Shampoo caps guirlande

I

Ik kan het niet over mijn hart krijgen om kleurrijke shampoo dopjes weg te gooien.

Ze blijken enorm veel vrolijkheid te geven op feestdagen.

 

Vandaag is een absolute topfeestdag want de dochter komt thuis
van 3 weken Nicaragua.

Dat vraagt om een ceremonieel onthaal

en een hele dikke welcome home!

 

 

I cannot bear the idea of throwing away those beauriful coloured shampoo caps.

They make me ever so happy

and they tend to be usefull on days like today.

 

Today I am totally thrilled since my daughter

is coming home from 3 weeks abroad.

She deserves a big welcome home.

 Gewoon de dopjes even spoelen en visdraad doorheen de spuitgaatjes rijgen en dan dopjes dichtklappen. Zit heel erg vast op die manier. En vooral glanst zo mooi in de zon van deze dagen:

 

 

 Er waren meer dopjes dan verwacht: genoeg voor twee guirlandes. Eentje helemaal achter in de tuin

(zie foto boven)
en een kleinere:

 

 

Hugo likes!

    Kleine noot als reactie op het commentaar tot op heden:

    Neen, wij wassen niet zo extreem veel ons haar.
Je moet rekenen: 1,5 jaar gespaard.
De dochter en ik gebruiken zowel conditioner als shampoo per keer,
en verder zijn er ook de dopjes van douchegel en van badschuim.
Dan tikt snel aan, hoor.

Freud, Jezus en Penelope Cruz

 Welk soort boeket verkiezen jullie?

Heel weinig bloemen in een vaas?

Of net heel veel?

 

    Mijn gouden regel:
als het boeket klaar is
en alles in een vaas staat,

pluk dan toch nog een aantal bloemen bij.

Méér is altijd mooier: 

 

 

 

 

en zo ziet het er

in werkelijkheid uit

(als ik niet de gewone kanten van het leven weglaat voor de foto)

 

In de keuken is een muur geverfd met magneetverf.

Daarop hangen Freud, Jezus en Penelope Cruz.

De dochter wisselt voortdurend hun kleren.

Pinksterimpressies

 

Pinksterzondag
In deze volgorde: onkruid uit de tuin gehaald ( VEEL), studentenverslagen  nagelezen (ook veel),  op een heel leuke plek gegeten (wie weet waar?) en net op tijd thuis voor de zonsondergang (altijd weer een lust voor het oog )

Pinkstermaandag: in één ruk door gelezen in een super boek  (met een vlinder als compagnon), naar de kersen gekeken (vreemd hoe ze niet allemaal ineens dezelfde kleuren krijgen) en van de storm genoten:

Hieruit ga ik zeker nog een aantal zaken maken.

Chloë Owens is de moeite om te onthouden.

Rode Duivel gekte

 Bij een ziekenhuisbezoek horen cadeautjes.
VEEL cadeautjes.
Om de zieke af te leiden.

Alles waarvan ik denk dat mijn dappere moeder
misschien leuk zal vinden,
verzamel ik een paar dagen lang op de achterbank,
en als die weer te vol ligt,
ga ik nog eens op bezoek

(foto boven genomen op de ziekenhuisparking, balanceren met alle spullen in mijn twee armen gaat beter als ik eerst tas en sleutels wegstop)


don't you think that a patient in the hospital has to get lots of treats?
don't you think that a patient has to be distracted?
don't you think that when this patient is your mother,
  the treats and the distration have to be even bigger?

Hoewel ik absoluut niet van voetbal houd (zie vorige post),
heb ik toch een Rodeduivelgebak voor de zieke bij me.
Bij de bakker smeekte het gezichtje met één geel en één zwart oog: "neem me mee!'

 

In dwarsdoorsnede heeft het de drie kleuren van de Belgische vlag.
Ik vrees dat de RodeDuivelgekte ondertussen hier begonnen is.
Zijn er in Nederland ook zoveel voetbalgadgets in de winkels te zien?
Gewoon niet te ge-LO-VEN!

In de winkel kreeg ik gratis bij de Maredsous Rode Duivel autospiegelhoesjes. Ik pakte ze in en gaf ze bij wijze van grap als Vaderdag cadeautje aan de echtgenoot. Ik lachte tegen hem dat het er maar idioot uitziet op de wagen. En, dan antwoordde hij dat hij het best wel cool vindt en nu hangen ze op zijn auto... (haha, hij blijft me verrassen die man!)

