donderdag 18 februari 2016

Poncho met schapenwol van tante Irène

 
 
Het mooiste boeket
is een boeket in licht verval.
De bloemen hierboven zijn een week oud,
ik hou van het moment, zo net voor hun blaadjes afvallen
 
Idem voor voorjaarsbloemen.
Narcissen, hyacinten en tulpen zijn op hun heerlijkst
net voor ze er helemaal de brui aan geven.
 
Ondertussen heb ik via een Russische vriendin op IG
ontdekt dat het schilderij hieronder van de kringwinkel
door iemand uit Mongolië is gemaakt.
Zij heeft de inscriptie achteraan kunnen ontcijferen.
spannend, he?
 
 
 
Mijn poncho groeit verder.
Ik brei grote gedeeltes rozen in
en als de lap klaar is,
borduur ik wat extra's bij  waar het er niet helemaal koosjer uitziet:
 
 
Er worden allerlei soorten wol door elkaar gebreid,
alle overschotten verwerkt.
Zelfs de donkerblauwe ondergrond bestaat uit resten wol.
Dat geeft hier en daar een kleurnuance
maar daardoor krijgt het geheel een boho uiterlijk.
 
Heel erg mooi  past de pluizige met de hand geverfde schapenwol
 van tante Irène (bless her) 
zoals bijvoorbeeld in de rechterroze bloem hieronder

 
Maar helaas geraakt die schapenwol uitgeput en
vermits ik toch vandaag een afspraak met mijn moeder had,
zijn we met ons tweeën bij mijn tante langs geweesr.
Kijk wat een leuke wolletjes zij in haar mand heeft:

 
Er stond een hele grote zak schapenwol voor me klaar met al mijn lievelinsgkleuren erin.
Ik ben er heel erg blij mee, tante Irène.
Jij bent de bovenste beste!
 
En we probeerden een onsie.
Tante Irène had geweldig veel plezier in het maken van een selfie,
het was haar eerste keer:


 
Kijk wat een mooie dames.
Mijn moeder: bijna 80
en mijn tante zopas 76 geworden.
Ze genieten van de fotoshoot:
 
Prachtige kussens ook bij mijn tante , he?
Ze is een echt handwerkwonder.
 

 
En daarna met mijn moeder voor een controle naar het ziekenhuis,
(ze doet het behoorlijk gezien de omstandigheden,
gelukkig niet te veel pijn,
maar wel heel heel moe en veel slapen)
 
en daarna thuis de dochter helpen met inpakken
voor een vierdaagse met haar Duitse vriend
en nadat de dochter op de trein was gezet,
 
gedaan wat het allerlekkerste is .
 
Kennen jullie dat ?
Het allerlekkerste na heen en weer gelopen te hebben is de combinatie van onderstaande elementen:
- een bad,
- knellende jeans uit en iets zachts aan (liefst een jogging of een pyjama),
- lenzen uit en bril op,
- een lekker drankje (liefst iets met bubbels)
- benen omhoog
- iets pluizigs op de schoot
 
Toen ik er net zat, kwam Lola bij me liggen
(foto links)
maar al gauw sprong ook onze Lou erbij
Op de foto rechts zie je hem triomfantelijk naar Lola (buiten beeld) kijken
Hij zit momenteel  nog steeds op mijn schoot terwijl ik deze tekst intik.
Hij ronkt heel erg gezellig.
Met diepe zware keelgeluiden en snurkt tussendoor luidruchtig
ik vergeef het hem,
hij wordt binnenkort 15 jaar oud
en heeft nog slechts één tand.
Poor guy!
 
 
 

x

 

 

 

vrijdag 12 februari 2016

Yay ! Winterlicht!

  Van de dochter kreeg ik ooit een abonnement op de Mollie Makes
en in het exemplaar van deze maand
bevat een "yay"-guirlande
die mooi afsteekt tegen de blauwe lucht van vandaag


 
Lola geniet en ik heb stiekem een stuk van mijn poncho
even als kussen geprobeerd.
Het past, moest de poncho mislukken :)
 

 
Hierboven nog een stukje van een misteria lane cadeautje
voor de geburen/
Jacqueline,
als je weet wat het gaat worden,
NIE verklappen, he!
 

