Katten, koeien, grey hounds en mees

 

De tas met de tante-Irene-wol en stofjesrepen vordert goed.

Ze is helemaal in blauw-groen-paarse tinten.

Nu nog de riempjes er op.

 

Deze week was ik nog eens bij mijn moeder,

telkens opnieuw ben ik trots op al haar patchworkkussens

(doorheen de jaren heb ik ze voor haar genaaid)

 

En vrijdag op een vergadering in de school stonden een collega en ik met zijn tweeën aan het kopieerapparaat in heel erg gematchte kleuren (niet afgesproken).

Raad eens welk been het mijne is:

 

Tuinfoto van een paar dagen geleden,

ondertussen al weer wat blaadjes minder op de bomen,

nu het volgende week vriest,

blijft er allicht niets meer over:

 

 

Wanneer ik aan mijn werktafel in de woonkamer lessen voorbereid,
zit Hugo steeds naar me te staren,
en dan open ik de schuifdeur en vertikt hij het binnen te komen.

 

 

 

 

  
      De greyhounds kwam ik onderweg tegen , heel lieve beestjes

De mezen komen weer in grote getale.

Bij frontaal aanzicht zien ze er erg lelijk uit,

vinden jullie ook niet?

 

 

 

Good artists copy, great artists steal (Picasso)

   Pablo Picasso zei ooit
"good artists copy, great artists steal".
Daarmee ben ik het helemaal eens.

 

Alles zit immers in elkaar verweven:

 kunst in het leven, het leven in de kunst.
Alles wat je je maar kunt verbeelden, is werkelijkheid.
Een mens ziet wat hij wil zien.
Zien jullie de vier soorten bloemen hierboven?

 

Mijn dochter heeft ooit Van Goghs zelfportret nageschilderd

( met een NOG wildere blik in de ogen dan het origineel)

 

maar eigenlijk brengt Lou de "bontmuts" veel sterker:

Eigenlijk is het aandoenlijk hoe het leven kunst wordt.

Ook Monique mijn blogvriendin uit Australië
wees mij onlangs op het feit

dat één van haar schilderijen
opmerkelijk veel gelijkenissen vertoont

met een Instagramfoto die ik onlangs postte
van de zonsondergang in mijn shampoodoppenslinger.

Neem zeker een kijkje op haar schitterend blog: Moniques Mess

In the pictures above there's art, the stealing of art, and life itself becoming art
(or my cat Lou posing as Van Gogh's fur cap)

 

My dear blog friend, Monique pointed out to me that one of  her paintings ressemles

an IG picture of mine

(see below)

Check out her great blog "moniques mess"
(which is by the way not a mess at ALL!)

En met het gevaar van af te dwalen ,

moet ik dit toch even kwijt:

 gewoonweg lyrisch  word ik van  prachtige zonsopgangen en -ondergangen.

 

Ondertussen weet ik al dat ik voor de rit naar school,

een half uur eerder moet vertrekken,

want onderweg zie ik zoveel mooie natuur, dat ik niet anders kan dan met schurende banden stoppen en een foto maken.

Kijk hier, be-ijzelde bloemen die licht uitstralen:

het leven wordt een schilderij

 

En gisterenochtend de wei achter onze tuin: sprookjesachtig mistig,

ik kon niet anders dan naar die wei kijken

en verhalen maken in mijn hoofd

(het schoolwerk bleef even liggen):

    Eigenlijk zie ik de hele tijd schilderijen overal,

jullie ook?

 

Do you guys see paintings everywhere all the time?

 

 

Granny bloemenquilt vol liefde en herinneringen

Bijna een volledig jaar is eraan gehaakt:

 

 

Maar nu is hij eindelijk klaar: 26 granny's lang en 21 granny's breed.

1m70 x 1m30

 

De ondergrond 50 shades of blue and green,

de bloempjes in alle kleuren behalve rood:

 

 

 

In de winter is hij gestart en in de herfst klaar.

