- could hide undetected. It fell out form his always open shirt like tumbleweed in an abandoned Wild West town; it swathed his forearms.”

Goddelijk toch?