Beste remedie tegen zorgen : bloemen en zon

Bloemen en zon hebben me door deze dagen heen geholpen.

Ons mama ligt in Gasthuisberg in Leuven.

Heel lang verhaal maar kort uitgelegd

komt het eropneer dat ze al een aantal maanden kampt met een zware allergische reactie 

over haar hele huid (als gevolg van de medicatie na haar heupoperatie)

De huidallergie is hardnekkig en werd de laatste weken met 

steeds maar zwaardere medicatie bestreden,

en die zwaardere medicatie tastte geleidelijk aan andere vitale functies aan

zodat we ze vorige week naar spoed moesten brengen 

omdat ze helemaal ingestort was

(letterlijk)

We hebben een paar dagen grote zorgen gehad omdat ze

nog verergerde in plaats van beterde,

maar vandaag is de eerste dag dat ze weer een tikkeltje optimisme toont

omdat er een lichte verbetering in zit.

Ze is nu in heel deskundige  handen en we hopen op beterschap.

Het zal wel zijn tijd nodig hebben.

Ondertussen rijden we naar Leuven en terug

en proberen we ook het schoolwerk er nog bovenop te nemen.

Geen voor de hand liggende combinatie.

Als het even minder gaat,

kijk ik naar de misteria lane huisjes

(ja, ik heb er twee)

en die maken me steeds vrolijk.

(omdat ik ze associeer met warmte en vriendschap)

Ook via instagram krijg ik verrassend veel meeleven.

(wat een lieve mensen allemaal)

en verder biedt IG een instant (snelle ) ontspanning tussendoor.

Zo was er vorige week de hashtag "red challenge" 

waarbij je vijf dagen na elkaar iets "roods " moest posten.

In mijn geval niet moeilijk omdat dit huis vol zit met rood

(ik ken er een paar die het er moeilijker meer hadden,

he Ingrid en Kris ook? )

De katten gaan hun gewone gang en vechten om de linkerkant van de zetel.
Vraag me niet waarom
Lou is op dat vlak zoals Sheldon van The Big Bang.
Links is zijn vaste plaats (bij Sheldon is het rechts geloof ik)
en iedereen die daar durft zich te leggen,
wordt ofwel weggestaard, ofwel weggejaagd.

In de tuin is het 's ochtends kil en mistig om in de namiddag geweldig open te klaren:

En deze herfstdagen doen wondermooie dingen met de natuur in onze straat:

Nogmaals excuus dat ik de laatste weken niet meer langskwam bij jullie.

Het is sowieso al enorm druk op school

en daar de ziekenhuisbezoeken bovenop:

dat levert een vette tijdsopslorpende cocktail op.

Dachshundie patchwork kussen als bruiloftsgeschenk

 

 

Mirjam van Mimstasjes

en ikzelf hebben een kleine ruilhandlel opgezet.

Een swap, als het ware,

maar dan gewoon onder ons tweeën.

 

Ik moet eerlijkheidshalve bekennen,

dat ik geen swapmens ben en liever vooraf weet" hoe- en -wat".

 

Hier WAS (met de nadruk op was)

het eenvoudig: Mirjam zou voor mij dachshundie stempels maken

(zij is expert daarin,

ik spreek uit ervaring)

 

en in ruil zou ik voor haar een kussen naaien.

 

Een paar dagen geleden zat ik het te quilten

terwijl de dochter passeerde , stil werd

en in gedachten verzonk

(verdacht want ze is nooit stil) 

 

ze merkte terloops op dat ze nog een cadeautje moest  kopen

voor een bevriend Duits koppel dat zou gaan trouwen.

(gisteren)

 

Dat was donderdag. Vrijdag zou ze naar Duitsland vertrekken.

 

Ik dacht aan Mirjam.

Arme vrouw,

die al een stuk van het kussen

via IG had gezien

(een preview zeg maar  :) )

 

 

Oeps.  :(

 

Maar Mirjam is een heuse sweetie  en toen ik het haar in een mail

uitlegde, leek ze (dat hoop ik althans) het hele verhaal te begrijpen.

 

Foto gemaakt op donderdagavond met heel slecht licht

 

 

Het kussen is dus bijgevolg vrijdag op het vliegtuig naar Heidelberg gegaan.

 

En  omdat de dochter vreesde dat het tijdens het feest misschien onuitgepakt

tussen gigantische stapels cadeautjes zou blijven liggen,

( dan zouden bruid en bruidegom niet weten van wie het kwam, he?)