Perfecte warmte voor de volgende winter

Toen ik bijna de moed opgaf, kwam er hulp van medeblogsters: van Marloes, Leen, Hilde, Katrien,
An en Carla en ook van mijn schoonzus Diane. Hun namen zijn geborduurd op de granny's die ze haakten. Dat maakt het een extra warm en liefdevol deken.

 

 

 

 

 

Hieronder foto's van de gestage vordering.

 

Kerstvakantie 2013 gestart op weg naar Frankrijk:

 

 

In maart was het deken de grootte van een poefke

(een aantal van de bloemetjes maakte ik terwijl ik bij papa op bezoek,

toen hij in het ziekenhuis lag, net voordat hij stierf, dat stukje deken

zal me altijd aan hem doen denken)

 

 

 

overal waar we dit jaar kwamen, kocht ik extra garen zodat er

ontelbare vakantieherinneringen in het deken zitten:

 

 

 

Op 4 juni was dit stuk klaar:

 

 

 

In de zomermaanden geraakte ik in een haakflow, zodat

de laatste lapjes aan zee werden afgehaakt in augustus:

Toen lag het deken een hele tijd stil want ik was hem beu

(en hij mij allicht ook)

maar uiteindelijk verzoenden we ons weer en

kreeg hij nog een pomponrand.

 

En nu is hij helemaal klaar.

Hoerah voor het deken!

 

 

Heel erg bedankt aan iedereen die me geholpen heeft!!!

 

 

Kitchen pleasures

Mijn keuken verschaft me enorm veel genot.

Ik houd van mijn de koelkast waarop ik met magneetjes kan rommelen

en alles kan plakken wat te mooi is om weg te gooien.

Zoals bijvoorbeeld de dikke gummi-letters van "verjaardag" waarmee

we hier van tijd tot stond andere woorden maken (zie boven)

 

Ook houd ik van mijn okergele muur waartegen alle rode schilderijen goed uitkomen

en van massa's bloemen in de keuken

(ze doen alles zo fris ruiken, vinden jullie ook niet?)

 

Verder ben ik heel blij met mijn grote keukentafel waarop ik moeiteloos kan handwerken

(maar waaraan ik  helaas iets te veel voor school werk    : (    )

Mijn tas die ik haak met én stoffenrepen én wol van tant Irene,

vordert goed.

Graag zou ik iets met mijn borduurwerkje doen
(ik denk aan een sluiting met een grote knop die stopt onder de hond)

maar ik kan niet kiezen tussen mijn deze twee exemplaren:

welk van de twee past het best qua tinten bij de rest van de tas?

die met de roze of die met de blauwe achtergrond?

 

Ook houd ik nog van mijn keuken omdat ik er regelmatig mezelf

(en anderen, dat spreekt vanzelf) verwen:

 

En ten slotte is er heel veel raam en heel veel licht,

zodat ik niets van het verkleuren van de blaadjes, mis.

Heerlijke tinten buiten op dit ogenblik:

(de vlaggenlijn is van plasticreepjes gehaakt en hangt er al van augustus 2013

en nog helemaal intact, ik ben benieuwd hoe ze eruitziet met sneeuw erop,

dat hebben we vorige winter niet mogen meemaken)

   De zon blijft aldoor maar prachtig ondergaan,
alleen bijzonder jammer dat de dagen zo kort zijn,
deze foto is genomen om iets voor half 5 en de zon was al volop aan het ondergaan.
Ik kijk nu al uit naar het lengen van de dagen, kan echt niet tegen donkerigheid

En  hoewel deze foto  niets met de keuken te maken heeft (oeps nu wijk ik toch weer af, zeker)
is hij  te lekker om niet te tonen: Lou in volle snurkmodus (kijk hoe LANG hij wordt in al zijn relaxigheid!)  en dochter in pyjama met zijn tweeën genietend van avondje t.v.

