Nothing beats home!

Geen kwaad woord over het ziekenhuis. Vorstelijk hebben ze me daar verzorgd. Maar heel eerlijk: nothing beats home!

Nu pas besef ik wat ik heb gemist: rondsbaggeren in huis-en-tuin , oneindig veel prutsen, eigen ritme, lekkere hapjes tussendoor van zongedroogde tomaten, olijven, en een canapéetje met paté-en-radijsjes, vers fruit en sappige groenten…

En bovenal: los tres gatos. Ze wijken niet van zijde en lopen me als hondjes achterna, ze houden me ook voortdurend in de gaten, bang dat ik weer een poos vertrek. Heel charmant zo extra veel kattenaffectie. Vooral Hugo verbaast me. Doorgaans is hij de hele dag op stap in de naburige velden, en nu kruipt hij non-stop  tegen me aan.

Enige nadeel van mijn ziekenhuisontslag: er hangt geen rood knopje meer boven mijn bed en toen ik vannacht weer niet kon slapen van de pijn ben ik zelf mijn warm compres in de microgolfoven moeten gaan stoppen. Dat viel even tegenL

Not a bad word about the hospital. The staff  took care of me in a royal way. But quite frankly: nothing beats home!
Only now I realize what I have missed: trotting around and about in  home-and-garden, endlessly fiddling,  living at my own pace, los tres gatos (they keep on following me doggy-like since I’ve been home and keep on watching me as if they are afraid I will be gone again soon), tasty  in- between-snacks  such as sun-dried tomatoes, olives, and a canapé with pate-and-radishes, fresh fruit and succulent vegetables

...
The only disadvantage  of my hospital discharge: there's no more red button above my bed and last night,  when I could not sleep from the pain again: I had to drag myself downstairs and heat the  warm compress in the microwave, all by myself. L

 

Op doktersadvies moet ik minstens een half uur per dag wandelen.

Het lukt me niet zo best wegens de pijn en onder het mom van: "oh deze vers geplukte bloemen hebben dringend water nodig" keer ik snel weer om.

 Ik wandel morgen wel extra.

 

 

 

The walking (doctor's order) does not go very well. I end up picking flowers  after a 5 minutes walk and returning home because they need to be watered.Tomorrow is another day to start my daily walks.

 

 

 

Gisterenavond zijn mijn twee broers en zus langsgekomen .

 

 

De katten wijken niet van mijn zijde en houden me voortdurend in de gaten.

Bang dat ik weer vertrek?

Het verbluffende van mijn herstelperiode: de dag ontvouwt zich zonder deadlines en zonder to-do-lijst: geen vergaderingen, geen studentenmails, geen bundels nalezen….
Verbazingwekkende rust en ik kan werkelijk maar dan ook werkelijk alles doen waarin ik zin heb (we laten de extreme fysieke activiteiten even buiten beschouwing… binnen een half jaar benji jump ik weer als de bovenste beste)

 

 

 The stunning thing of my recovery period: the day unfolds without deadlines and without to-do list: no meetings, no students’s mails, nothing at all ....
Amazing: only peace and I can really do all the things I want to do (let’s keep the extreme physical activities out of consideration ... within six months I’ll bungee jump again of course J

 

De tuin is de afgelopen weken wild gaan groeien. Alle bloemen staan er schitterend bij en ik slenter zowat er doorheen, dit is ook "wandelen" hoop ik:

 

Dat vraagt gewoonweg om een boeket, en vermits ik tijd zat heb, maak ik het extra groot:

En het gras staat extreem hoog. Grasmaaien is me verboden en vermits de echtgenoot het bijzonder druk heeft, is het even wachten op de klusjesman. Maar dat geeft niet want de klavers hebben supermooie witte bloemen waarin menige insecten ronddartelen die op hommels lijken. Hun naam ontsnapt me even maar ze maken in ieder geval een heerlijk zoemend geluid:

The doctor has forbidden me to cut the grass, therefore it's extremely high at this very moment. It's also full of clover and its flowers that attract buzzing insects. How I love their bizzy sound.

Zo, op naar mijn avondeten: een slaatje gezond. Met dit weer heb ik werkelijk geen zin in warm eten.

:-( -haat-liefde- :-) -ziekenhuisverhouding.

Met ziekenhuizen heb ik een  :(-haat-liefde-:)-verhouding.

