woensdag 25 november 2015

Handwerk bij mijn moeder in het ziekenhuis

 


 

Omdat mijn moeder al meer dan een maand in Leuven
in het  academisch ziekenhuis verblijft,
handwerk ik veel wanneer ik haar bezoek.
 
Babbelen en haken gaan goed samen.
Babbelen en breien ook.
 
Hierboven een handschoen in de maak.
Hopelijk lijkt de tweede een beetje erop want het is
zomaar uit het hoofd erop geborduurd.
Gelukkig ben ik een grote voorstander van imperfectie,
dus helemaal fout kan het niet lopen.
 
 
 
Hoe is het met mijn moeder ondertussen gesteld?
Helaas geen goed nieuws.
De oncologen hebben een tumor in haar lever gevonden.
 
Omdat dat meestal samengaat met gezwellen in andere organen,
krijgt ze het ene onderzoek na het andere,
het houdt niet op,
voorlopig vindt men geen tumoren op andere plaatsen,
dus op zichzelf is dat bemoedigend.
Voorlopig kunnen we niets anders dan afwachten.
 
 
En ik handwerk dan maar al afwachtend.
Deze hartjes heb ik naast het ziekenhuisbed gehaakt
Het is de bedoeling dat ze binnenkort in de kerstboom komen:
 
Terwijl ik ze zonet zat te fotograferen,
had onze Lou behoorlijk veel honger.
Hij geeft dan ook heel duidelijk aan wanneer hij
vindt dat het welletjes is:
 
 
 
 
Verder knutsel ik ook wat nieuws voor de misterialane geburen.
(kwestie van deze keer op tijd te beginnen  :)  )
Sjoekes, 't is maar dat jullie weten dat ik alvast begonnen ben
voor de presentjes voor dat moment wanneer we samen
in de Ardennen, op dat bankske,
onder die zelfgehaakte plaid,
samen naar de everzwijnen zitten te kijken , eh?
 
 
Onderstaande kussens maakte ik
nog niet zo lang geleden in patchwork:
eentje voor Mirjam (dat met het hart),
eentje voor de verjaardag van An
(het grote met de ananas in Mandarien-kleuren)
en ook een ananas voor mezelf
(die was eerst voor de dochter van Jaqueline,
maar dat lang verhaal lees je elders op mijn blog)
 
 
Voilà, ik sluit af met twee sfeerbeelden.
Die katten maffen de hele dag door.


 

 


Ons nichtje heeft een nieuwe hond: Oscar.
En de amberboom in onze voortuin verliest
nog steeds zijn blaadjes niet.
Ik ben erg trots op hem.
Voor wie nog ooit een boom-aankoop overweegt: doe de Amber.
Hij is fantastisch, hij verkleurt van geel over oranje tot rood , hij ruikt heerlijk naar bloemen en hij heeft een prachtige kruin. Het is mijn favoriete boom.



 

 

maandag 2 november 2015

Mittens, hartjes, kussen en lampekap: breien, naaien en haken.




Allerheiligenvakantie betekent even een detox van schoolwerk
in de vorm van schaamteloos handwerken.
Veel gepruld en gefrunnikt deze dagen.

Om te beginnen de mittens gebreid
van de wol die de dochter voor me meehad.
Er zitten ook nog wat extra pareltjes op
(maar om die te zien moet je al super ogen hebben)


Verder drie hartjes genaaid.
Omdat mijn moeder het zo jammer vindt dat ze niet 
op het kerkhof geraakt bij onze papa,
heb ik voor hem en haar een hartje genaaid.
Eentje  hangt er boven haar ziekenhuisbed,
en eentje ligt er op het graf.
Op die manier gaat haar liefde toch uit naar hem.

En omdat ik nooit goed zaken kan weggeven,
hield ik een derde hart voor mezelf.



Met mama gaat het ondertussen weer  beter.
Ze fleurt helemaal op onder de goede ziekenhuiszorgen.
(en geniet van het leven buiten het ziekenhuis
omdat ik haar veel foto's toon,
zo was ze heel blij met de bloemen die ik 
voor het graf maakte)

Toch maken we ons nog steeds zorgen want 
vorige week toonde een echo  vlekken op de lever 
en omdat ze een pacemaker draagt, 
kan ze geen nmr-scan krijgen zodat ze 
vrijdag een kijkoperatie uitvoerden om
te bepalen wat die vlekken juist zijn.
We wachten nog steeds op de uitslag.


 
Verder geniet ik met volle teugen van het heerlijke weer.
Het was hier vandaag beter dan in Zuid-Frankrijk
(daar regent het en zijn de temperaturen lager! )
Dit kussen ligt al heel lang in mijn wolmand
eindelijk vind ik de tijd om een rand eraan te haken.

Telkens weer wanneer ik 's morgens op de badkamer aan het raam mijn tanden poets, zie ik dit:


 En dan hoop ik dat de blaadjes nog  heel lang blijven hangen 
want dat geel tegen die staalblauwe lucht is magisch.

Toen ik daarstraks een IG-foto
van een kastanje-hart probeerde te maken,
kwam onze Lou photo bombing

Het is zo'n aandachtszoeker, he?




En bijna vergeten:
Ik heb nog meer gehaakt.

Een schemerlamp van de kringwinkel
in een jasje van stofrepen haakwerk gezet.

En dan nog wel in het roze.
Niet echt mijn kleur,

dat komt zo:
eerst heb ik twee rijen in meer donkere wol gehaakt,
maar dan kwam het licht er minder goed door
en zeg nu zelf: waarvoor dient een LAMP?


Ik ben beneden begonnen met drie stokjes 
telkens afgewisseld met  drie lussen (voor het gat)
en dan voorlaatste rij: drie stokjes, twee stokjes, drie stokjes...
en dan derde laatste rij: twee stokjes...
en zo alsmaar minder stokjes tot er bovenaan nog slechts 1 stokje overblijft.

Zelf bedacht 
terwijl ik eraan haakte
en het past als gegoten.

Het resultaat valt mee:
de gaten die zijn overgelaten geven sfeervol licht.

Het haakwerk hangt er los op, 
wanneer ik het beu ben,
maak ik weer wat nieuws eromheen
(die van IG weten dat er een paar dagen geleden
granny's omheen zaten,
maar die kregen  slechts twee dagen respijt)

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...