Crochet: dachshundie tas

Ik kreeg van mijn moeder een zwarte jurk met witte bloempjes

met gedateerde snit maar wel uit mooie zijden stof,

dus de jurk  werd verknipt tot stoffenreepjes

en de stoffenreepjes werden zo goed en zo kwaad mogelijk tot bollen gerold:

 

Daarna granny squares haken

met haaknaald 7.

 

Bij elk stofreepje heb ik een draadje wol meegehaakt voor de stevigheid.

Hier en daar heb ik er ook nog wat schapenwol van tante Irene bijgestopt om

het wolliger te maken.

 

alles te samen zitten er 9 vierkanten in.

Zes aan de ene kant,

drie aan de andere kant

(zie eerste foto boven, toen was ik het eigenlijk beu,

mijn attention span is tamelijk kort-)

ik heb de onderste drie granny's vervangen door een lap stof,

wat eigenlijk wel een goed idee was, want achter de stof lap

heb ik een grote voorzak kunnen maken

(die met dat groene flapje)

 

 

Aan de kant met de zes granny's,

heb ik het vierkant midden onder,

niet vastgenaaid aan het vierkant erboven

maar er een zakje van gemaakt.

Knop zelf gehaakt en dito lusje

vastgehaakt aan vierkant midden boven:

 

 

 

 

Vanochtend is de tas mee naar de winkel geweest

(volgens mij was ze erg in haar nopjes)

 

En de Lou vindt het helemaal niet fijn dat hij aan de deur moet wachten

terwijl ik nog snel een foto probeer te maken

ter bewijs van het feit  dat mijn mittens eigenlijk qua kleur goed matchen

met mijn tas

(niet bewust zo gekozen maar blijkbaar val ik toch wel

voor een heel voorspelbare kleurencombinatie)

 

 

Tussendoor vond  ik in de kringwinkel  vier handgeschilderde vaasjes .

(Turkse)

Ze deden me denken aan de kleine bloemenkandelaars

van Esther, die je hier kan zien..

Omdat haar kleine kandelaars me zin gaven om ze op elkaar te plakken,

heb ik maar meteen de vasen gekocht

en er kandelaars van gemaakt:

De handvatten van mijn tas,

zijn een in tweeën geknipte lederen riem van de kringwinkel.

De binnenkant heb ik heel strak kunnen maken en perfect passend aan de buitenkant

dankzij de geweldige tip van Jacqueline:

tweezijdige plakband.

Dankjewel J.

 

Ik weet niet hoe ik het ooit erzonder gedaan heb.

 

Lente in de lucht leidt zonder omwegen naar Misteria Lane

 Hebben jullie het gemerkt?

Er zit lente in de lucht.

De hyacinten steken hun kopjes op

en Jacqueline zat gisteren bij ons in de tuin in  haar topje.

In Hasselt was het lekker warm.

 

Lente leidt naar Misteria Lane en omdat er binnenkort

een nieuwe meeting tussen het ML-comité plaatsvindt,

ergens op een bankske waar we onder een handgemaakte quilt

 de everzwijnen zullen observeren,

is de harde ML-kern alweer cadeautjes in elkaar aan het steken.

 

Bij Kris slaat de stress volop toe,

je lees er hier alles over,

twee anderen ( An en Carla) zwijgen als een graf,

en de vierde (Ingrid) die heeft de cadeautjes al ingepakt en al,

ze toonde op IG al een tipje van een verleidelijke, romige sluier.

 

Bij mij borrelde het idee een annex te maken aan de

Misteria Lane huisjes :

 

 

Stap 1,

het gebreide en geborduurde gedeelte

is probleemloos klaar geraakt,

 maar oh oh oh

oh la la,

 

 stap 2 heb ik lichtjes onderschat,

bij stap 2 komt er een  vreemd object van de kringwinkel  in het ML-object

een implementatie , zeg maar,

 

my oh my

daarop heb ik gevloekt ,zeg

(dat ik er geen attaque heb aan overgehouden is straf

maar er zijn wel objecten door huis gevlogen

en de katten hebben op sommige momenten lang op hun eten moeten wachten)

 

en Jackie, kon het niet meer aanzien , die goeie ziel,

toen ze hoorde dat het lief van de zoon,

de vreselijk lieve Deense,  die altijd positief door het leven gaat,

eens naar mijn nieuwe project had gekeken

en niet zoals we van haar gewend zijn

"how wonderful" antwoordde maar wel even fronste en "how interesting"

formuleerde,

toen kreeg J. medelijden met mij

en

bood ze technologische ondersteuning aan,

ze vond het zielig dat ik er zoveel tijd had ingestopt en op de valreep zou stranden.

 

dus Jacqueline heeft zich deskundig gebogen over de technische kant van mijn project:

 

 

    Zo kwam ze met super ideeën
die ik hier uiteraard niet allemaal uit de doeken doe wegens te veel verradend)

maar ook  met  het idee om karton als versteviging te gebruiken

    gelukkig had ik veel  chocola liggen,

(even letterlijk tussen haakjes: die fondant Lidl tabletten zijn overheerlijk, he?

-Zo lekker knisperig en knappend)

 

 

Dikke merci aan de bovenstebeste collega!!!

 

 

Vanwege de witte rook denkt Ingrid dat Vaticaanstad wordt gebouwd in Misteria Lane-village

ik moet je helaas teleurstellen,  Ingrid, het is geen pauselijk  paleis.   :)

Crochet & moedige mama

 

Mijn moedige moeder doet het fantastisch.

Drie maanden geleden krijgt ze te horen dat ze nog max. een jaar te leven heeft en

ondertussen heeft ze haar leven weer helemaal opgepakt,

ze praat ongedwongen over haar ziekte

en stelt ons allemaal op ons gemak.

