Bloesems, daisies en katten

 

Vorige zondag was het extreem lekker buiten.

Dus heb ik nog wat verder gehaakt aan

mijn dachshundie daisies.

 

Zo makkelijk,

zonder patroon,

zonder telwerk,

maar wel liefst

MET een wit wijntje

(het laatste sluit de twee vorige uit  ;) )

 

Ondertussen is de bestemming bekend:

het wordt (weer) een tas.

De komende veertien dagen zitten er veel stagebezoeken aan  te komen,

dus ik zal kleurrijk de provincie doorkruisen

 

 

Bovenstaand tweetal houdt van de voormiddagen zonnebaden

in de werkkamer van de echtgenoot.

 

Wie daar durft binnenkomen,

wordt weer buiten gekeken,

zo van :

'laat-ons-eens-gerust-zeg, wij-liggen-hier-goed!"

(vallen de verontwaardigde blikken op?)

 

En Hugo is met dit weer niet meer binnen te krijgen,

eigenlijk is het best een wilde kat.

 

Daar gaat hij weer,

de wijde wereld in:

 

 Onderstaande foto is van gisterenavond.

Niet te geloven, eh?

 

Als de zon op deze manier ondergaat,

heb ik altijd het gevoel op de eerste rij van een voorstelling te zitten.

(zou ik niet beter entreegeld vragen

aan iedereen die langskomt?)

 

En hieronder lijkt er wel iemand heel erg veel van zichzelf te geven:

 

 

                                                Het koolzaad kom ik tegen wanneer ik de kinderen

naar het station rijd,

schoon, eh?

Ik heb het echt wel helemaal op kabbelende beekjes,

jullie ook?

En als ik zo'n bloemen zie,

MOET ik ze gewoon plukken:

 

 

En kijk eens aan,

hoe aandoenlijk:

de perenboomgaard bij ons in de straat staat in volle bloei.

Wat houd ik van zijn imperfecte, knoestige krommigheid,

jullie ook?