Hurray! 101 volgers!

Niets zo aangenaam als gewekt te worden door het geroekoe van een duif (een witte nog wel) op de vensterbank, en daarna de zon te zien stralen in de versgeplante viooltjes en hyacinten op de terrastafel (Hugo vindt ze ook lekker ruiken) en dan bij de ochtendkoffie verrast  te constateren dat het doel is bereikt: 101 volgers afgeklokt door Nicole van Maaksels en meer.

Heel erg bedankt aan alle volgers. Wonderlijk en wonderbaar dat jullie allemaal geïnteresseerd zijn in mijn posts.  En vooral motiverend want bloggen zonder gehoor is ook maar niks…

 
Dus dat betekent dat ik heel snel de Dachshund Grey Thé zal inpakken en drie winnaars ga verloten. Straks of morgen of zo, maar first things first: de na te lezen stagemappen roepen me (en nogal luid)….

 

Nothing beats being awoken by the soft “roekoe” of a white pidgeon  on the windowsill, and afterwards the  sun rays in the freshly planted violets and hyacinths on the terrace table (Hugo likes their smell as well) and then at  the morning coffee being  surprised to find a  goal acomplished: 101 followers completed by Nicole (“Maaksels en meer “)
Thanks very much to all my 101  followers. Marvelous and wonderful that all of you are interested in my posts. Obviously blogging without an audience is less fun ...

So the 3  Dachshund Grey Thé winners will be picked very soon. Later or tomorrow , but first things first: my students’s notebooks  are calling me in a rather loud way....

Ready made kunst?

Danig gebrainwasht door al  dat blogverkeer over handgemaakte kunstwerken, verkeerde ik daarstraks even in de veronderstelling dat dit een kleurrijke  ready-made was. Net toen ik wou checken of ik hem kon boetseren of zo, viel mijn oog op de krantentekst erbij: dit is een foto van het eerste Europese trainingscentrum voor robotchirurgie dat zopas werd geopend in Melle (bij ons). Niets handgemaakt, niets kunst, gewoon pionierswerk van het ziekenhuis van Aalst. (artikel in DE STANDAARD van 16/04/2013 p. 12) .

Dat neemt niet weg dat ik het toch graag in de woonkamer zou zetten.’t Zijn helemaal mijn kleuren.

En van ziekenhuis gesproken, toen ik daarstraks wachtend op mijn tweede rugscan in de wachtzaal “The light of Amsterdam” las, heb ik even hardop gelachen bij de volgende passage (dat overkomt me haast nooit)

Gaat vooraf in het boek: de hoofdfiguur die aan zijn vrouw bekent dat hij een one-night-stand buitenshuis had, wordt zonder pardon op de stoep gezet. Een poos later heeft hij spijt van zijn impulsieve act maar ondertussen heeft zijn vroegere vrouw een nieuwe vriend opgescharreld: Gordon,een bouwvakker, vijf jaar jonger dan zijzelf  en heel viriel, niet slim (Gordon  heeft The Sun folded on the dashboard of his white van like a proud proletarian flag) terwijl hijzelf en zijn vrouw  net zo intellectueel zijn. En dan komt deze passage:

“The solace he (= de hoofdpersoon) tried to take in his intellectuel superiority was thinning in spiteful synchronicity with the thinning of his hair and if at the back it still rested at an artful and slightly rebellious length below his collar, there was a melting polar cap at his crown that he monitored in the mirror on a weekly basis. In spiteful contrast Gordon sprouted hair from every possible part of his body: he had a Michael Heseltine hairline that started low on his head and swept back like the thickest of hedges where all sorts of wildlife- foxes, rabbits, birds’ nests- could hide undetected. It fell out form his always open shirt like tumbleweed in an abandoned Wild West town; it swathed his forearms.”

Goddelijk toch?

 

Garenkaartjes naar een idee van "Kringloopgeluk"

 
Omdat ik vandaag de hele dag gestaag plichtsbewust heb doorgewerkt, beloonde ik mezelf namiddag met wat afwisseling tussendoor en knipte en plakte  ik garenkaartjes. Heel therapeutisch om tussendoor te doen.

Het idee daarvoor vond ik in het tijdschrift Libelle (zie foto hieronder), dat op zijn beurt weer inspiratie opdeed bij Ingrid van Willenswaard en haar pas uitgegeven boek “Kringloopgeluk”. Het boek ziet er schitterend uit en kan hier besteld worden. Het staat alvast op mijn verlanglijst. Ingrids blog (http://ing-things.blogspot.be/) is allicht door de meesten onder ons al lang gekend.

Sommige kaartjes heb ik uit prentenboeken van de kringloop geknipt, anderen uit tijdschriften. Ik merk wel dat ik moet leren rechter te knippen. Who cares?

 
Because I worked hard  all day long (no mind wandering off) I rewarded myself with some cutting and pasting.