Although I absolutely hate football (see previous post) , I bought a Red Devils cake anyway
 At the baker's  this  yellow eyed face  begged me to take it with me

The Red Devil madness has started in Belgium.

I got  Belgian Flag sleeves for car mirrors  for free  and asked my husband  what kind of lunatic would use them.... upon which my husband answered that he thinks they are pretty cool and now they are already in use...(haha, this man continues to surprise me!)

 

 

In het ziekenhuis haak ik altijd aan mijn bloemenquilt.

Schoonzusje probeert ook even uit, ze is er van het eerste lapje meteen al mee weg.

 

Ik denk dat ze ook verleid is om voor zichzelf eraan te beginnen.

Jammer, ik kan  best wel wat hulp gebruiken.

 

Dat doet me eraan denken dat ik dat ooit eens tegen de dochter

heb verzucht: "zou het niet fijn zijn als een aantal van mijn volgers mij een granny zouden maken, dan zou mijn quilt vlugger klaar zijn."

 

Op mijn verjaardag vertelde mijn dochter me dat ze een paar weken ervoor een oproep had gedaan via mail aan een heleboel van mijn volgers om voor mij 1 granny te haken tegen mijn verjaardag.

Dat heeft ze dus echt gedaan maar blijkbaar is er iets mis gegaan bij het verzenden via blogger want ze vertelt me dat ze helemaal geen reactie hierop heeft gekregen.

 

Nu ben ik toch nieuwsgierig om te weten

of iemand van jullie zo'n verzoek heeft gekregen of dat het helemaal nooit is aangekomen.

Het maakt niet uit dat er ergens een foutje in haar hele opzat zat,

ik vind het gewoon heel erg lief dat ze al die moeite

heeft gedaan.

Woensdag komt ze weer thuis van een aantal weken buitenland.

Ik kijk ernaar uit.

 

 

Mama's kamer wordt alsmaar vrolijker.

Ze maakt het goed.

Ze heeft al haar eerste voorzichtige stapjes
(met de rollator ) gezet.

Het lukt elke dag iets beter.

Waarschijnlijk mag ze volgende week van de ziekenhuisafdeling naar de afdeling "revalidatie".

Daar wordt ze langzaamaan klaargemaakt om weer naar huis te gaan.

Volgend weekend zullen mijn twee broers, mijn zus en ik  haar huis en tuin netjes maken

zodat ze in een gezellige omgeving thuiskomt

En bij thuiskomst was er heel mooi licht in de tuin.
De mooiste foto's zijn die met tegenlicht.
Vinden jullie ook niet?

Mijn fototoestel slaat steeds in paniek wanneer ik dit soort foto's maak.
Hij geeft me dan een flikkerende waarschuwing: "backlight!" en maakt een berispend geluidje dat aangeeft dat ik absoluut onder deze omstandigheden GEEN foto mag maken, maar de rebel in mij gaat lekker door, en het zijn altijd de allermooiste foto's. Zelfs de rode vlekken vind ik erg sympathiek. Wie van jullie houdt er ook van tegenlicht?

Hi mister, tag mister, ola mister!

Doorgaans komen de echtgenoot en ikzelf goed overeen: we koesteren familiemomenten met onze twee kinderen (gezelschapsspellen spelen met zijn vieren blijft een favoriet), we houden van dezelfde films, lezen ons te pletter, we zitten graag met een hapje en een drankje in de tuin,  hebben dezelfde favoriete vakantieplekken en zijn allebei graag gerust gelaten.

Op twee vlakken verschillen we echter grondig: terwijl hij gek op voetbal is, vind ik helemaal niets eraan en terwijl ik verzot ben op kleur, houdt hij het liefst heel erg sober.

Hij laat oogluikend toe dat ik in de eetkamer, de slaapkamer en de woonkamer mijn kleurending doe,
maar voor zijn eigen werkkamer is hij onverbiddelijk: daar komt geen kleur binnen.

 

Toen we een paar jaar geleden de badkamer renoveerden,
hield ik erg rekening met  mijn echtgenoot

 In haar vorige hoedanigheid, had de badkamer witte tegeltjes waarmee
 alle kleuren goed matchten. De muren zijn doorheen de jaren  geschilderd
in het okergeel,  in het azuurblauw
en ook een keer in het karmijnrood.

 

Als ik alleen met mijn eigen smaak had rekening gehouden,
zouden er zeker Marokkaanse zelliges in een aparte kleur zijn gekomen.

