Granny squares tas, schemerlamp en drama in de tuin

De bloemen granny squares  blijven maar komen,
Zo makkelijk voor tussendoor,
 bijvoorbeeld  voor in de file
(want  de invalsweg naar mijn werk zit 's ochtends overvol)
of voor wanneer ik moet wachten( bij de bank,  de mutualiteit of de dokter  of zo)
of wanneer  mijn laptop weer eens  moeilijk de zware programma's met schooldocumenten  up en down loadt.

Op de bovenste foto zit de voorkant van een nieuwe tas (de laptop past er exact in)
en hieronder is de achterkant (daarmee was ik gestart  maar ik vond hem iets te pastelerig en vermits we niet aan "uittrekken" doen, wordt het gewoon de minder mooie achterkant):

Voor de binnenkant heb ik van mijn moeder een bloes gekregen die ik
droeg toen ik nog thuis woonde (meer dan 40 jaar geleden dus), de kleurtjes passen best bij de granny's, eh?

 

Er moet dan verder nog een versteviging in zodat ze rechtop blijft staan,

en dan werk ik ze af met lederen riempjes

(heb ze ondertussen van de kringwinkel in alle kleuren)

 

Verder kan ik  mijn ogen maar niet afhouden van de nieuwe wol

die klaarligt voor een schemerlamp.

(voorlopig tenminste  een lamp, maar wie weet verandert het nog-
iemand een beter idee? ).

Het is roziger dan ik gewend ben, maar ik vind de combinatie wel erg mooi:

 

Gisteren was het extreem dramatisch weer:

de zon zat op de weide en tegelijk kwamen er donkere wolken opzetten.

De ideale entourage voor een opera van Wagner.

Lupus heeft het ook in de gaten.

Toch vreemd hoe die beesten reageren op vreemde weersomstandigheden.

 

Vlak daarna is het beginnen gieten en hagelen,

en toch scheen de zon nog:

Hugo blijft op zo'n momenten braafjes op zijn poefke liggen:

         Oh! En  Mister Potatoe wil ik jullie vooral niet onthouden.

Ingrid heeft hem op Instagram  in allemaal rare metaforen  beschreven.

Hij had op haar dezelfde vreemde uitwerking

als een nakende hagelbuit op onze Lou:

(ik ga niet herhalen wat ze allemaal over hem zei,

het valt wel te raden, denk ik)

 

Mijn tulpen doen heel erg hun best,

maar helaas voor hen,

heeft de eerste tulp haar blaadjes laten vallen,

(dat had ze NIET mogen doen!)

zodoende....

(ze zijn nochtans mooi, zo in verval , eh? Ik zie ze graag buigen)

Tulips are at their best when they are OVER THE HILL

(was dat voor mensen ook maar waar!?)

 

En als uitsmijter nog een zonsondergang van in het begin van de week,

toen het zo mistig was en 's avonds de nachtmis alweer kwam opzetten: