Colour as a therapy against rain. Het moest maar zo niet regenen.

 

 

Niet te doen, he, die regen?

Buiten is alles verzopen.

 

Zoveel te somberder het weer,

zoveel te meer kleur ik gebruik ter compensatie.

 

Op de foto( boven) het begin van de poncho

(waarvan sprake in vorige post)

.

Zonder patroon.

Ik doe zomaar wat.

Houd het af en toe eens tegen me aan  en

denk dan: "allez, laten we nog maar wat rijtjes erbij breien".

Ik heb er wijselijk voor gekozen om de poncho in vier delen te maken.

Valt het tegen,

dan kunnen het nog steeds kussens worden. (haha)

 

Hieronder een collage van Instagram.

Het is een verzameling van foto's van de maand januari.

(en ook nog twee van december, ik heb licht gefoefeld  :)

maar volgens mij hebben ze dat niet door op IG)

 

                   Verder  werd ik vandaag door mijn dochter opgeroepen om haar naar de bibliotheek

te voeren en omdat de bib naast het Dusartplein ligt waar op vrijdag een markt is,

voelde ik me geroepen om een lentebouquet te kopen

(dan moest het maar niet zo blijven regenen ,eh?):

 Bij thuiskomst een pakje in de brievenbus gevonden.

Van Claire van  blog Janusje (lees  hier )

 

Aanvankelijk had ik het een tikkeltje moeilijk om van deze vreemde vorm iets te maken

Maar he, ik ben helemaal voor de uitdaging , he!

 

Gelukkig was er een kaartje dat

zei dat de drukknoopjes op elkaar sluiten

om een mandje te maken.

 

Even twijfelde ik nog omdat er "mandje" in het enkelvoud stond.

Ik heb lang geprobeerd om van deze twee mandjes er één in elkaar te steken,

maar hopelijk heb ik goed eraan gedaan om er twee van te maken

Claire, verbeter me als het niet klopt, he?

 

Ze zijn heel erg mooi:

in mijn lievelingsrood en met een binnenkant van roosjes.

Dikke dankjewel, Claire!

Dit wordt een succesnummer in je winkeltje.

 

 

Mijn keukenaanrecht wordt bedolven onder de bloemen.

Het moest maar zo niet regenen!