zondag 27 september 2015

My baby brother Hedwig

1
 
Kijk! Dit is mijn kleinste broertje, Hedwig.
 
Zoals ik jullie al eerder heb verteld, zingt hij in een groep.
Het hele verhaal kan je hier lezen.

2
 
Binnenkort komt een nieuw album uit
en daarom is er een foto voor de cover nodig.
 
Deze voormiddag stond Hedwig hier voor de deur met zijn gitaar
en hebben we samen deze foto's gemaakt.
 
We weten het niet zo goed,
welke het meest zijn potentiële publiek zullen aanspreken.
 
Ik heb hier de vijf foto's afgedrukt die ik zelf het mooist vind en ze
voor het gemak genummerd van 1 tot 5.
 
Laat eens weten welke jullie het meest aanspreekt
en vooral welke cover je hart verovert.
 
Onze Hedwig leest den Dachshund ook.
Vermoedelijk is hij erg geïnteresseerd in jullie voorkeur.
 

3

4
 
This is my youngest #brother. We have been doing a #fotoshoot today because he needs pictures for his new #album
#kleine #broer zit in een #band en had dringend #foto's nodig voor nieuwe #EP5

 
 
Deze week deze kan in de kringwinkel gekocht:
#dachshundie #bouquet🌸🌷🌹🌻🌺🌼 #flowerpower #flowersofinstagram #bouquetsofinstagram #boeketten
 
En dit is mijn nieuwe gehaakte deken dat ik
in de zomer ben begonnen op vakantie
 
er zijn ondertussen 6 vlakken klaar
(telkens een felle figuur in het midden,
dan een donkere achtergrond,
en tenslotte roodachtig omrand)
 
Mijn bedoeling was oorspronkelijk ze minstens ééns zo groot te maken,
maar nu ze zo vordert,
vind ik ze eigenlijk keihard lijken
op mijn vorige gehaakte deken
 
en op dit ogenblik zie ik het niet meer zitten,
ik vrees dat het weer een baby dekentje wordt
(want baby's blijven erbij komen)
en dat ik ermee stop,
hieronder zie je hoe ik al half aan de rand ben begonnen
 
Of zou ik er toch een groter deken van maken?
(kan niet beslissen  ;(   )





Mijn nieuwe gsm heeft een paar leuke functies, waaronder deze die voor meer contrast zorgt:
Kijk eens wat een prachtige #maandag! Duidelijk #noglanggeenherfst 😄 
#noautumnhere 
#autumn?  Where?

woensdag 16 september 2015

Weven in een kader van een kringwinkel schilderij: als dat geen upcycling is :)

 
Deze dagen ben ik met één smak terug geslingerd in mijn kindertijd.
Op de lagere school, vanaf het vierde leerjaar,
moest iedere leerlinge een mini-weefgetouw meehebben in de klas
(mijn vader heeft nogal geduveld toen,
hij was de timmerman van dienst ,  net zo'n imperfectionists als ik ,
en sloeg alle nagels krom)
 
De afspraak ging als volgt:
wie klaar is met zijn rekensommen of met schrijfoefeningen,
mag tussendoor wat weven.
 
Jongens, dat moesten ze me geen twee keer zeggen,
je kan niet geloven
hoe snel ik gerekend en geschreven heb,
want dat weven,
dat deed ik supergraag.
 
Ik was toen al erg gefascineerd door wat kleuren allemaal met een mens doen
en in die tijd heb ik heel veel tapijtjes geweven.
 
(ik heb geen idee waar mijn moeder ermee gebleven is,
ik zou die heel graag nog eens zien)
 

 
Moeilijk uit te leggen hoe het menselijk brein werkt,
maar toen ik deze week weer eens een schilderijtje van de kringwinkel
had gedemonteerd,
en een leeg kader voor me had,
bekroop me ineens de zin om er nagels in te kloppen
(om de één of andere reden kwam het me nog precies voor de geest
hoe dat bijna vijftig jaar geleden in zijn werk ging)
 
Je hebt gewoon dus een houten kaderwerk nodig,
en klopt daarin de nagels op een afstand die je wil.
De mijne staan een 0,75 centimeter uit elkaar.
 
Dat meten met een latje was voor mij het moeilijkste deel van
de opdracht.
 
 

 
Eenmaal de nagels geklopt,
span je de verticale  draden .
Het leukst werkt het met verschillende kleuren gespannen wol.
 
 
 
En als de verticale draden gespannen zijn,
dan neem je gewoon een dikke naald en ga je horizontaal op en af.
(je neemt één draad op, en de volgende niet
en zo door,
en voor de rij erna doe je het precies andersom)
 
Als je van kleur wisselt, knoop je gewoon de twee draden aan elkaar,
de uiteinden verdwijnen gewoon vanzelf in de horizontale lijn.
 