 I found  the idea for “wool cards” in the magazine Libelle (see photo), which in its  turn found  inspiration with Ingrid Willenswaard and her newly published book "Recycle Happiness". The book looks great and can be ordered here: .http://www.linkeroeveruitgevers.be/boeken/p/detail/kringloopgeluk It's already on my wish list. Ingrid's blog (http://ing-things.blogspot.be/) is probably  known to most of us bloggers.

http://www.linkeroeveruitgevers.be/boeken/p/detail/kringloopgeluk

Some cards I cut out picture books , others from magazines. My cutting technique needs some practice, obviously.

 

En terwijl ik mijn garenrestjes zocht, stootte ik in de garenkast toevallig op een vergeten plastic zak met daarin het boek van Cath Kidston “Stitch”  samen met een naaiwerk van de dochter, even uit het oog verloren,maar een heel aandoenlijk kerstcadeau. Omdat ze weet dat ik zo gek ben op naaien en kleuren en garen en roosjes, kocht ze het boek voor me en begon ze één patroon eruit voor me te borduren, ’s avonds na haar werkuren op haar flat in Brussel, en ze haat borduren(heeft het nooit gedaan,nergens geleerd..), maar ze wou me een heel persoonlijke gift doen, en het lukte haar helemaal niet en het ging super langzaam en ze schonk op kerstdag het ondanks het zware werk- niet–helemaal- klare borduurwerk en ik was erg aangedaan en beloofde het te vervolledigen tot kussen en nu is het nog niet klaar. Shame on me. The worst mum in the world.

And while I searchedmy yarn leftovers,I found in the yarncloset a forgotten plastic bag containing the book by CathKidston 'Stitch', a very touchingChristmas gift from my daughter. Since she knows that I love everything concerning sewing and colors and yarn and roses,she bought the book for me and she startedout embroidering a rose pattern, while she hates embroiderybut she wanted me to have a very special gift, and though she’s very clumsy in embroidery, she did it anyway and it didn’t get finished in time because she had so much difficulties in stitching (her very fist time an all learned by herself in this book “Stitch”) and of course I was verymoved and promised to finish it further and now it is not ready yet. Shame on me. I am the worst mum in the world

Short attention span

 

Ik heb een hele korte  attention span. My mind wanders off all the time. Zo blijkt alweer.

Mijn grote doel vandaag: ondanks het schitterende weer minstens twee stagemappen beoordelen. En dan zit ik aan de grote tafel in de keuken en dan valt me op hoe aandoenlijk  het late namiddaglicht in de bloemen op de tafel schittert en hoe wonderlijk mooi het boeketje van vorige zondag blijft,  licht verdroogd weliswaar (zie foto rechts in band hiernaast voor de verse versie) en ineens valt mijn oog op de “mix de perles” die ik vorige week in de Veritas voor 7,5 euro op de kop tikte en krijg ik zin om een halsketting te maken, of een klein armbandje maar ( want dat houdt me niet lang van het naleeswerk voor school) en dan ga ik even naar boven op zoek naar kousen want mijn blote tenen zijn binnen toch beduidend kouder dan daarnet op het terras en op de kamer van de dochter vind ik Lola die zich volop schoon ligt te likken (dat deed ze sinds haar ziekte niet meer, dit is dus een goed teken) en ik streel haar over haar natte buik en  ze ruikt helemaal naar versgelikte kat en ze zit daar vertederend mooi in “mens-kes-houding” en ik kan het niet nalaten vlug ook daarvan een foto te nemen en ondertussen is het tijd om het avondeten klaar te maken.

Morgen is de dag dat ik absoluut voor school ga werken.

 

I have a very short attention span. My mind wanders off all the time.
My big goal today: despite the beautiful weather I had to read at least 2  maps of my students.

Siting  at the big  kitchen table ,  it strikes me how nice the late afternoon light in the flowers on the table shines and how wonderfully beautiful the bouquet of last Sunday remains, slightly withered though (see photo right band for  their  fresh version) and suddenly my eye falls on the "mix de perles"  (Veritas for 7.5 euro’s)  and I want to make  a necklace, or a small bracelet  and then I slip  upstairs to find socks for my bare toes  and in the room of my  daughter, I spot  Lola,  licking her fat belly (which since  has not done for a long while since her illness , so this  must be  a good sign) and I pat her wet belly and she smells the way  freshly licked  cats do  and she sits there endearingly beautiful in  her “human-like-posture”" and I simply have  to take a picture and now it's time to prepare supper already. I’ll do my schoolwork tomorrow.

 

For he's a jolly good fellow

Feestgebak met heuse vogelhuisjes en een witte duif . Even lekker als het eruitziet.

Gisteren vierden we mijn vaders verjaardag bij mijn ouders thuis.

Alle vier de kinderen maakten homemadegebak  voor  het dessertenbuffet:  pannenkoeken van oudste broer, tiramisu van jongste zus, Petit-beurretaart van mij  en  heuse feesttaart van schoonzusje. Wat een lust voor het oog.

Mijn schoonzus Diane leverde toch wel een bijzonder mooie taart af, compleet met vogelhuisjes en duif. Opa is namelijk dol op alles wat met vogels heeft te maken en op die manier krijgt hij een mooie knipoog…. ik durf niet eraan te denken hoeveel uren werk daarin zitten.
Schoonzus en  broer arriveerden helemaal verkleumd op het feestje, ze hadden de air-conditioning on full blast gezet omdat de roomboter-vogelhuisjes door de hitte van de zon in de auto gevaarlijk begonnen te smelten en helemaal scheef gingen hangen.

