dinsdag 21 juni 2016

Noodgedwongen minder blogtijd


Shame on me !
Heel erg lang niet meer in blogland geweest.
Maar  met goeie reden.

Reden één: de laatste  2 maanden was  de gezondheid van onze  Lola heel erg slecht.
In en uit bij de dierendokter,
verlamd van achteren,
zich letterlijk door huis slepend,
het bleek niet meer bijstuurbaar

ze had heel erg veel verzorging, liefde en aandacht nodig. tijdens haar laatste weken,
eigenlijk tijdens haar hele leven,
grote aandachtzoeker ...

Hieronder een samenvatting van haar leven.
Foto 1 linksboven: eerst was Lola de kitten van de buurvrouw, op de foto op het aanrecht komt de buurvrouw haar bij ons tonen en zegt ze dat ze Lola uit medelijden heeft meegenomen omdat niemand haar wou wegens haar lelijkheid (geef toe, een schoonheid was ze niet als kitten...)
Geleidelijk aan is Lola alsmaar meer van het huis van de buurvrouw naar bij ons komen (over)lopen door een gat in de haag kwam ze wanneer de buurvrouw uit werken was steeds bij mij zitten (ze was gek op aandacht en gezelschap)
en uiteindelijk (na een jaar of zo)heeft de buurvrouw afstand van Lola gedaan omdat ze duidelijk liever bij ons  vertoefde. We  hebben haar met open armen ontvangen. Lola was superintelligent
( ze had alles meteen door), heel vadsig (lievelingshouding op de rug)  en superaanhankelijk
(ze lag altijd aan mijn voeten als een hondje, dat maakt het gemis extra zwaar).
Typisch Lola: ze lustte hoegenaamd geen katteneten. Ik kookte spaghetti voor haar die ze het liefst verorberde in combinatie met verse tonijn (of kip in tweede instantie), ze sliep ofwel in de sofa, ofwel in ons bed ('s nachts), ze was niet graag buiten (het terras hooguit) en ze had diabetes vanaf 2014 (daarvoor kreeg ze twee keer per dag een insulinespuit) . Ik mis haar vreselijk.

Bye, sweet Lola, we are so sad you are no longer with us.

Na 14 heerlijke jaren met extreem lieve en aanhankelijke Lola zijn we erg aangedaan door haar verlies.

#lolathecutestcat was haar naam helemaal waardig😿💕💕💕

Het heeft erg op me gewogen
maar  er was niets meer aan te doen, het beest was compleet op, ze kon gewoon niet meer...
De laatste weken wou/kon  ze enkel nog liggen op de grond,
en liefst in een omgekeerde doos waarin ze zich lekker achteraan tegen de wand legde,
bij het verplaatsten gebruikte ze alleen haar voorpoten,
en voor de rest droeg ik haar overal naartoe


telkens wanneer ik onderstaande foto's zie van haar laatste dag bij ons
word ik overvallen door een eindeloos verdriet
 want tot haar laatste moment gedroeg ze zich enorm enorm aanhankelijk



 

 
Na veertien heerlijke jaren hebben we afscheid moeten nemen van  de liefste kat van de wereld .
 
Onze jongste , Hugo , is van 2004, die zou nog een tijdje moeten meegaan,
maar Lou is ook al van 2001.
We houden ons hart vast.
 
Hij is reden 2 van mijn blogverzuim:
Vorige week was Lou de hele week heel erg ziek.
At niet meer, grote diarree, zat voortdurend in elkaar gedoken
en wou niet op de schoot
(erg tegen zijn gewoonte in)
Het startte op de dag dat Lola er niet meer was,
niet te geloven, eh?
Kattenverdriet?
 
We moesten hem een vies goedje een week lang in de bek spuiten
(de dochter hield hem stevig tegen de grond gedrukt,
ik sperde zijn bek open en spoot)
 je wil niet weten
hoe ik onder de krabben sta
 
maar ondertussen is het ergste voorbij en zit hij gelukkig weer in zijn normale doen,
we hopen dat we hem nog heel lang bij ons mogen hebben:
 
 

 
Hoofdreden van mijn tijdsgebrek: ik spendeer heel wat tijd bij ons mamaatje.
Gezien de omstandigheden voelt ze zich nog redelijk goed.
Thuis ligt ze meestal in haar ziekenbed in de woonkamer  en slaapt ze veel.
 
