Home sweet home

                                  Het komt me nog steeds vreemd voor dat deze T U I N de onze is.

 

Bij ons vertrek  haast geen bloem te zien,

en bij thuiskomst,

slechts een dikke week later,

ineens alles in volle bloei.
(ik heb vazen vol tuinbloemen gezet)

 

De magnolia krijgt al 15 jaar lang

ongeveer vijf bloemen per jaar.

En kijk nu:

             En in het najaar heb ik bloembollen geplant

maar omdat ik me steeds weer afvroeg of het er wel genoeg waren,

kocht ik er voortdurend bij en stak ze extra in de grond.

soms zaten er weken tussen, dus op de duur wist ik niet meer

wat waar stond

 

En ook heb ik nog een heleboel bollen in potten

en bakken geduwd  zodat er elke dag

weer nieuwe verrassingen bovenkomen:

 

 

 Het aangename aan nog steeds schoolvakantie

maar toch ook weer thuis,

is het moederbezoek,

ze bleef twee daagjes en liet zich verwennen.

 

Omdat ze nog nooit van een "onsie" heeft gehoord,

kijkt ze wat argwanend hier:

                                 

En dan helemaal het pluspunt van home-sweet-home:

de katten huizen er,

pluizig-en-al en oprecht-tevreden dat de baasjes er weer zijn:  

Loulou Lupus loopt me de hele dag na

en geeft me argwanende blikken

(zo van durf-niet-meer-stiekem-te-vertrekken)

 

En Lola die vanwege haar diabetes haast niet meer kan stappen

(haar insulinespuiten verhogen nog steeds in sterkte)

bekijkt me voortdurend vanop ligafstand.

 

Hoe graag ik ook met vakantie ga,

NOG liever ben ik thuis.

 

En jullie?