Yesterday we celebrated my father's birthday at   my parents’s home.
All four children brought homemade pastries for  dessert: pancakes by the elder brother,  tiramisu by the younger sister, Petit beurre cake (me) and a huge  celebration by my sister-in-law.

My sister-in-law  Diane  fabricated a wonderful cake, complete with bird houses and a lovely white dove.
 Grandpa is a bird-lover and this is her way of teasing him. ....

Sister-in-law  and brother arrived completely numb and cold-stricken  at the party, they had the air conditioning on full blast because the buttercream birdhouses were melting dangerously in the sun shining in their car .

Het hele huis is vrolijk versierd.

Veranderlijke granny squares

Omdat iedereen maar granny squaret, begon ik ook. In mijn hoofd haakte ik  een veelkleurige rand voor een strandhanddoek.  Ik zag het helemaal zo:

Since  everyone is granny squaring all the time,  I got started as well. In my head I crocheted a multicolored  beach towel. My imagination showed me something like this:

 

 

Helaas is mijn brein nooit tevreden met eerste keuzes en tijdens het haken fantaseerde ik erop los wat het verder allemaal kon worden… en tah tah: zie hier de lampekap....

En ondertussen lijkt me de lamp nu al een tikkeltje saai… ik vraag me af wat de granny’s nog meer kunnen worden….

Unfortunately, my brain is  never satisfied with first choices and  I fantasized  like crazy about all the other possibilities for the grannies a ... and tah tah: what have we got???
And now  the lamp  already  seems a tad boring ... I wonder in  what other things  the grannies can be  morfed....

(P.S. : te zeggen dat ik in mijn tienerjaren nog een bikini in granny squares voor mezelf heb gehaakt…..én gedragen op het strand!!  ….. vermits er  in mijn omgeving toen niemand cheeky genoeg was om er foto’s van te nemen, ontbreekt het   bewijsmateriaal …)

(PS:  When I was  in my teens I crocheted   a bikini in  granny squares for myself .....  and even wore it on the beach! ..... No  one was bold or cheeky  enough to make pictures, so I’m afraid  there is no proof left what so ever  ...)

 

 

 

Gepimpte kotmeubelen

 

Dit kleine groene-Europakaart-kastje hebben de dochter en ik gepimpt als kotmeubel. Ik bewaar heel veel mooie herinneringen aan de studententijd van de kinderen.

My daughter and myself pimped this green little thing a few weeks before she left home to go and study in the big town.. Beautiful memories come into life when I think about my children’s time at university.

Het Pipbehang op het kot van de dochter

 

Net voordat ze op kamers gingen en naar de studentenstad trokken, waarschuwden vrienden me voor het zwarte gat waarin ik kinderloos zijnde, zou vallen.

Niets blijkt minder waar. Studententijd staat voor fijne tijd: samen meubels uitzoeken in kringloopwinkels en Ikea, vogeltjesbehang op de muur plakken,kleurrijke tapijten kopen, kussen maken, quilts in elkaar steken in net de kleuren van het kot, tussendoor voor de kotfeestjes vlaggenlijnen naaien en tiramisu in een grote pot, en één keer per maand de poets doen in het piepkleine huisje waarin de zoon en de dochter samen broederlijk wonen, en daarna een wijntje drinken in hun kaboutertuin(15m2) en eten in een studententent, tussendoor eenpansgerechten in het weekend koken en veel cake bakken en meegeven en verrassingen wegmoffelen in hun tas en via facebook hen volgen (maar je wel heel stil houden,vooral geen commentaar geven want dat staat uncool voor de vrienden en stel je voor dat ze je gaan ‘defrienden’) waar de kinderen die avond weer naar een fuif trekken of de volgende ochtend een ontbijtconferentie doen met één of ander politiek debat…….. (hoera voor facebook) en het allerleukste: op vrijdagavond popelend naar het station rijden en ze glunderend zien uitstappen, met alweer heel veel nieuwe verhalen en een reistas vol vuile was.

Just before the kids left home, friends warned me: I was bound to fall into a big black hole, being without the children of whom I had always been taken care for over 18 years.

Nothing is less true. Children-in-college-time stands for fun time: picking out furniture together in recycle shops and in Ikea, pasting bird wallpaper on the walls of their new home, buying colourful rugs, more colours for the cushions and matching quilts, sewing guirlandes for the home parties and of course making tiramisu in a large pot, and once a month the cleaning of their tiny house, with afterwards something to eat and drink in a student’s den , and in between cooking stews at the weekend and lots of cake baking to give away with them and hiding  little surprises in their bagand hoping they will welcome them, follow them on facebook follow (but very quietly, be sure to make any comment because that's uncool forfriends) noticing they’re off to some party or will join political debating for breakfast in the morning........ (hurray for facebook) and the best of all: at Fridays going to the station and see them all beaming with lots of stories and a bag full of dirty laundry.