Er zijn gewoon geen woorden voor.
zoveel moois in deze wereld
(kijk dat bijtje bij de veldbloemen!)
en dan Nice.
Zo triest.
We hebben vannacht tot half twee het nieuws gevolgd
en vandaag lijkt alles zo onwerkelijk.
Omdat mijn hoofd er helemaal vol van zit
zoek ik afleiding in een tante Ireneverhaal.
Samen met haar op twee verschillende dagen wol geverfd.
Dag 1: bloemboeket voor tante Irène
( mooi beeldje in haar tuin, he? ):
Duchtig gewerkt.
Een pot paars-rozig , een pot geel en een pot blauw:
Eerst op een gaspit koken met zout en kleurstof (boven)
en dan spoelen in helder water met azijn om de kleur vast te zetten (onder)
Tante Irene sleurt met die zware kookpotten
alsof ze een meisje van 17 is.
alle witte gehaakte doekjes krijgen een kleur
ze zullen verwerkt worden in een dekentje
Hieronder een gedeelte van het resultaat van dag 1
aangevuld met een paar wolletjes tapestry
die ik van An kreeg.
Samen moeten ze een lampenkap worden met wilde bloemen erin:
Bij thuiskomst een boeketje op de tafel gezet van de veldbloemen uit Tessenderlo:
Ten slotte het vervelendste werkje:
de wolbolletjes zijn door en door nat en moeten te drogen worden gehangen.
Gelukkig zijn er veel bomen in onze tuin.
(ik heb spierpijn in mijn arm van alles op en af te rollen maar dat hoort erbij :) )
Zelfs de tuinstoelen worden in beslag genomen en met wol "behangen"
de ventjes wachten ondertussen ongeduldig op hun diner.
Dag 2: Ondertussen grote strengen wol van An gekregen
en alweer drie verfkastrols gemixt:
een blauwe, een groene en een roosachtige:
(de rode verf bleek helaas een 'pre-dye" te zijn om spullen van verf te ontdoen,
volgende keer doen wij rood , eh tante Irene?)
En dan maar weer te drogen hangen bij thuiskomst.
De bolletjes moeten nog tussen de bomen maar daarvoor is het momenteel te wisselvallig.
Omdat tante Irene dichtbij mijn moeder woont,
zijn we tussendoor ook nog samen gaan eten.
De cava's hebben we dik verdiend.
Kijk wat een prachtig duo:
Lijkt me inderdaad een goede keuze. Alweer een nieuw projectje, zie.
De foto's bewijzen het: de zomervakantie blijkt heel productief.
Het hele academiejaar lang borrelt alle creativiteit in mijn hoofd maar ontbreekt de tijd
En zodra alle deadlines wegvallen, moet alles ineens eruit.
Die armbanden heb ik al lang willen haken:
(alle bloemen met zelf geverfde wol)
(nu ik die foto hierboven zie, stel ik vast dat de poncho allicht uiteindelijk op mijn armbanden zal lijken, wat ben ik toch voorspelbaar in mijn folklorisme, ik denk ook eraan een kast zwart te verven met gekleurde bloemen erop, misschien dat het toch wel iets erover zal zijn, zeker als ik er met de poncho en de armbanden bij poseer :)
....ja hoor, poncho gevonden op de dag van het gehaakte deken, er zijn soms van die dagen dat alles meezit en je bovendien ook nog een mooie zonsovergoten avond krijgt:
