Hi mister, tag mister, ola mister!

Doorgaans komen de echtgenoot en ikzelf goed overeen: we koesteren familiemomenten met onze twee kinderen (gezelschapsspellen spelen met zijn vieren blijft een favoriet), we houden van dezelfde films, lezen ons te pletter, we zitten graag met een hapje en een drankje in de tuin,  hebben dezelfde favoriete vakantieplekken en zijn allebei graag gerust gelaten.

Op twee vlakken verschillen we echter grondig: terwijl hij gek op voetbal is, vind ik helemaal niets eraan en terwijl ik verzot ben op kleur, houdt hij het liefst heel erg sober.

Hij laat oogluikend toe dat ik in de eetkamer, de slaapkamer en de woonkamer mijn kleurending doe,
maar voor zijn eigen werkkamer is hij onverbiddelijk: daar komt geen kleur binnen.

 

Toen we een paar jaar geleden de badkamer renoveerden,
hield ik erg rekening met  mijn echtgenoot

 In haar vorige hoedanigheid, had de badkamer witte tegeltjes waarmee
 alle kleuren goed matchten. De muren zijn doorheen de jaren  geschilderd
in het okergeel,  in het azuurblauw
en ook een keer in het karmijnrood.

 

Als ik alleen met mijn eigen smaak had rekening gehouden,
zouden er zeker Marokkaanse zelliges in een aparte kleur zijn gekomen.

Maar ik vond een compromis in de vorm van

deze parelmoere mozaïektegels.

 

Vermits daarbij eigenlijk geen muurkleur matchte,

werd het gewoon wit.

 

De echtgenoot heel tevreden natuurlijk.

 

Maar toch heb ik  stiekem in het kleine binnenkomstuk,

twee rolletjes hemelsblauw vogeltjespapier geplakt.

Het valt niet echt op, eh?

Zoals je hier leest, worden er op onze badkamer voortdurend nieuwe woorden gemaakt:
hier staan drie talen door elkaar: "hi mister, tag mister, ola mister!" Het is een groet aan de echtgenoot, ik ben benieuwd naar zijn antwoord.