 
En met Lola is het altijd fun gegarandeerd.
Zo duwt ze steevast de kussens naar omlaag
om haar kop erop te leggen,
en als ik haar dan wil fotograferen,
komt Lou natuurlijk kijken
(nieuwsgierig én jaloers !)
 
En dan wil hij ook op de foto
en probeert hij voorzichtig of hij bij haar op het kussen kan:
 
 
Uiteraard werkt Lola hem dan hardhandig weer uit de zetel
(niet kunnen vastleggen op foto)
om daarna heel ostentatief te tonen
wie de baas van de zetel is:
#lolathecutestcat gooit meestal een van de #kussens om als #steun 
#catsofinstagram #igcats #neko #kot #katt #katzen #tuxedocat #tuxedocatsofinstagram


 
Er hangt nog steeds kerstversiering aan ons eetkamerraam,
die werpt een hele mooie schaduw op de muur , he?


vrijdag 5 februari 2016

Colour as a therapy against rain. Het moest maar zo niet regenen.

 
 
Niet te doen, he, die regen?
Buiten is alles verzopen.
 
Zoveel te somberder het weer,
zoveel te meer kleur ik gebruik ter compensatie.
 
Op de foto( boven) het begin van de poncho
(waarvan sprake in vorige post)
.
Zonder patroon.
Ik doe zomaar wat.
Houd het af en toe eens tegen me aan  en
denk dan: "allez, laten we nog maar wat rijtjes erbij breien".
Ik heb er wijselijk voor gekozen om de poncho in vier delen te maken.
Valt het tegen,
dan kunnen het nog steeds kussens worden. (haha)
 
Hieronder een collage van Instagram.
Het is een verzameling van foto's van de maand januari.
(en ook nog twee van december, ik heb licht gefoefeld  :)
maar volgens mij hebben ze dat niet door op IG)
 

                   Verder  werd ik vandaag door mijn dochter opgeroepen om haar naar de bibliotheek
te voeren en omdat de bib naast het Dusartplein ligt waar op vrijdag een markt is,
voelde ik me geroepen om een lentebouquet te kopen
(dan moest het maar niet zo blijven regenen ,eh?):

 Bij thuiskomst een pakje in de brievenbus gevonden.
Van Claire van  blog Janusje (lees  hier )
 
Aanvankelijk had ik het een tikkeltje moeilijk om van deze vreemde vorm iets te maken
Maar he, ik ben helemaal voor de uitdaging , he!

 
Gelukkig was er een kaartje dat
zei dat de drukknoopjes op elkaar sluiten
om een mandje te maken.
 
Even twijfelde ik nog omdat er "mandje" in het enkelvoud stond.
Ik heb lang geprobeerd om van deze twee mandjes er één in elkaar te steken,
maar hopelijk heb ik goed eraan gedaan om er twee van te maken
Claire, verbeter me als het niet klopt, he?

 
Ze zijn heel erg mooi:
in mijn lievelingsrood en met een binnenkant van roosjes.
Dikke dankjewel, Claire!
Dit wordt een succesnummer in je winkeltje.

 

 
Mijn keukenaanrecht wordt bedolven onder de bloemen.
Het moest maar zo niet regenen!


maandag 1 februari 2016

Tassen stop


Nadat ik jullie gisteren mijn nieuwe tas toonde,
heb ik me bij mijn kluwens wol gezet
en me afgevraagd: wat nu?

Eerste optie: nog een tas.
Maar in mijn gedachten doemden alle tassen op
die overal in dit huis verspreid liggen

Een kussenstop is  eerder al afgekondigd.
en vermits het hier maar niet wil winteren,
hoeven sjaals en handschoenen evenmin.
 
Wat nu?
 
Op IG hebben ze het over een shop.
Maar al die maaksels die overlopen van liefde zomaar verkopen,
neen, dat lukt me niet
 
Wat dan?
 
Ik denk dat ik het heimelijk al weet.
Maar ik vrees dat het een beetje hoog gegrepen is voor deze dachshundie imperfectionista!
 
 
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...