Bezwaard gemoed

Vandaag lukt het denkwerk me helemaal niet.

Mijn gedachten dwalen voortdurend weg.

De te verbeteren examens staren me aan.

Ik kijk over ze heen

met bezwaard gemoed.

 

Daarstraks heb ik mijn vader van het ene rusthuis,

(enthousiast uitgezwaaid door een stel oude rusthuisvrienden)

naar een verzorgingsinstelling dichter bij het huis van mijn moeder gebracht

(daar was aanvankelijk geen plaats)

Dat maakt mijn moeder heel erg gelukkig.

 

Papa in de auto,

stil voor zich uit starend,

diep zuchtend,

mager en klein,

nog slechts de helft van de papa die hij vroeger was,

herkent hij ons nog?

 

Onderweg heb ik hem

verhalen van vroeger verteld

(die hoort hij het liefst)

maar hij keek alleen maar...

 

Na zijn twee valpartijen

(eerst ribben gebroken,

daarna heup gebroken)

zit hij heel erg onder de pijnstillers

en is alle communicatie verbroken.

 

Ik kan alleen maar aan hém denken.

 

Dus heb ik  zonet mijn schoolboeken dichtgeklapt

en zitten prullen aan mijn header,

handwerk doet me altijd mijn zorgen vergeten.

Voor een poosje dan toch.

 

De dachshund geeft hierboven een party,

hopelijk herstelt mijn lieve, oude vadertje snel,

zodat we hem ook een klein feestje kunnen geven.

 

 

 

 

Today I cannot concentrate at all.

My schoolwork is just lying there.

I keep staring in the air

and forget what I am doing.

 

This afternoon,

I brought my father from one nursing home to another

(closer to the place where my mum is living)

 

Daddy is no longer the father that I used to know.

He has become very fragile, very small ,very thin,

in the  previous nursing home,

 he fell twice

(broken ribs, broken hip)

And after his operation, he's almost constantly sedated.

Communication is no longer possible.

 

That's the reason why I quit my work today

and started making a new banner,

in doing so,

I can forget  my sorrows for a while.

I hope daddy recovers soon

so we can throw him a real dachshundparty!