Ik heb gemerkt dat het resultaat mooier is,
wanneer de gespannen draden dikker zijn dan de draden die je erin weeft.
 
Het is werkelijk ideaal voor wolresten,
die kan je gewoon allemaal erin kwijt.
 


Deze dagen vergaap ik me aan de theatrale luchten.
Niet te geloven wat die allemaal doen.
 
Ik ben meer een zomer- dan een herfstmens
maar voor deze wolken ga ik toch voluit.
 
Ik prijs mezelf gelukkig dat ik langs landelijke wegen
van, de school naar huis rijd,
en stap regelmatig uit mijn auto om foto's te maken:

 
 
Ondertussen ben ik in de weer met een cadeautje voor de dierenminiswap
die door Mims tasjes wordt georganiseerd.
Bovenstaande foto is een kleine tip van de sluier
 
 

zaterdag 12 september 2015

Wat te kiezen: een kip of vrouwen in badpak?

 
Kunnen jullie geloven dat op Instagram
Jackies kip Lena
70 likes krijgt,
terwijl de badpakfoto's van Jacqueline en mij
er slechts 50 scoren?
 
Wat zegt dat over Instagram?

 
Zonet geprobeerd, de foto's te vergroten maar blogger weigert.
Geen idee wat er scheelt.
Jullie zullen bijgevolg moeten klikken op de foto's ...
(of niet)
 
Dus: gisteren bij Jackie gaan zwemmen.
Vermits Ingrid vorige keer al twijfelde of we geen eerder genomen foto's hergebruikten,
toch maar wat dikker aangekleed
want ondanks het feit dat  het #noglanggeenherfst is
werd het water toch al wat kouder
 


 
Er was nog een derde partij aanwezig
(rechterhand foto onder)
jongere collega die aan het zwemavontuur verzaakte ,
een licht meewarige blik in de ogen
(zijn die twee nu helemaal gek geworden?)
 
Onderstaande foto toont mijn wonderlijk mooie nieuwe armband
(middelste hand)
gemaakt door Jackies dochter
 

 
in ruil voor de armband
naaide ik  een ananaskussen voor op kot
vermits ik maar niet van kleur kon beslissen,
werden het er zelfs twee.
Raad eens welk gekozen werd ?

 
Een paar dagen geleden kwam deze mooie rozenvis
van bij Marloes binnenzwemmen.
Wat mooi, he?
Ik heb hem Peixe genoemd.
Da's vis in het Portugees.
Er zat ook een mooi kaartje bij van Els
met erop het sprookje van Hans en Grietje,
maar dan gewalrust

 
Peixe past goed
bij de bestaande vissenfamilie:

 
De voorbije dagen was het zomers warm.
De veldbloemen groeiden welig.
De namiddagen in de tuin heerlijk
en de Lou genoot met volle teugen.




woensdag 9 september 2015

Dachshundie crochet sjaal


Toegegeven, ik zou niet meer haken,
een grote haakstop werd afgekondigd
maar achteraf bekeken ging het mij vooral om de overdaad aan kussens in dit huis,
en vermits we ondertussen ook nog eens een lange vakantierit in de auto achter de rug hebben,
werd er toch weer wat gehaakt








     In Italië kreeg de sjaal vaste vorm en hing hij voor de show ook even in de notenboom:

 

 
En ondertussen is hij omzoomd en afgewerkt met pompons.
Zijn kleuren passen perfect bij de bloemen die het momenteel goed in de tuin doen.
 
En neen, spreek mij niet van herfstkleuren,
want het is nog LANG geen herfst
 
Ik word licht depri van alle foto's op instagram
waarbij er vallende blaadjes en paddestoelen en paraplu's en herfstbeesten
bij elkaar in één roest-oranje bruine collage komen.
 
Ben daarom de hashtag gestart  #noglanggeenherfst
met de bedoeling dat onder die hashtag alleen (na)zomerse foto's worden gepost.
Het is daar de komende dagen toch echt wel het weer voor , he?
 
ik houd zo graag de zomer zo lang mogelijk vast.
(a propos, voor vrijdag uitgenodigd om te gaan zwemmen bij ons Jackie,
zou het water warm genoeg zijn? - wordt vervolgd)
  
Kijk, mijn echtgenoot nam ook eens een foto van mij:


 
Voilà, als uitsmijter ons bed
(het is al even 'kussig' als de woonkamer)
dat weer van plaats is versleurd
(lang verhaal)
 
 
En oh, Marloes, nu ben ik toch echt wel benieuwd naar dat pakje , hoor!
 


zaterdag 5 september 2015

Citytrip Praag

 
 
 
Praag is een heerlijke stad
waar we zopas een viertal dagen spendeerden.
 
