Tanzania. Birds and nature. The Little five.

Hassan, onze gids, barstte in luid lachen uit toen ik

hem deze vogel aanwees en zei dat ik een zeldzaam mooi exemplaar had ontdekt.

Het was onze eerste dag,

hoe kon ik weten dat we er achteraf meer zouden zien dan ons lief was ?

 

De blauwe vogel boven heet "superb starling" (glansspreeuw)

en is de meest voorkomende, meest ordinaire vogel in heel Tanzania.

Dat bleek later toen er op onze picknickplaatsen

telkens een hele troep van deze jongens kwam bedelen

om iets te vast te krijgen uit deze doos:

 

De lunchdoos was elke voormiddag weer het voorwerp van speculatie

want omdat ze door de tentenkampmensen werd gevuld,

viel er nooit vooraf te zeggen wat ze zou bevatten.

(hoewel er elke keer weer 100% zeker een banaan en een hardgekookt ei inzat,

dat waren lunchboxzekerheden...)

Deze vind ik persoonlijk de allermooiste: de lilac-breasted roller,

in het Nederlands vorkstaartscharrelaar.

Op mijn foto is het niet duidelijk, maar als je hem googelt,

zie je dat zijn staart de vorm van een vork heeft.

Ik vind het echt een naam om als koosnaam te introduceren:

"kom eens hier, mijne vorkstaartscharrelaar!"

(Denken jullie dat het succes zou hebben?) 

 

Die van beneden is een " speke's weaver".

Vermits onze gids alle vogels in het Engels noemde,

probeer ik via het internet vertalingen te vinden,

maar voor "weaver' vertaalt google niets.

 

Onderweg massa's weavernesten gezien.

Het leuke eraan is dat ze onderaan een binnenkomgat hebben

en dat de nesten bovenaan dicht zijn

(wellicht als bescherming tegen de roofvogels?)

 

En onderweg zag het er zo uit:

                                       
                                          Hiervan vind ik evenmin de Nederlandse variant,
                                          in het Engels een "barbet":

 

                                          De witkopbuffelwevers wil ik jullie zeker niet onthouden
                                          want zij horen bij the Little Five:

 

 

Jullie weten  dat wie naar Afrika gaat,

eigenlijk The Big Five moet gezien hebben.

Dat zijn de vijf imposante dieren waarvoor de mens bang hoort te zijn

omdat ze ons in één keer kunnen verwoesten.

Leeuw, luipaard, olifant, buffel en neushoorn

(het schijnt dat je terug naar Afrika moet keren,

als je ze niet alle vijf hebt gespot,

gelukkig voor ons, was dat het geval)

 

Ondertussen heeft men ook schertsend The Little Five gemaakt

van vijf kleine dieren die een stuk van de naam van hun grote broers dragen:

de witkopbuffel wever van hierboven,

verder een muis met een soort van slurf die olifant muis wordt genoemd,

dan ook nog een luipaardschildpad,

een leeuweninsect waarvan ik de naam niet meer exact weet

en een neushoornkever.

 

  En bij een rivier zaten hopen ooievaars en pelikanen bij elkaar

 

Ochtend bij de hut van de zoon. Zijn serengeti bier van de avond ervoor staat er nog.

                    De Ngorongorokrater. Hier zitten heel veel wilde dieren bij elkaar .
                    Vermits hij op bijna 2000 meter hoogte ligt,
                    is het voor het eerst tijdens de reis wat frisjes
                    gelukkig heb ik niet alleen een sjaaltje van thuis bij me,
                    maar verder ook nog een pas aangeschafte olifantensjaal:

   En onderweg komen we  massa's kuddes tegen, allemaal begeleid door Masaï

 

Visarend

Voila, mijn Tanzania-impressies zijn getoond aan jullie.
Nu rest mij nog alleen maar het maken van een privé- album met heel veel foto's van ons vieren in de meest hachelijke momenten van de reis.