Misteria Lane picknick op de zandberg

 

In maart 2015 is de Misteria Lane in het leven geroepen door

vijf zotte dozen.

Met wat glazen teveel op,

kom je al snel van de Wisteria Lane van de desperate housewives

in een ander (mysterieus ) straatje.

 

 

 

Onlangs werd er een patisserie bijgebouwd in de straat.

Bakker Jacqueline solliciteert en mag de patisserie komen uitbaten.

Eerst is de bakkerij in intieme kring geopend

(zie link boven)

en gisteren bakte ze voor iedereen:

 

Extreem lekkere roomchocolaperentaart, knobbelkespudding en knobbelkesfruit.

 

Anneleen heeft ook meegebakken.

Ha, Anneleen, vergeet het receptje van die heerlijke koekjesrol niet door te sturen.

 

 

Voorpret is al halve pret.

Ik heb erg genoten van het maken en inpakken van

dachshundiecadeautjes.

 

Iedereen fabriceerde iets handgemaakts voor de verloting

 

Ik maakte er nog een tweede cadeautje bij voor Katrientje,

die mij ooit heel lang geleden een mooie geborduurde merklap van Rome opstuurde.

De Engelenburcht hier beneden  helemaal in piepkleine kruisjessteek,

knipte ik uit haar lap

en samen met een paar andere stofjes, wordt het een kussen:

 

               Wij, met ons groepje van vijf,

voelen ons erg geprivilegeerd dat we samen zo'n gezellig momenten beleven

en daarom opperden we op onze  laatste Misteria Lane meeting,

dat we in plaats van in ons kleine laantje,

misschien beter eens een groot buurtfeest zouden geven.

 

Ik dacht meteen aan de Zandberg in Tessenderlo (Looi voor de vrienden)

vlakbij mijn ouderlijk huis.

als kind heb ik daar extreem veel plezier beleefd.

 

Enthousiast als we waren,

wilden we HEEL BLOGLAND uitnodigen via grote affiches.

 

De jongste (en zeker de meest praktische ) in ons gezelschap

(waarschijnlijk ook wel de slimste,

maar dat moet nog bewezen worden)

voorzag al meteen mogelijke problemen:

 

Wat als er 100 mensen zouden komen opdagen?

Er kon iets vernield worden,

of iets in de fik gestoken,

of een been gebroken

of andere lichaamsdelen in vernieling

(de toren is hoog)

of stel je voor dat die ene (vreemde?)  man die ons Krisje volgt,

zich ook geroepen zou voelen om langs te komen..

 

Bij de minste problemen

zouden de autoriteiten langskomen en met een beschuldigende vinger naar de organisatoren wijzen.

 

Tja,

daar ging ons enthousiasme.

 

Conclusie;

om het overzicht te bewaren,

hebben we ons beperkt tot minder invitées

en alleen die bloggers uitgenodigd die door een aantal onder ons gekend zijn.

 

 

  Kijk eens hoe enthousiast en beladen, iedereen arriveert.

Boven van links naar rechts: ikzelf, Carla, Kris, Jaqueline.  Vier stuks van de Misteria Lane.
Onder: Anneleen, Vee en Claire

Er is er zelfs eentje die met de fiets is gekomen.

Zij maakte ons wijs dat ze meer dan 80km van bij haar hometown was gefietst.

Wij (onnozele zielen) geloofden haar en legden haar in de watten-

na al die verwennerij kwam de waarheid boven:

de fiets was op de trein gegaan

en alleen het laatste stukje ging met de fiets

(tot zover het goed vertrouwen in de onschuld van ons Anneke)

 

Hadden we het hele verhaal van in het begin geweten,

we zouden haar nooit zoveel kussens hebben gegeven:

 

(dekselse profiteur!)

 

 

 

 

                       De foto hierboven is genomen door een Looise jongeling

                       die door onze Kris van op een afstand werd geroepen,

                       en toen hij niet vlug genoeg kwam,

te horen kreeg: "kom aan, in looppas, eh!

(van die turnjuf wil je absoluut geen turnen krijgen)

 

Hieronder de badges met de aanwezigen en hun blognamen:

 

De Misteria Laners hebben elke een hoop armbandjes gehaakt

(Carla het meest van al,

als die één keer begint ,

is die onstopbaar-

kennen jullie de film "Runaway train"?,

zo dus)

 

En met die armbandjes werd er geklonken:

 

Picknick in stijl

 

Jackie heeft zelfs haar eigen koffiepot mee:

 

 

 

Iedereen heeft dekentjes en kussens mee

 

 

Duo Ingrid en Carla,

trio Esther, Jacqueline en Ingrid

 

 

 

 

De cadeautjes werden verloot:

alles om ter mooist.

Alles handwerk,

van gehaakt, geschilderd, genaaid,

tot zelfs een gebeeldhouwde hart-varen van Jackie.

Het cadeautje dat Ingrid hierboven ongeopend stevig omknelt,

is voor een apart iemand die er niet bij kon zijn

maar die toch aan ons heeft gedacht.

 

En Martine kreeg mijn kussen.

Er zitten stofjes in van Tanzania, Londen en Granada.

Ik hoop dat het bij Martines interieur past.

 

 Tot slot een overzicht van alles van iedereen:

 

En zelf werd ik bedacht met iets prachtigs van Anneleen,

maar daarover binnenkort meer

als ik haar instructies heb opgevolgd:

 

van Anneleen: pot vol koekjes en tas,

van Ellen: konijn,

van An: huisje,

van Ingrid: armband,

van Carla: dahshundservietten

van Ingrid-Katrientje: fotomandje.