Maar als wij een afspraak met haar maken, dan kijkt ze erg ernaar uit
en maakt ze zich  mooi op.
Hieronder een foto van ons mama die voor het eerst kennismaakt met een straatbibliotheek
en een beetje twijfelt of ze er wel een boek uit mag nemen
(ze heeft er drie voor in de plaats gebracht)
 
 
En reden vier: examens op school
ik zit eronder bedolven
zonet examens van de avondschoolstudenten gehad
En dan maar verbeteren, he?
 
allez, ik ga er weer tegenaan en beloof dat ik sneller weer terugkom.
 
 
 
 

 


31 opmerkingen:

  1. Soms is het fijn om over het 'echte leven' te schrijven, te delen, te relativeren. En soms heeft het 'echte leven' je onvoorwaardelijke, onverdeelde aandacht nodig. Geen moeilijke keuze en de enige juiste beslissing. Je hebt lieve Lola tot het einde liefdevol begeleid. En Lou er bovenop geholpen. En niet in het minst je lieve mams laten lachen :-))) Onbetaalbaar.
    Nogmaals heel veel sterkte en liefs,
    Sandra

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Elke dag denk ik aan hoe jij je voelt nu Lola er niet meer is. Hoe moeilijk de verzorging de laatste tijd ook was, het blijft een vreselijk gemis. Mijn Lena (kip) is vorige week donderdag ook gestorven, en hoewel een kip geen kat is, voel ik ook een leegte (vooral als ik in de tuin ben)
    Hebben wij niet dringend nood aan een verzetje langs de waterkant?! (morgen en donderdag zonmers warm (tussen de onweersbuien door?)

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Arme jij. Lena was cool. En ook aanhankelijk.
    Verzetje is altijd mooi meegenomen maar morgen helaas eindwerkverdediging. Jij niet? Donderdag misschien?

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik was enkel interne lezer.
      Donderdag zou perfect zijn! Elske komt misschien ook.

      Verwijderen
  4. Arme jij. Lena was cool. En ook aanhankelijk.
    Verzetje is altijd mooi meegenomen maar morgen helaas eindwerkverdediging. Jij niet? Donderdag misschien?

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Ach wat erg dat lieve Lola er niet meer is.
    Wat een gemis.
    Ik weet er alles van, om een geliefd huisdier te moeten missen.
    Een huisdier hoort er in al die jaren helemaal bij.
    Echt een gezinslid.
    Heel veel sterkte met dit verlies.

    Groetjes Ans

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Tranen lopen mij over de wangen wat was Lola welkom en lief...Sterkte met deze voelbare lege plek. en Lou die heeft verdriet agossie....Wat leuk je mams al aarzelend voor de vrije bieb, ze houdt zich zo dapper heh! Sterkte met d examens en alle zorgen dikke knuffel uit Ingen
    X Es

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Ah wat een gemis zal dat zijn! Lola, wat een mooi en liefdevol leven heeft ze in jouw huis mogen ervaren. Wat fijn voor haar! En arme Lou, ziek van ellende dus misschien wel :(
    En dan nog je moeder, je hebt het zwaar voor je kiezen.
    Wat leuk om haar bij een straatbieb te zien. Ik heb zelf sinds maart een minibieb bij mijn huis! Ze heeft het keurig gedaan hoor, 1 boek mee nemen en drie terug brengen!
    Mijn motto voor de minibieb is: kom een boek lenen, ruilen of alleen boeken brengen, of gezellig kijken en kletsen! Allemaal goed ❤️
    Maar kom alleen niet steeds alleen maar boeken halen en nooit iets brengen, daar is een winkel voor ;)
    Dus je moeder hoeft niet te twijfelen, lekker doen! Een boek ophalen, thuis lekker lezen en later weer terug brengen is dus zelfs ook prima hoor, echt! ;)
    Heel veel sterkte met alles!
    Xxx

    BeantwoordenVerwijderen
  8. al die lieve mensen in blogland ,zoals hierboven,super ,daar haalt een mens wat kracht uit,hee.daar blijf je toch voor bloggen ,hee!!?ook van mijn kant krijg je ook wat steun van hieruit,maar geef het de tijd, want elk afscheid heeft tijd nodig.en fijn alle tijd voor je mama,want die verdient dat dubbeldik.we horen je wel op de gepaste tijd,hee en daar kijken wij blogvolger altijd naar uit!groetjes debora