 

Verder probeert ze zoveel mogelijk alles te regelen.

Zo is ze haar huis op orde aan het zetten

en geeft ze beetje bij beetje spullen aan kinderen en kleinkinderen mee.

Vandaag was ik bij haar en toen ze merkte dat ik zwarte stof te weinig had voor

mijn nieuw haakwerk van stofjesreepjes ,

zei ze : ga maar in mijn kleerkast kijken , er zit zoveel in

dat ik nooit meer zal dragen.

Het zwart-wit gebloemde zijden  stofje zal ik via mijn haakwerk voortaan altijd koesteren.

 

Terwijl mama in december zich afvroeg of ze kerst wel zou halen,

zou ze nu nog heel erg graag haar 80ste verjaardag meemaken,

die is op 3 maart.

Dat moet lukken, he?

 

Gelukkig is haar pijn momenteel onder controle,

ze is wel heel vlug moe en slaapt veel,

maar ze geniet nog erg van het leven.

 

als ik bij haar ben, handwerk ik veel,

ook het vervolg van de misterialane cottages komt hier tot stand:

 Momenteel ondervind ik licht technische problemen ermee

maar Jacqueline heeft beloofd me technisch te komen ondersteunen.

Ze zegt dat we er met ons tweetjes er  een heldere blik kunnen op werpen

als we een cavaatje (of twee) erbij nemen,

dat geloof ik goed.

Jackie to the rescue

 

Ondertussen zijn het examens op school en vermits die van mij heel achteraan in de reeks zitten,

heb ik voorlopig veel minder te doen,

er is zelfs tijd geweest om te schilderen (zie twee schilderijtjes hierboven)

 

Ik geniet van het aparte winterlicht,

en Lola ook.

Op de foto hieronder ligt ze luilekker te maffen

tot grote jaloezie van Lou , die van haar niet mee in de grote zetel mocht.

Dus neemt die arme jongen genoegen met het poefke.

Ja, hij moet luisteren.

 

Aan een nieuwe lapjesdeken ben ik ook begonnen.
Maar die ligt ondertussen alweer stil omdat ik het meeste handwerk op verplaatsing doe.

Ik geniet ook heel erg van de natuur.
De mix van half winter, half lente, bevalt me heel goed.
Het zijn heerlijke dagen.

 

 

 

New Year

Kerstvakantie.
Veertien dagen schaamteloos genieten,

familie koesteren,

feesten,

handwerken.

Hopelijk hebben jullie ook allemaal prachtige dagen achter de rug.
Aan alle bloggers een welgemeend
übercool 2016!

 

Een aantal ideeën die al heel lang in mijn hoofd borrelen,

worden concreet:

 

Bovenstaande vogel woont nu bij Ingrid,

(ik stond nog bij haar in het krijt voor de prachtige kerstdachshundbol)

 

De birdie was eerst een geborduurd onderzettertje,

van de kringwinkel, ik zag er meteen een vogel in.

Hebben jullie dat ook , dat je zo in de kringwinkel staat en niet ziet wat het is,

maar wel wat het kan worden?( Mij overkomt dat de hele tijd)

 

 

De roze sjaal hieronder komt ook  van de kringwinkel.

Maar wegens te kort,

kwam er een extra  stuk aan  en wat borduursteken...

 

Eigenlijk perfect: ik houd van  iets in eenzelfde kleur,

maar ik maak dat niet graag omdat er niets te zien valt onderweg,

(saai, hoor, altijd maar hetzelfde... daarvoor is mijn concentratie te laag)

dus is het perfect als iemand anders voor mij het saaie gedeelte doet,

en ik gewoon de dachshundie frutsels eronderaan zwier.

Iedereen tevreden.

 

 

 

De roze wol in de ondergrond met de pailletten,

komt van The Flying Tiger.

Heel goedkoop.

Hopelijk wolt hij niet te snel op

(want die indruk geeft hij )

 

 

En dan nog wat kerstige dingen.

 

Zoon en zijn lief waren in Londen.

Net voor hij vertrok , heb ik hem het laatste stukje van mijn

favoriete Liberty stof getoond en zielig gezegd dat het bijna op is.

Achteraf blijkt dat hij stiekem een foto ervan heeft genomen

en exact die stof werd ondertussen mijn kerstcadeau.

Lieve zoon, hoor.

 

 

  
 

     Hert en Hart zijn gemaakt van gerecycleerd papier.

Ook cadeautjes.

De dromedaris staat hier al een poos,

binnenkort probeer ik hem ook met stickers te bekleven.

 

En kan je geloven dat de megakerstbal naast het hert niet bedoeld was?

Eigenlijk zat ik een kussen te haken

maar wegens heel erg afgeleid

(chatten met de misteria lane madammen!!!)

verliep het  gewoon op automatische piloot

en omdat het net daarvoor allemaal kerstballen waren,
kwam het kussen  automatisch in kerstbalvorm (oeps)

 

 

Van Misteria Lane gesproken:

 

 

Als afronding het prachtige schilderij dat bij mijn schoonbroer hangt

(samen met Julien)

 

en ook een foto van Jonas.

Hij is het Duits  neefje van het lief van de dochter.

Toen hij in het voorjaar ter wereld kwam,

vroeg de dochter  een patchworkdeken voor hem.

(Hier lees je meer erover)

 

Momenteel gaat het niet zo goed met de arme jongen,

hij is in het ziekenhuis opgenomen

en mocht iets van thuis meenemen als troost.

Het is mijn deken geworden.

 

 

Zo, helaas maandag weer lesgeven.

Dat betekent opnieuw achter de pc kruipen :

lesvoorbereidingen en examenvragen staan op het programma voor dit weekend.