 

daarom hebben de dochter en ik een label bedacht:

aan de voorkant staat een kabouter,

achteraan schreef de dochter volgende wensen met overheadstift

half in het Engels (voor de bruid die Filipijns is

en half in het Duits voor de bruidegom)

 

( ik heb er nog plastic overheen genaaid voor in de was):

Misschien maar goed ook dat het kussen geproefdraaid heeft,

want Mirjam is een behoorlijk  pittige dame  en liet me weten dat ze graag heeft dat het KNALT,

het eerste kussen was beslist te braafjes voor haar.

 

Het volgende wordt gemaakt met onderstaande stofjes.

Als er niemand meer passeert die naar een bruiloft of een ander feest moet,

is het heel binnenkort op weg  naar Nederland.

 

Een kleine oproep om af te ronden:

Een studente van mij maakt haar bachelorproef (eindwerk) over het verschil tussen Noord- en Zuid-Nederlands (Vlaams) in de klas  door de leraar en het effect ervan op de taal van de leerlingen.
Ze wil het een en ander testen d.m.v. een vragenlijst.  Voor Vlaamse woorden (die niet door Nederlanders worden begrepen) hebben we inspiratie genoeg (dus houd je maar in, Kriske)
maar omgekeerd vinden we niet genoeg woorden. Er bestaat haast ook geen materiaal op het internet hierover.

Misschien via deze blog?
Wie bezorgt me Noord-Nederlandse woorden/uitdrukkingen  die niet door Vlamingen worden begrepen?
Zoals bijvoorbeeld:  spugen, lievelingsstekkie, balen als een stekker, witgoedwinkel, pinpas, bajes...

Ik ben benieuwd.

Kringloopgeluk

 

Altijd jaloers geweest op bloggers die vertellen hoe ze toevallig

de vondst van hun leven doen in de kringwinkel.

 

Altijd gedacht dat ik niet zo'n gelukzak ben.

Tot gisteren.

 

Wat fonkelden mijn ogen bij het aanschouwen van dit megamooie deken.

Het lag daar en keek naar mij.

Mijn hart sloeg over : perfect !

Nu nog de prijs bekijken.... even spanning,

maar ook daar: wat een meevaller!

Een waar koopje!

Raad eens hoeveel hij gekost heeft?

 

Onderweg naar huis ,

lag dit mooie brandhout,

ideale entourage voor Deken.

 

 

Koud dat  het gisteren was,

hele gure wind,

de auto stond een eind verderop,

dus Deken kwam al goed van pas

Geloven of niet,

ook onderstaande schemerlamp knipoogde naar mij in de kringwinkel.

Het is te zien dat Ingridje er even niet is geweest

(merci , eh Orens!:) )

 

De lamp is voorlopig wat opgevrolijkt met granny's

(die ik nog overhad van mijn sjaal)

maar ik denk eraan van de kap met stofreepjes te behaken:

 

 

Hoewel ik veel meer van de zomer houd,

heeft de herfst qua lichtinval zijn pluspunten:

 

Vorige vrijdag moest ik werken aan de universiteit van Antwerpen
(mooi gebouw , eh?, zie foto onder)
Omdat het om 10u begon en de NMBS staakte,
vertrok ik voor alle zekerheid om 6.45u.
(een ruime marge, zo vond ik)
De gps vertelde me dat ik er een uur en vijf minuten zou overdoen. Dat viel mee.

Al vrij vlug vertelde de autoradio me dat er een ongeluk was gebeurd in Wommelgem.
File vanaf Herentals.
Voorgestelde alternatieve route gevolgd via Nijlen enz..
Ook daar file natuurlijk.
Ik arriveerde aan de universiteit om kwart voor 10.
Drie uur onderweg geweest voor een traject van normaal 1u.
Stramme spieren  (ja, mijn hernia is nog steeds niet 100% hersteld en vooral in mijn benen voel ik het nog bij oncomfortabele posities) en barstende hoofdpijn. En de dag moest nog beginnen.

 

Toen mijn taak afgelopen was,

vreesde ik bij het terugrijden wéér in de 'ikrijdAntwerpenuitfile'

terecht te komen,

 

overmacht.

Ik MOEST wel langer blijven.

 

Dus  maar wat shoppen.

 

In The Flying Tiger

vond ik een heerlijke dachshund

en die mocht mee

(ik denk dat ik hem nog ga pimpen)

 

 

En ook deze  wondermooie kralenwinkel was leuk

(en nu nog tijd vinden om iets ervan te maken)

 

Telkens wanneer ik Antwerpen bezoek,

ben ik onder de indruk van de prachtige gebouwen.