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Oh wat verdrietig is dit toch altijd weer het verlies vanje kleine dierenvriendjes ,wat fijn dat je mams zich nog redelijk houdt in haar omstandigheid ,sterkte ook met de drukte op school ,ik had je gemist ,lieve gr marloes

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Wat een mooi logje! Echt een prachtig eerbetoon aan de liefste kat ooit. Sterkte met alles. XXX
    Ben MirjamDownUnder op Instagram, trouwens. :)

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Wat geweldig hoe Lola bij jullie is gekomen. Jullie kozen niet haar maar zij jullie! Dat is toch een eer voor jullie. Ik mis je hier wel maar snap volkomen dat je je tijd graag bij je moeder doorbrengt. Fijn om haar op de foto te zien stralen. XX Esther

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ja, leuk, he?
      In het begin duwden we haar 's avonds nog terug door het gat in de haag naar haar eigenlijke baasje toe, maar op de duur lukte dat niet meer en draaide ze steeds meteen weer om :)

      Verwijderen
  12. Ahhh, arme Lola! Of nee, arme jij dat je haar nu moet missen... :( Sterkte hoor! Hopelijk houden Lou en Hugo het nog even vol.
    Ik moest wel weer even flink glimlachen tien ik Lola's pootje ontdekte op je collage,die met de kerstboom erachter. Dat vond ik zo'n ontzettend leuke pose,hihi.
    En ach,je moeder ook zo zwakjes... Gelukkig heeft ze kracht genoeg om te genieten van leuke uitstapjes met jou.
    Lieve groetjes van mij

    BeantwoordenVerwijderen
  13. xxx
    Hang on in there girl, times are changing.
    See you soon !

    BeantwoordenVerwijderen
  14. Wij gaan Lola ook hard missen
    De verhalen die je over haar vertelde en de bijzonder grappige foto's.
    Dag aller liefste LoLa
    gr bi

    BeantwoordenVerwijderen
  15. Ik vind Lola wel mooi als kitten...schattig kopke had ze toch? Je zal ze wel missen... 14 jaar is lang. En dat Lou treurig was... zeker weten. Die zal zijn maatje ook wel missen.
    Mooie collage maakte je van Lola.
    Zeg een straatbibliotheek in den Belgique? Ik dacht dat dat hier niet bestond. In Limburg? En dat wordt niet leeggepikt? Geweldig toch!
    Fijn dat je mama nog geniet van jullie bezoekjes. Ze ziet er gelukkig uit op de foto. Stralend ook wel.
    En fijn dat je weer eens blogt. Ik blijf het veel persoonlijker vinden dan IG. Als je daar een uurtje niet kijkt, kan je van geen kanten meer volgen. Zoveel dat daar gepost wordt... Nietedoen!
    Nog goed verbeteren hé... wanneer begint bij jullie de vakantie?
    Tot binnenkort.

    BeantwoordenVerwijderen
  16. Kriske, straatbibliotheken heb ik al veel gezien, pas nog in een appartementsblok in Antwerpen (in de hal)waar mijn dochter logeerde via air bnb.
    Ook op school. En er stond er zelfs één naast de kleedhokjes in het oude zwembad Kapermolen. Limburg leest!

    Bloggen is inderdaad persoonlijker maar er kruipt zoveel tijd in ,he? IG gaat sneller tussen de soep en de patatten (letterlijk ) ik instagram soms ook terwijl ik in de file sta (gaat met bloggen niet ,eh?)

    Vrijdag nog een examen waarvan de punten ten laatste maandagochtend binnen moeten zijn.
    Volgende week deliberaties en puntenbesprekingen en proclamaties, elke dag wel iets (zelfs op zondag), verder ook nog opendeurdag in de week dat we elkaar zien. Onze vakantie start officieel op 6 juli (tiens, dat is toeval , die datum)


    Het is een mooie manier van boeken recycleren, toch?

    BeantwoordenVerwijderen
  17. Wat een (dieren)leed allemaal en best ingrijpend!! (Ik mis ons hondje nog elke dag) Sterkte met alles en hopelijk keert de rust gauw terug.
    groetjes

    BeantwoordenVerwijderen
  18. Blij je hier terug te zien.
    Een huisdier dat je moet afgeven, moet een groot gemis zijn... Ik weet zeker dat ze bij jou een heerlijk leven had, dat getuigen de foto's wel.
    Tof dat je moeder nog steeds van jullie uitstapjes kan genieten, doen en koesteren deze momenten!
    Sinds 1 van de dochters les geeft, ervaar ik een beetje welke druk er in juni op de leerkrachten hun schouders rust.
    Vergeet niet een beetje tijd voor jezelf te nemen in deze drukke periode!

    BeantwoordenVerwijderen
  19. Een poes die je moet loslaten na zovele jaren samen is altijd heel moeilijk, he. Wij hebben het dit jaar met onze poes KLeintje ook meegemaakt.
    Fijn dat je zo'n leuke momenten hebt met je mama. Geniet er maar volop van!

    BeantwoordenVerwijderen
  20. Oh lieverd, je berichtje van Lola raakt me. Wat kan dat verdriet intens zijn he! Sterkte! Je moeder ziet er heel goed uit! Wat fijn dat ze nog graag mee op stap gaat. En wat een mooie minibieb trouwens! Liefs!

    BeantwoordenVerwijderen
  21. Hallo Mrs. Dachshundie, ik heb het boek van Hockney, ooit in Moskou (jaja) gekregen. Hoe schattig ik de dachshundies ook vind, ik doe er niets mee. Mocht jij het nog niet hebben, maar wel graag willen hebben, dan hoor ik het graag. Ik zie binnenkort de bewoonster van Misteria Lane 1, dus ik zou het haar kunnen geven... Laat maar weten! Fijn weekend! Groetjes, Miss Down Under

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ze heeft je reactie blijkbaar nog niet gelezen, anders had ze je zeker enthousiast laten weten dat ze dat heel erg FIJN zou vinden.

      Verwijderen
    2. Wow! Ik ben absolute Hockney-fan. Ben je ook naar zijn tentoonstelling in The Royal Academy in Londen gaan kijken een paar jaar geleden?

      Natuurlijk zou ik heel blij zijn met het boek.
      Bij de nummer 1 geraak ik zeker. Of zij bij mij.


      A propos, we hebben gisteren geconstateerd dat Jackie het woord "fijn" heel vaak gebruikt (zie volgende blogpost bij haar zwembad). Vandaar dat ze het nu bloklettert!

      Verwijderen
  22. Het is wel een mooi verhaal hoe Lola bij jullie terecht gekomen is, ze had vlug door waar het goed vertoeven was. Afscheid nemen doet altijd pijn maar Lola denkt nu terug aan de mooie jaren samen vanuit de kattenhemel.
    Uw mama ziet er goed uit, ze zal het tof vinden om af te spreken, ze straalt op de foto.
    Dikke knuffel,
    Martine

    BeantwoordenVerwijderen
  23. Kleine Lola is hartverwarmend, zo dapper dat het poesje zelf haar thuis heeft uitgezocht.
    Al je volgers weten hoeveel je van haar hield door de verhalen en de foto's door de jaren heen.
    Veel sterkte.
    En je moedertje is ook al zo dapper, ik wens haar nog vele mooie dagen toe in gezelschap van iedereen die haar lief is.
    Ik denk aan jullie.
    Liefs Katrien.

    BeantwoordenVerwijderen
  24. Wat een verdrietig kattenleed.
    Ik keek meerdere keren vergeefs op je blog en maakte me zorgen om je moeder. Gelukkig kunnen jullie nog van elkaar genieten. Sterkte.

    BeantwoordenVerwijderen
  25. Oef zo'n berichtje hakt er wel in. Het brengt me terug naar het verdriet wat ik had bij het verlies van Mijn eigen katten en dan heb je nog de zware tijd die er aan vooraf is gegaan. Alle foto's van haar zijn natuurlijk prachtig maar als kitten en met de onderkant van haar pootjes zijn wel heel vertederend! Gelukkig is Lou weer opgeknapt. Ik wilde er nog naar vragen hoe hij omging met het verlies maar ook voor hem was het duidelijk een zware dobber. En dan je moeder ook zo ziek. Mooie foto ook. Liefs aan jullie allemaal. X

    BeantwoordenVerwijderen
  26. Och de lieve Lola. Wat een verdrietig verhaal. Ik zal haar ook missen. Maar wat een mooie, lieve foto's. Ook van jouw moeder.

    BeantwoordenVerwijderen

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...