C'est la vie

 

De dochter  nam gisteren uitgebreid afscheid van haar Duitse vriend die  vanwege zijn werk een jaar  Nicaragua voor de boeg heeft.

Bij Kris van Onliemie lees ik een vergelijkbaar verhaal. Alleen vertelt ze het veel mooier. Lees het hier maar.

Net zoals Kris, ben ik mee-verdrietig-met-de-dochter vanwege  het lieve lief dat even uit beeld verdwijnt.

 

My daughter looks somewhat pale and definitely a little sad.
Yesterday her German boyfriend left for Nicaragua,he will be working over there for one year.

Ik maak voor de dochter en haar vriend het oktoberboeket in het rood,

de kleur van Vlaams-Duitse  liefde.

Ze bakte zonet een bananennotencake,
omdat haar Duitser het haar heeft leren maken.

I made for the daughter and her friend
the October  bouquet in red,
the color of Flemish-German love.
The daughter just baked a banana nut cake,
because it is one of the signature dishes of her friend.

 

 

Het leggen van een hand
in de wobbelige buik van Lola
geeft ook veel troost.

One very reassuring thing
is putting one's  hand
on Lola’s  wobbly tummy

 

Het mooie van een dochter die weerkeert van het buitenland is de prachtige Koreaanse stof die ze voor me heeft gekocht: rozig oranje met gouddraad bedrukt.

Ik maak er wat moois van voor hun beiden.

The nice thing about my  daughter returning from abroad is the beautiful Korean fabric she has bought for me:pinkish orange with golden prints all over it.

Now I definitely have to sew something beautiful for the  both of them, for next year, when they will be together again