Rommelig

  Aanvankelijk blij verrast met het commentaar
in  Stephanies  blog handwerkjuffie;
ik inspireer haar, jeuh!

Maar wat staat daar wat verderop: "een tikkeltje rommelig"?

Ja hoor , dat gaat nog steeds over mij.

 

In mijn stagebegeleiding leer ik de  studenten hoe alle feedback bijdraagt tot grondige zelfreflectie

die dan weer het totaaloptreden verbetert.

Dus: rommelig, moi?

 

Stephanie, bedoel je dat ik te veel van de "hak-op-de-tak" spring?

 

Zo van "oh wat schijnt he licht vandaag mooi binnen"

 

En ook buiten is de lucht wonderbaarlijk mooi,
ik geniet met volle teugen:

Ja, en terwijl ik dan buiten foto's aan het nemen ben, komt Hugo ineens langs gebaggerd, ja en als ik dan toch een foto van em heb,
dan toon ik hem liefst ook, want hij is zo'n lekkerd
(sorry aan iedereen die ik hiermee verwar en van het eigenlijke verhaal afhoud)

Oh ja, dan denk ik nog aan iets
(oh jee, dit wordt rommelig):

 

op weg naar huis van 'dochternaarhetstationgebracht" kwam ik daarstraks langs

de kappelleksboom van een aantal posts geleden,

de mais is verdwenen maar het blijft er toch

adembenemend mooi:

Eindelijk komen we ter zake: ik wou via deze post even melden

dat alle stofreepjes gescheurd zijn en
de laptoptas al een eindje in wording is;

Misschien had ik best alleen deze twee laatste foto's getoond,

dan was mijn verhaal mooi overzichtelijk.

 

Wat hebben we van deze les geleerd?

Minder foto's ineens op de mensen afvuren.

 

 

Tussen twee haakjes,

Stephanie, je hebt een superblog.

Jij inspireert me ook

(nu komt dit  allicht sarcastisch over,

maar het is gemeend uit heel mijn hart)

Vooral de foto's van je laatste post zijn

heel erg mooi

(ik ben helemaal weg van die azuurblauwe bloembeschilderde kast

en ook van je superquilt in wording)