Hoewel de natuur er nog steeds zomers uitziet, verklaar ik bij deze de herfst officieel voor geopend

Om en rond de Mombeek bij het einde van onze doodlopende straat

gonst nog een zomerse bedrijvigheid:

massa's bloemen, bijen en wandelaars,

lekker van de zon genieten

(vandaag helaas iets minder)

 

 

En hoewel er nog steeds erg zomerse zonsondergangen hun best doen  aan de uiteinder,

verklaar ik bij deze toch de herfst officieel voor geopend.

Dat is hier een vaste gewoonte:

vanaf het ogenblik dat mijn zomerse blond,

wordt vervangen door herfstachtig

afvallendbladtikkeltjeroodmaarvooralbruinig

is het herfst.

 

Bij deze dus vanaf vorige vrijdag.

Het spijt me zeer,

ik vrees dat ik met de verandering van haarkleur,

de regen heb opgeroepen:

 

 

En ja, ik weet het,

in mijn vorige post hebben jullie me bijna allemaal de raad gegeven

om mijn quilt te laten liggen

en er later aan door te werken.

Maar het heeft niet mogen zijn.

 

Ineens had hij een pomponrand en was hij klaar.

 

Met de extra boord eraan,

valt hij uiteindelijk toch nog groter uit dan verwacht:

het is een hele zetel vol.

 

Help me eraan te herinneren dat indien ik nog ooit in mijn hoofd krijg,

een granny deken te haken,

dat ik dan een heel ander kleurenpalet moet kiezen

want deze lijkt echt maar dan ook echt

veel te sterk op mijn vorige.

 

 

 

 

Zo in den boom lijkt hij op een vliegend tapijt, he?

 

Die opmerking maakte ik ook al op instagram

en toen zei er iemand dat Ali Baba dan gecrashlanded is in mijn kersenboom.

Soms zijn ze toch wel erg goed op IG

(maar bijlange niet altijd)

 

De dochter moet voor haar werk deze dagen naar verschillende plaatsen her en der in het land,

met zwaar materiaal dat ze niet met het openbaar vervoer kan versleuren,

vermits ze zelf niet graag/goed met de auto rijdt en het overal in steden is,

speel ik taxi,

daarom had ze deze week deze bolletjes van de wolwinkel van Leuven voor me mee,

omkoopwol dus,

maar k ben er wel heel blij mee

 

ondertussen wordt hij al verwerkt in een paar handschoenen

(want de herfst is gestart , he?)

 

 

 

Deze dagen is de groene zetel het populairst bij de katten,

voordien was hij niet gegeerd,

geen idee waaraan het ligt

 

(Jacqueline, zie je het ananaskussen?) 

Hoewel ik helemaal geen swapper ben,
sterker zelfs: ik snapte niet hoe het werkte en heb aan mijn swapmaatje voor wie ik geheim moest blijven, verklapt dat ik voor haar bezig was (stom, he?)
.... waar was ik? ...dus hoewel ik geen swapper ben,
heb ik me deze keer laten verleiden voor de #dierendagminiswap .
vooral omdat ik heel veel sympathie heb voor Mirjam van Mims tasjes (hier klikken)
die prachtige stempels maakt en altijd vrolijk door het leven gaat.

Ik kreeg Saskia op als swapmaat en haar zwarte labrador Otis.
Dus heb ik haar wat dierendingen in een gepersonaliseerde doos gestopt
en ook een hondenkussen gemaakt.
(zie tweede foto).

Omdat ik nergens in de naburige winkels hondenstof vond en omdat het snel moest gaan
en omdat ik wist dat An van Mandarien nog ooit voor Kris van Onliemie een prachtige hondenetui had genaaid, ben ik bij An gaan bedelen. En ja hoor, ze had nog een ieniemienie hondenlapje over
en die ging dan in het patchworkkussen. Ik hoop dat Saskia een beetje tevreden ermee was want graag liet  ik het kussen niet meer gaan omdat ik er ondertussen een emotionele band mee had opgebouwd. Echt!

 

Zie je de dachshund?
Mijn labels zijn op.
De allerlaatste heb ik bij Kris laten liggen in de zomer (dedju)
dus knip ik nu maar dachshunden uit stof en maak  ik eigen labels, dat lukt ook.