Een bankske in de Ardennen

De Misteria Lane madammen hebben een private postbus.
Je wil niet weten wat er daar allemaal wordt gebabbeld.

Ooit opperde  ik eens in die postbus  dat we allicht op ons tachtigste,
samen op een bankske in de Ardennen naar de everzwijnen zouden zitten kijken,
gezapig onder een zelfgemaakte quilt
en dan maar handwerken.

En toen reageerde daar iemand op  (als ik me goed herinner was dat Kris, die weet van aanpakken):
"Waarom wachten tot ons 80ste?  Ik wil NU naar dat bankske"
Dat was het startschot voor nog veel meer gebabbel over en weer,
met heel wat plezier voor alles wat we voor de gastvrouw (Carla) geheim wilden houden
(dat lukte niet altijd even goed, he Ingrid? maar over die flater later meer)

Ondertussen zijn Carla, Kris en An al ginder
en komt Ingrid me morgen oppikken om het ML-clubje compleet  te maken
Ik hoop dat haar auto groot genoeg is,
want de spullen op de foto hierboven moeten mee
(en dat is dan nog zonder mijn grote tas met linnen en droge kleding
voor als ik uitglijd in Dardennen)

De katten voelen dat ik inpak, ze laten me dan geen seconde gerust,
zelfs Hugo volgt me angstvallig
(zie je hem op de achtergrond?)

Ze denken dat ze alweer veertien dagen worden achtergelaten.
(en dat de buurvrouw hen zal komen voederen)

Niets is minder waar: de echtgenoot is thuis,
 en ook de dochter  én haar Duits lief.
Volk genoeg om  voor de poezenbeesten te  zorgen.

Foto onder: ons Carla is jarig op Pasen.
Haar (breekbare)  verjaardagscadeau gaat nu alvast mee,
dan hoeft hij niet op de post.

Poncho is niet klaar geraakt,
die wordt vervolgd de komende dagen.

 

 

 

En

P.