Kijk dat toneelhuis:

Ten slotte:

excuus aan alle lieve bloggers die ik de laatste tijd verwaarloos,

graag zou ik  meer langskomen,

maar momenteel is het weer apedruk op school,

dus bloggen staat op een zeer laag pitje.

Hopelijk binnenkort weer beter.

 

Liefs van Brigitte

Hoewel de natuur er nog steeds zomers uitziet, verklaar ik bij deze de herfst officieel voor geopend

Om en rond de Mombeek bij het einde van onze doodlopende straat

gonst nog een zomerse bedrijvigheid:

massa's bloemen, bijen en wandelaars,

lekker van de zon genieten

(vandaag helaas iets minder)

 

 

En hoewel er nog steeds erg zomerse zonsondergangen hun best doen  aan de uiteinder,

verklaar ik bij deze toch de herfst officieel voor geopend.

Dat is hier een vaste gewoonte:

vanaf het ogenblik dat mijn zomerse blond,

wordt vervangen door herfstachtig

afvallendbladtikkeltjeroodmaarvooralbruinig

is het herfst.

 

Bij deze dus vanaf vorige vrijdag.

Het spijt me zeer,

ik vrees dat ik met de verandering van haarkleur,

de regen heb opgeroepen:

 

 

En ja, ik weet het,

in mijn vorige post hebben jullie me bijna allemaal de raad gegeven

om mijn quilt te laten liggen

en er later aan door te werken.

Maar het heeft niet mogen zijn.

 

Ineens had hij een pomponrand en was hij klaar.

 

Met de extra boord eraan,

valt hij uiteindelijk toch nog groter uit dan verwacht:

het is een hele zetel vol.

 

Help me eraan te herinneren dat indien ik nog ooit in mijn hoofd krijg,

een granny deken te haken,

dat ik dan een heel ander kleurenpalet moet kiezen

want deze lijkt echt maar dan ook echt

veel te sterk op mijn vorige.

 

 

 

 

Zo in den boom lijkt hij op een vliegend tapijt, he?

 

Die opmerking maakte ik ook al op instagram

en toen zei er iemand dat Ali Baba dan gecrashlanded is in mijn kersenboom.

Soms zijn ze toch wel erg goed op IG

(maar bijlange niet altijd)

 

De dochter moet voor haar werk deze dagen naar verschillende plaatsen her en der in het land,

met zwaar materiaal dat ze niet met het openbaar vervoer kan versleuren,

vermits ze zelf niet graag/goed met de auto rijdt en het overal in steden is,

speel ik taxi,

daarom had ze deze week deze bolletjes van de wolwinkel van Leuven voor me mee,

omkoopwol dus,

maar k ben er wel heel blij mee

 

ondertussen wordt hij al verwerkt in een paar handschoenen

(want de herfst is gestart , he?)

 

 

 

Deze dagen is de groene zetel het populairst bij de katten,

voordien was hij niet gegeerd,

geen idee waaraan het ligt

 

(Jacqueline, zie je het ananaskussen?) 

Hoewel ik helemaal geen swapper ben,
sterker zelfs: ik snapte niet hoe het werkte en heb aan mijn swapmaatje voor wie ik geheim moest blijven, verklapt dat ik voor haar bezig was (stom, he?)
.... waar was ik? ...dus hoewel ik geen swapper ben,
heb ik me deze keer laten verleiden voor de #dierendagminiswap .
vooral omdat ik heel veel sympathie heb voor Mirjam van Mims tasjes (hier klikken)
die prachtige stempels maakt en altijd vrolijk door het leven gaat.

Ik kreeg Saskia op als swapmaat en haar zwarte labrador Otis.
Dus heb ik haar wat dierendingen in een gepersonaliseerde doos gestopt
en ook een hondenkussen gemaakt.
(zie tweede foto).

Omdat ik nergens in de naburige winkels hondenstof vond en omdat het snel moest gaan
en omdat ik wist dat An van Mandarien nog ooit voor Kris van Onliemie een prachtige hondenetui had genaaid, ben ik bij An gaan bedelen. En ja hoor, ze had nog een ieniemienie hondenlapje over
en die ging dan in het patchworkkussen. Ik hoop dat Saskia een beetje tevreden ermee was want graag liet  ik het kussen niet meer gaan omdat ik er ondertussen een emotionele band mee had opgebouwd. Echt!

 

Zie je de dachshund?
Mijn labels zijn op.
De allerlaatste heb ik bij Kris laten liggen in de zomer (dedju)
dus knip ik nu maar dachshunden uit stof en maak  ik eigen labels, dat lukt ook.