 
Het heeft fantastische musea.
Zoals bijvoorbeeld  de Narodni Galery van het Nationaal Museum
waar een mooi zelfportret van Picasso hangt
(hieronder een detail)
 
De eerste foto is een groot bord in het Nationaal museum waarop iedereen zijn ding mag doen,
ik denk dat ik hiervan nog wel eens een nieuwe blogbanner ga fabriceren
(maar daarvoor eerst nog de tijd vinden)
 


 
 
 
 
Boven: Spaanse Synagoge (prachtig)
en onder indrukwekkend Joods kerkhof
(graven opeengestapeld)
 
 


Wenceslasplein
kleurige dachshundie huizen
 

 
 

Opera met art nouveau café
en Kruittoren
(zwarte toren foto onder)



Nog nooit zo'n fantastische citytrip gehad.
Werkelijk alles valt 100% mee. Enige probleem: de hitte.
Hier in België was het afgelopen weekend ook tropisch,
maar in Praag zaten we continu boven de 35 graden
en bij veel stappen is dat behoorlijk heet.
 
De dochter heeft een app op haar iPhone,
en elke avond checkten we de afgelegde kilometers.
Ondanks het feit dat we metro, tram en bus namen,
deden we elke dag een kleine twintig kilometer te voet.
 
De man is namelijk een "EXPLOREERder" met hoofdletters
hij leest dan over een niet-toeristische plek
en wil daar absoluut naartoe.
"Er is een metro tot daar , hoor!" (klinkt het geruststellend)
maar aangekomen blijkt de metro toch nog een eindje van de eindbestemming af te liggen..
 
Gelukkig vinden we op die manier pareltjes van plekken,
zoals deze "Bierstube" en restaurant ernaast
met onvergetelijk uitzicht:
 



De klokketoren op het Wenceslasplein is DE toeristische trekpleister.
Elk uur trekt Pietje de dood aan de bel en dan openen de luikjes en  verschijnen  allerlei figuren
 
De toeristen worden dan gek en maken  heel veel foto's.
Ik neem liever foto's van de toeristen.
Op de foto hieronder is het 2 minuten voor 12,
iedereen wacht ademloos:
 
 

 
We logeerden in een 'air bnb' appartement,
mooi ingericht en pal in het centrum
(gelukkig maar, we zijn regelmatig in het midden van de dag  opnieuw langsgelopen
en  dan "shotgun koude douche" geroepen)

 

 
Bovenop de heuvel bij het kasteel zijn er boomgaarden
 
en het voordeel van het lekkere weer:
elke avond  buiten eten.
 
Foto's hieronder op een terras van een restaurant gemaakt.
De eerste om 19.30u met de gouden gloed van de bijna ondergaande zon,
de tweede op exact dezelfde plaats bij het opkomen van de maan,
 
en bij het dessert was er in één keer vuurwerk boven de Karlbrug
(zie foto 4 hieronder)

 



 

 
De dochter  is dol op zoo's.
In elke grote stad die we aandoen,
wil ze naar de dierentuin.
Die van Praag is supermooi gelegen,
maar  leunt helaas ook tegen een berg
(mijn tong hing op mijn sandalen
en ik was doodjaloers op alle dieren die in het water plonsden
zoals bijvoorbeeld de beverrat hieronder)

 
 
 
 
 

 
Sint Agnes klooster met übercoole christelijke kunst
zoals bijvoorbeeld de vier evangelisten hierboven
en hieronder een man die met heel veel tegenzin een kip omknelt
(ons Kriske zou daarbij een veel happier face zetten, he?)
 
 


 Er gaat een legende over Johannes Nepomucenus, geestelijke aan het hof van koning Wenceslaus IV van Bohemen. Een regelrechte tiran, die op een gegeven moment van Johannes wou weten wat zijn vrouw bij hem had gebiecht.  (de koning verdacht haar ervan een minnaar erop na te houden)Toen Johannes dat weigerede te vertellen, werd hij in 1393 gearresteerd, afschuwelijk gefolterd en in de Moldau gegooid.  Op de Karelsbrug hangen een aantal verwijzingen naar dit verhaal en men gelooft
dat het aanraken ervan geluk brengt (vandaar dat het ventje op de foto hierboven zo mooi glanst van al dat gewrijf)


 
 Specialiteit van de stad = Trdelnik, een soort van gelaagde donut (minstens drie ringen op elkaar)
maar dan niet zoet en veel droger:
 

 
 
 

 

 

 

 
 
 

 

 

 
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...