•rechttoe-rechtaankattenverhaal

Vandaag  een heel gestructureerd verhaal met een rechttoe-rechtaanaanpak.
Neen, we dwalen niet af,
neen , we maken er geen allegaartje van,
het druipt van de logica.

Vlug even een foto maken van mijn laatste bloemen uit de tuin.
(tussendoor met het gevaar van toch van mijn rechttoe-rechtaanaanpak af te wijken:
de kleine paarse bloempjes in het boeket zijn bosgeraniums, ze bloeien van april tot eind november,
het is de meest dankbare bloem van mijn tuin, maar dat terzijde)

Terwijl ik dus het boeket fotografeer,
valt het me op hoe mooi Lou daar in de zonnestralen ligt,
dus ik zet me bij hem in de sofa en begin lieve woordjes in te  fluisteren
in de hoop dat hij zijn meest verleidelijke fotoblik opzet.

 

Ondertussen hoor ik een vette plof:

Lola is uit haar zetel van de andere kant van de woonkamer gesprongen (oh-oh!!

als daar maar geen hommeles van komt!!)

jaloers sluipt ze -plat tegen de grond- naderbij:

(Lou vertrouwt het allesbehalve en is erg op zijn hoede, terecht...

zo zal blijken)

    Catfight is onvermijdelijk,
kijk hoe plat die oren liggen,
het is duidelijk wie de overhand heeft:

   Genietend van de zege
   want  begeerlijke plaats ingepikt
    kijk, haar staart is nog steeds dik van boosheid:

   En zo zijn we bij het einde van dit verhaal.
   Flink van mij, eh?
   Eén onderwerp, in één adem verteld  (afgeweken..?  mwwaaah...)

Rommelig

  Aanvankelijk blij verrast met het commentaar
in  Stephanies  blog handwerkjuffie;
ik inspireer haar, jeuh!

Maar wat staat daar wat verderop: "een tikkeltje rommelig"?

Ja hoor , dat gaat nog steeds over mij.

 

In mijn stagebegeleiding leer ik de  studenten hoe alle feedback bijdraagt tot grondige zelfreflectie

die dan weer het totaaloptreden verbetert.

Dus: rommelig, moi?

 

Stephanie, bedoel je dat ik te veel van de "hak-op-de-tak" spring?

 

Zo van "oh wat schijnt he licht vandaag mooi binnen"

 

En ook buiten is de lucht wonderbaarlijk mooi,
ik geniet met volle teugen:

Ja, en terwijl ik dan buiten foto's aan het nemen ben, komt Hugo ineens langs gebaggerd, ja en als ik dan toch een foto van em heb,
dan toon ik hem liefst ook, want hij is zo'n lekkerd
(sorry aan iedereen die ik hiermee verwar en van het eigenlijke verhaal afhoud)

Oh ja, dan denk ik nog aan iets
(oh jee, dit wordt rommelig):

 

op weg naar huis van 'dochternaarhetstationgebracht" kwam ik daarstraks langs

de kappelleksboom van een aantal posts geleden,

de mais is verdwenen maar het blijft er toch

adembenemend mooi:

Eindelijk komen we ter zake: ik wou via deze post even melden

dat alle stofreepjes gescheurd zijn en
de laptoptas al een eindje in wording is;

Misschien had ik best alleen deze twee laatste foto's getoond,

dan was mijn verhaal mooi overzichtelijk.

 

Wat hebben we van deze les geleerd?

Minder foto's ineens op de mensen afvuren.

 

 

Tussen twee haakjes,

Stephanie, je hebt een superblog.

Jij inspireert me ook

(nu komt dit  allicht sarcastisch over,

maar het is gemeend uit heel mijn hart)

Vooral de foto's van je laatste post zijn

heel erg mooi

(ik ben helemaal weg van die azuurblauwe bloembeschilderde kast

en ook van je superquilt in wording)