Quilt met pompoms

 

Dag bloglieverds,

Hopelijk voelen jullie je niet verwaarloosd,

want wegens massa's schoolwerk kom ik  niet meer toe aan bloglezen.

 

Bovendien heel weinig tijd voor creatieve uitspattingen.

Ondertussen ben ik eindelijk met  de  quilt-pompomboord  gestart.

(dat werd tijd, eh?)

Inspiratie en een heel duidelijke werkwijze  vond ik bij Once Upon a Pink Moon

Superleuik blogje, trouwens.

 

 Mijn handgesponnenwolkussen is klaar.

 Met speciale dank aan tante Irene voor de wol.

Ziet ge  't graag, tanteke?

 

De dochter begint haar appartement meer en meer in te richten.

We  hebben op zolder heel wat kindertekeningen van haar verzameld.

Die komen in kaders die vandaag zwartgelakt zijn:

 

 

Mijn speciale effectenknop nog eens opgezet (kleur groen), dan valt het minder op dat ik twee verschillende teenslippers draag:

 

 

 De zon gaat heel herfstig onder deze dagen

Blauwebessenmuffins gebakken:

 

 

 

Kussenlengte: één kattenrug, kussenbreedte: 6 kattenkoppen.

 

Al vanaf 9u vanochtend bereid ik lessen voor.

Gelukkig hebben de katten compassie met me

en komen ze me af en toe moed inspreken:

 

 

Ik spreek mezelf moed in door als verpozing tussendoor

even te kijken  naar mijn kussen in wording

(met de gesponnen wol van tante Irene,

zie vorige  blogpost)

en me af te vragen of  het nog groter moet.

 

Op dit ogenblik is het één kattenrug in lengte

(min de kont)

en zes kattenkoppen in doorsnede

(min de oren).

 

Let op: probeer dit niet uit met je eigen kat

want Lola is  vergelijkingsmateriaal buiten alle proporties.

 

Zo , en nu back to business-weer lessen voorbereiden,

ik heb mijn ontspanning gehad  :(-

 

 

 

 

   Wat denken jullie? Moet het nog groter? Of stop ik hier?
    En de eeuwig terugkerende vraag: wat met de rand?
    Even geen pompoms meer. Die ben ik beu.

Granny-bloemen kussen en nieuwe fototoestelknop

 

Et voilà: kussen klaar!

Met bloemengranny's.

De beschrijving ervan vind je hier.

Dat maakt natuurlijk dat mijn deken voorlopig RANDloos blijft.

Bloemetjes haken allemaal goed en wel,

maar een rand is  een brug te ver .

 

 

Ondertussen heeft mijn tante Irene wol voor mij gesponnen op haar spinnewiel. Hij is heel erg mooi en heel erg haakbaar. Olala, er zit een nieuw kussen aan te komen   :)

En daarstraks drukte ik op een verkeerd knopje van het fototoestel dat ik al anderhalf jaar heb
(ik haat namelijk het lezen van gebruiksaanwijzingen en ga er altijd meteen voor),
en toen ontdekte ik iets nieuws: je kan blijkbaar de foto zwart-wit zetten en slechts één kleur laten doorkomen. Kijk hoe mooi:
(Godweetwatdattoestel nog allemaal kan, toch maar beter de manual lezen?)

En we doen het nog eens:

aardbeien foto gewoon,

en mét kleurselectie.

Ooooooh! 

 

                  En nog eens:

                   

Hiermee zal ik nog vele uren zoet zijn

                                    De boer heeft gras gezaaid op het veld achter ons huis.

Het zit nu vol met duiven die de zaadjes komen oppikken.

Zwermen en zwermen duiven.

(of is daar een andere verzamelnaam voor?

klinkt wat vreemd) 

    én er is een nieuw paardje bijgekomen in de wei achter de  eerste wei:
   een heel groot wit.
  
    Het is een luidruchtige, een echte hinniker.
    Ik durf te wedden dat het een hengst is.
    Morgen even gaan checken.

