Bij het zolderopruimen vond ik een oude stoel,
omdat hij wiebelde en kraakte,
zei de echtgenoot: "naar het containerpark ermee!"
Arme stoel! Die ouwe jongen woont al meer dan 30 jaar bij ons.
Bovendien is hij van mooi hout
en heeft hij ronde boogjes overal,
hij verdient een tweede kans.
Gelukkig heeft buurman een zaag
(wij niet, wij zijn sukkelklussers)
zodat stoel een kopje kleiner werd.
Daarna afgeschuurd.
Et voilà: een bankje!
Terwijl ik fotografeer, springt Lola even bovenop het kussen,
maar echt leuk vindt ze het er niet.
Zie die bedenkelijke blik en twijfel in haar ogen
(vooral op foto 1 boven)
Daarna maar weer lekker in de zetel.
Kussens of geen kussens, ze propt zich in een hoekje:
Ondertussen staat hij alweer elders, geïntegreerd in de woonkamer,
met veel boeken erop
en een bloemenstof als bovenkant.
Ben nu helaas niet thuis,
dus kan geen foto maken.
Misschien krijgt hij nog ooit een (pastel)kleurtje
(-wat denken jullie?-)
Maar voorlopig geniet ik even
van zijn afgeschuurdheid.
Ze zijn ZO mooi, helemaal gemaakt met natuurlijke wol, zelf geverfd:
Het veld achter onze tuin blijft maar groeien.
Er staat van alles door elkaar ,
het wordt alsmaar wilder en
lijkt meer en meer op een savanne.
Zien jullie de leeuwen lekker liggen soezen?
Ze stelden zich verdekt op en hopen
zo dadelijk een giraf te kunnen strikken.