Laat me dat even toelichten.
Terwijl de opname dient om het euvel weg te werken J, veroorzaakt het tijdens de ziekenhuisdagen slechts méér pijn :(

De voltallige verpleegploeg doet extreem lief J, meelevend, geruststellend en opbeurend  J terwijl ze met dezelfde glimlach vragen welke pijnscore-van-dag-op-een-lijn-tussen-1-en-10 :( ze op mijn fiche mogen noteren, het lijkt wel een strikvraag L: deze pijn is heftig, maar welke score gaf ik gisteren ook alweer en mag ik misschien pas later naar huis als mijn score niet gaandeweg daalt? L Het enige wat ik wil is gerustgelatenwordenenslapen J

Op ochtend 2 komt Ken-de-kinesist: één brok happy energie J die er met de oefeningen-voor-een-gezonde-rughygiëne meteen tegenaan wil gaan L Het enige wat ik wil is gerustgelatenwordenenslapen J

 

With hospitals I have a   Jlove-hate Lrelationship
Allow me to explain.
While the hospital is meant to take  the evil force  away J,  it causes more pain during the first few days L
The entire nursing team is  extremely sweet J, compassionate, reassuring and uplifting J and yet with the same big smile  they ask me to put my  daily-pain-score-at-a-line-between-1-and-10 L to put on record,  it seems like a trick question L: this pain obviously is severe and killing me L, but what score did  I give yesterday? Do I have to make sure that the score gradually decreases in order to be able to be sent  home in time? L The only thing I want, is to be left alone and sleep JL

On the second morning ,Ken-the-physiotherapist, an energetic young guy all cheerful and friendly J,  wants me to do the healthy back exercises straight away L  Yet, all  I want is to be left alone to sleep L

 

 

Vóór de operatie werd ik in steunkousen gehesen ter voorkoming  Jvan flebitis(aderontsteking voor de Nederlanders)Die dingen knellen mega in de zonL maar vermits er geen ontsnappen aan is, worden ze Kenny van South Park L.

 

 

 Gelukkig verlost verpleegster Stefanie (een superlieve!!)  me van de kousen op dag 3 J .Eindelijk mag ik in de douche met een waterafstotende pleisterJ op mijn rugwonde (de hechtingen droog blijven) en oh wat voelen on-omknelde voeten heerlijk J

Before going into surgery, they put me  in  special stockingsL to prevent vein inflammationL  Those things annoyed me tremendously L, so in the end I transformed them in South Park KennyJ  and felt really relieved J  when nurse Stephanie release me from them on day 3 J. Finally I was  able to take  shower J, with my wound protected by a water-repellent plaster. Oh what a joy to feel my bare feet J

Hoewel de dienborden er futuristisch startrekachtig uitzien  J zit er binnenin autosnelwegrestaurantgaarkeukeneten L dus laat ik de echtgenoot gebak van thuis meebrengenJ

De pijnstillers L komen onophoudelijk want de voordien geknelde J zenuw in mijn linkerbeen is nu weliswaar weer bevrijd J, maar doet doordat ze gezwollen is van de operatie onmenselijk pijnL. Maar kijk, de felgekleurde pijnstillerspotjes schitteren als  een stilleven à la WarholJ Als ze me nog lang hier houden, begin ik een kunstgalerij van ready-mades in de ziekenhuisgang die er gewoonlijk wat saai bijligt, maar onmetelijk mooi  J wordt met streepjes zon erdoor.

The painkillers keep on comingL: my previously pinched nerve in my left leg is indeed now free againJ but due to the operation it is terribly   swollenL and I’m suffering  inhuman painL . But look, the brightly colored painkillers little pots shine  à la Warhol J

 

 

Tussendoor mis ik continu mijn koesterhoekjes van thuis  L maar gelukkig is mijn eigen zonnige geel-oranje quilt mee  J en mijn schemerlampjeJ en krijg ik veel bezoek-cadeautjesJ en vooral geniet ik mateloos van al die vrije tijd ter beschikking om de bordurenJ en te lezenJ

 

 

De zon gaat vier avonden na elkaar hartverscheurend mooi J onder tegen een stadsachtergrond met windmolens J en op MTF klinkt de geweldige hit “blurred Lines” (dat schaap!  J, klik hier om mee te genieten: die ik voor eeuwig met mijn ziekenhuisperiode zal associëren. En die vooral de belofte inhoudt van een mooie zomer

 

Home again at last.

Thank god for that!

 

The pain is still killing me.....

 maar hopelijk niet meer voor lang.

Vanaf nu ga ik in serieus ziekenverlof en neem ik schandalig veel

me-time.

Ik heb het verdiend.

 

 

 

Gehaakte wolmand van stoffenreepjes

 

Haken met reepjes stof staat voortaan in mijn top-tien van coolste dingen aller tijden.

Gewoonweg genieten, al die stof verknippen, reepjes maken, kleuren combineren, en haken met een dikke vette naald.

Dit ga'k nog super vaak doen.

 

 

 

From now on in my personal top-ten of most coolest things:

to crochet with torn fabric.

Quite amazing what you can achieve!
I was really stunned.

 

 

 

Ook even geprobeerd hoe de mand er op zijn kop uitziet.

Ja, het is beslist, geen twijfel mogelijk:

Mijn volgende reepjesstofhaakwerk wordt een poef.

 

 

 

 

When the woolbasket is turned upside down, it looks übercool.

It's already obvious what my next crochet project will be:

a pouffe! (does that word exist in English?)

 

 

Kom toch binnen in onze tuin

 

Kom toch binnen in onze tuin.

Het is er heerlijk toeven.

Lola heeft zonet mijn zere-been-bankje ingepikt

 

 

 

Come into our garden.

It's a lovely place.