Hier nog twee luidruchtige ventjes:

Zuid-Amerikaanse huisjes, Indisch bier en geborduurd tirolerlandschap

De Duitse vriend van de dochter
is sinds half augustus thuis van Nicaragua.

Dit pakketje postte hij voor haar begin augustus.

Het arriveerde gisteren.

De Belgische douane vertrouwde het niet helemaal:

en hield het pakje even in quarantaine,
de dochter  moest laten weten wat er allemaal inzit

(en vermits het een cadeautje was,

wist ze dat natuurlijk niet...

vandaar dat het allemaal wat langer geduurd heeft)

 

Eindelijk hangen ze boven haar bed

hier thuis.

De papegaai is een uitstekende boekenhouder 

Lidl-actie van deze week:Aziatische bieren.

De ijsvogel (Kingfisher in het Engels, zoveel mooier)

is bier van India. Mooi, eh?

 

 

 

Toen ik daarstraks Ingrid van Little Birdie

zag op de parking van de kringwinkel

apetrots met een geborduurd rozenschilderijtje onder de arm,

realiseerde ik me dat ik me met de overgebleven misbaksels zou moeten tevreden stellen.

 

 

He, maar kijk, wat vind ik hier nog:

een landschap uit Tirol!

Ingrid, heb jij hierover gekeken?

 

 

En er was ook nog een plantenmand .

Daarstraks wou ik er rozen in planten

maar Lola liep in een zodanig opgewonden staat

rond de mand te snuffelen,

dat ik zo toch even haar pleziertje moest gunnen:

 

 Lang heeft haar loungen niet geduurd,

want het is al heel snel beginnen GIETEN.

Vreemde toestand: heel veel zon en heel veel regen tegelijkertijd:

 

 

GIGIL: het verlangen om in iets liefs en schattigs te knijpen

Geflitst voor overdreven snelheid? That would be me. Ten voeten uit.

 Deze dagen raas ik weer door het leven.
Met de schooldeuren opnieuw wagenwijd open (tjonge, tjonge, , die lessen degelijk voorbereiden, kost  gigantisch veel tijd), een dochter met decoratieneigingen die zich zoetjesaan settlet, een moeder met boodschappen, een tuin met gigantisch veel kapsones, veeleisende katten  en ook nog wat creatieve eigen behoeften, blijken  mijn dagen onnoemelijk  kort. Bloggen lukt me ternauwernood.

De leukste momenten van de voorbije week in stilleven samengevat:

 

 

Omdat mijn bloemenquilt zo goed als klaar is,

en ik helemaal geen uitdaging zie in het haken van een rand,

ben ik alweer aan een aantal nieuwe bloemengranny's begonnen,

deze keer voor een kussen.

Ik legde het even over een bestaand kussen.

Wat vinden jullie van de kleurencombinatie?

(Als ik tijd zou hebben, begon ik meteen aan een nieuw deken)

 

 

Mijn quilt is op een haar na klaar,

ik sukkel nog met de boorden en kan niet kiezen tussen gewoon blauw,

of blauwe rand met pompoms,

laat me nog maar even experimenteren:

Zo zie ik Lola het allerliefst. Bij dit soort toestanden vind ik onze taal erg beperkt.
In het Filipijns bestaat de term "GIGIL", dat woord betekent: de enorme drang om iets liefs en schattigs (bv. baby of poes) te knijpen. Bij Lola bekruipt me altijd spontaan de "gigil-neiging",
kijk die dikke poot toch eens:

 

Tijd of geen tijd, de boeketten BLIJF ik gewoon in elkaar stoppen:

 

Zaterdag hebben de dochter en ik haar appartement in Brussel

behangen met PIP-meesjes op een goudgele achtergrond:

 

                                    De restjes kwamen mee naar huis en worden
                                       (hoe kan het ook anders?) verwerkt:

 

Met  het voorlezen van dit fragment van Toon Tellegen

begon ik vandaag mijn les fictieonderwijs:

 

Ik ben een onvoorwaardelijke Tellegenfan.

Jullie ook?