Maar ik vond een compromis in de vorm van

deze parelmoere mozaïektegels.

 

Vermits daarbij eigenlijk geen muurkleur matchte,

werd het gewoon wit.

 

De echtgenoot heel tevreden natuurlijk.

 

Maar toch heb ik  stiekem in het kleine binnenkomstuk,

twee rolletjes hemelsblauw vogeltjespapier geplakt.

Het valt niet echt op, eh?

Zoals je hier leest, worden er op onze badkamer voortdurend nieuwe woorden gemaakt:
hier staan drie talen door elkaar: "hi mister, tag mister, ola mister!" Het is een groet aan de echtgenoot, ik ben benieuwd naar zijn antwoord.

Flower quilt à la Brigitte

Vordert bij jullie het dekenhaken ook zo langzaam?

Deze  bloemenquilt met granny's à la Brigitte (patroon:zie hier)

gaat hemeltergendlangzaam.

 Gisteren zat ik onder de kersenboom draadjes in te stoppen en ineens viel het me op:

de onderste tak heeft perfect de lengte van het deken in wording.

Kijk eens hoe mooi de zon doorheen de gaatjes schijnt:

 

Yesterday when  I was putting away all the loose ends , under the cherry tree,

I noticed that one branch had the exact length of my quilt.

Look! The sunrays are shining all through it:

 

En vermits het daar zo lekker zat onder die kersenboom

en vermits bij mij het één altijd van het ander komt

en ik vermits ik sowieso al een naald vasthad van het instoppen,

en vermits ik voor mezelf bij elk gehaakt stuk van de quilt

nog precies weet waar het tot stand is gekomen,

dacht ik, wel laat ik hier en daar maar iets schrijven

zodat ik later
(wanneer ik oud in mijn rolstoel zit,
lekker te genieten in de zon,

onder de dan volgroeide  kersenboom,
met het dekentje op mijn knieën)

nog weet waar en wanneer ik  heb gehaakt:

 

 And since it was really nice under the cherry tree

and since I had the needle in my hands after all,

it just came to me:

I had to stitch all the names of the places 
on the exact spot on the quilt where I crocheted the granny's

 

So when  later, in my "old" days, I shall be in the Sunshine under the cherry tree

with this quilt on my lap and I'll say with a cracking voice: yeah! these were the good old days

when I crocheted all around the world!"

 

 ik kijk uit naar het moment dat ik het dekentje
opgerold in de zetel kan leggen.

Zo quasi achteloos en nonchalant,
alsof het me helemaal geen moeite heeft gekost,

 

maar op de foto hieronder blijken er nog veel granny's te gaan:

Lola wijst met haar poot hoe lang het rechts onder nog moet worden

en de plaats waar haar vet lijf ligt,
moet ook nog helemaal begrannyd:

     Ik ben begonnen met allemaal soorten blauwe ondergrond,

     maar  door mijn experimenteerdrang is het laatste stuk een waaiering  van groen  en voor het stuk links boven kreeg ik  ondertussen een hele mooie lavendelblauwe ondergrond-bol voor mijn verjaardag van mijn dochter, dus daar komt dan weer een andere wave.

 

Door telkens de ondergrond licht te nuanceren, ontstaan er mooie kleurschakeringen die het gevoel van bewegend licht
(of bewegend water) opleveren....

Allez, dat zie ik toch erin,

maar dat is misschien omdat ik er al ZO lang zit op te staren,

denken jullie ook zo erover?

 

En vooral: door telkens nieuwe kleuren te kiezen, blijft de uitdaging voor mij er zowat in,

ik zou gek worden als alles identiek hetzelfde was

 

Lou is een aandachtzoeker,
hij kan het niet hebben
dat ik in de weer ben met foto's en hem negeer,

kijk daar komt hij weer volledig in beeld zitten: 

Lou 's  looking for complete attention all the time.
He just cannot have it when I'm focused

on something that is not him.
So he just comes into the picture and spoils it all.
During the years he has become quite good in it:

Hugo kijkt meestal de kat uit de boom:

 

Met ons mama gaat alles zoals gewenst.

De operatie is geslaagd,

nu nog revalideren.

Vermits ze sinds 18 april zonder heup was,

heeft haar ene been niet vastgezeten aan het heupgewricht.

Daarom is het opnieuw leren lopen niet evident.

 

Ze is heel erg optimistisch en wil ervoor gaan.

In de zomer gaan we samen wandelen op de dijk aan zee!