Lola has just stolen my sore-leg-stool

 

 

Kom toch binnen in onze tuin en zie hoe het graan wast op de akker van de buurmanboer

en hoe er allemaal veldbloemen middenin de veldgewassen pronken.

Heel veel kamille.

In de verte liggen al wat opgerolde bollen graan, straks komen er veel meer.

Dat wordt genieten.

 

 

 

Come into our garden and you can see the cereals growing on the neigbour's field.

There are also lots of wild flowers.

So pretty!

Kom toch binnen en geniet van het nieuwste cadeautje van de echtgenoot.

Gekregen omdat ik zielig veel thuis moet zitten rusten en nu iets heb om letterlijk naar uit te kijken.

Want er komt superveel kijkgenot aan te pas.

Als de avond valt,

krijgt het ei allerlei kleuren.

Welgeteld 12 soorten.

Gaande van maanblauw (zoals hieronder) over violetpaars tot perzikoranje.Wow! Daar heb ik niet van terug.

Gelukkig kan  het ook gewoon op wit,

want zelfs dit kleurenmens vindt wit soms

de mooiste kleur van al.

 

 

 

 

Come into our garden and behold my husband's present that he gave me just to have something to look at while I have to rest.

When it's getting  dark outside,

the egg gets all kind of colours.

It's rather fascinating.

Thank god there's also a switch to make it pure white.

Because although I'm greedy for colours, I think that in the end white is the prettiest colour of them all.

 

 

Lou heeft het voorlopig nog niet op het ei begrepen.

Zijn klein kattenverstand vat het niet zo dadelijk.

En de zoon kwam in het weekend laat thuis aan , het hele huis was donker en op het terras zag hij dit voor het eerst staan.

Hij zei dat het leek alsof er aliens waren geland.

Geweldig toch!

 

 

When our son came home late at night and he noticed the egg for the first time he was rather amazed and said it looked as if some aliens had landed on our patio!

 

Bloemenkussens en stoffenreepjes

Vermits mijn schoonzusje nog iets van me tegoed had,  maakte ik haar twee kussens met veel kleur voor in haar gezellige floeren sofa in Lovenjoel.  Vandaag heb ik ze haar bezorgd, aan het voeteneinde van mijn moeders ziekenbed. Het enige ziekenhuisvoordeel:  we zien  elkaar  méér.
 Doorgaans gebeurt dat veel te weinig, allemaal  druk en bovendien een heel eind uit elkaar wonend.

Since I owed my sister-in-law a big favour I made her two cushions which I gave her in the hospital at my mum’s sickbed. That’s the only advantage of hospitals: you get to see more of your relatives. Usually we see each other rarely because every one is always working and we live an hour drive away.

Toen ik mijn schoonzus vertelde dat ik geen tijd had gehad om nieuw vulsel te gaan kopen en de buitenkant van haar kussens over mijn bestaande kussens trok , zei ze enthousiast “ oh, wat spannend, de naad haal  ik los en de oude gaan eruit en in de nieuwe stop ik ander vulsel, dan heb ik 4 kussens in plaats van 2!”  Ze zal nog meer verrast zijn want ik vermoed dat er in de binnenste kussens nog andere kussens zitten van alweer vroeger (dat is zoals met de Chines boxes)

Mijn moeder mag binnenkort voor een paar weken naar het revalidatiecentrum om weer leren te lopen en aan te sterken. Dan is het mijn beurt om geopereerd te worden. Zo blijft de familie veel reünies hebben.

In a few days mum will go to the revalidation centre in order to learn how to walk and to get stronger again. Then it will be my turn to be operated on.

 

Ondertussen heb ik iets nieuws superleuks  ontdekt. De inspiratie komt van de blog "Silly old suitcase"

En het is geweldig want op deze manier kan ik alle stoffenrestjes (en dat zijn er gigantisch veel) verknippen tot repen en  ermee haken. Het grote voordeel: een aantal lelijke stoffen waarmee ik geen blijf wist zijn erin gehaakt en in combinatie met de rest worden ze weer wondermooi. I love it: je begint in één kleur en hebt geen enkel idee waar het naartoe gaat. En bovenal geweldig: het gehaakte blijft mooi overeind  staan zonder  extra voering of zo. Magistraal! Het wordt allicht een mand voor mijn wol.

 Allemaal vasten op elkaar gehaakt, reepjes stof van 2cm breed

 

 

I found a new trick that I got hooked on.  (in all senses of the word)  I got inspired by “silly old suite case”This is so great. You can tear old fabrics apart and as a result  you get yarn to chrochet with. The result is fabulous. I love it.

Toen ik daarstraks nog een stukje haakte en een aantal kussens op de grond gooide, vlijde Lola zich er op neer en na een poos hing ze helemaal onder de verknipte draadrestjes die naar omlaag dwarrelden. Schattig. Momenteel roept de koekoek in de tuin, het maakt me echt happy. Aan iedereeen van harte een superontspannens weekend gewenst! Enjoy!

 

When I’m crocheting, Lola’s always on the floor at my feet and the little bits of fabric all  keep on  falling  down on her. She looks real cute that way. A nice weekend to all of you! Enjoy!