Feestelijke opening Misteria Lane patisserie

                Gisteren werd de patisserie van Misteria Lane
feestelijk geopend bij Jacqueline.

Jackie solliciteerde in Misteria Lane voor de job van uitbaatster van de bakkerij.

Omdat de voltallige straat er niet was,
werden de nummers 1 en 4 afgevaardigd.
De receptie met aanwezigheid van  alle Misteria Laners volgt binnen drie weken...

 

Die sollicitatie bestond in taarten bakken (mmm).

De jury is het unaniem (en taart-volmondig) eens:

hierbij wordt Jacqueline aangesteld tot officiële Misteria Lane Patissier

Om te bevestigen dat de patisserie officieel in werking is,

laat J. rook uit de schoorsteen komen:

 

 

Hieronder de voltallige jury en de bakker.

 

Wie is wie?

Gelieve te herkennen de hand van:

Ingrid , Inge, Jackie en mezelf:

Niemand had tijd vooraf,

dus we maakten kleine cadeautjes voor elkaar.

Ik haakte vlug wat stofreepjesarmbanden.

En toevallig maakte Jackie ook armbanden:

zijden stoffen pareltjes

(echt mooi, zie boven)

 

En toen Lola vorige week weer eens sardientjes at,

dacht ik:

he, dat kan ik naaien:

 

 

 ik heb er vooraf een foto thuis van gemaakt,

maar eigenlijk passen de sardienen perfect in het zwembad van Jacqueline:

 

 

En nu komt iets vreemds:

niet alleen maakten Jackie en ik allebei armbanden,

ook ZIJ had visjes (brochen) genaaid.

 

Hoe toevallig is dat?

 

 

Het waaide gisteren behoorlijk.

Ingrid vreest dat de kleintjes in het water vliegen.

(kijk hoe lief ze ze beschermt)

 

Hieronder nog een zicht op de onoverzichtelijke berg cadeautjes.

Zelf ben ik erg ontroerd door het prachtige, (echt antieke van 1912)

schilderij, een  verjaardagscadeau.

 

Ingridje, you are the best!

(dikke merci)

 

 

 

En ook van Inge kreeg ik een antieke dachshund van meer dan 50 jaar oud

in de vorm van een flessenopener.

Merci.

 

Jacqueline is een vrouw van mijn hart

omdat ze echt het kind in zich draagt.

(waarom zijn er zo niet MEER mensen?)

 

Zo kregen we haar visjes niet gewoon,

maar moesten we ervoor werken door ze uit een grote kom te vissen

met een door J. gemaakte vislijn.

Zij doet het even voor hoe het gaat:

Omdat Jacqueline ons dessert bakt,

zorg ik voor de borrelhapjes,

Ingrid voor de wraps

en Inge voor de drank.

De dachshundie bags zijn insgelukkig dat ze

elkaar eens in levende lijve ontmoeten

 

en verbroederen meteen met een handgehaakte Jackietas.

 

En kijk hier eens wat een mooie arm.

Wie weet wat de 46664 betekent?

Bomvolle week

 

 

Vorige week zat barstensvol.

 

Om te beginnen heb ik tussendoor wat aan mijn rode vestje gehaakt

(zie foto boven)

 

en was er de "break-out" op school waarbij de school

voor twee dagen sloot en de docenten

zelf een alternatieve locatie voor de lessen zochten.

Bij mij was dat poëzie in het zwembad:

 

 

 

Tussen de  soep en de patatten door de slaapkamer van de zoon even geverfd.

Ik moest ervan profiteren want ik was de hele week zo goed als alleen thuis

en de huisgenoten kunnen geen van allen verfgeur verdragen.

 

Toen we pas in dit huis kwamen wonen,

was onze zoon een puber en wou hij graag zijn hele kamer donkergroen.

Vermits hij het toen al jammer vond dat we uit de stad wegtrokken

en hij minder dicht bij zijn vrienden zat,

hebben we zijn verzoek maar ingewilligd.

(ondanks het feit dat we wisten dat het zou verdonkeren...)

 

Ondertussen woont hij hier niet meer echt,

maar komt hij soms nog het hele weekend logeren,

dus het blijft nog steeds ZIJN kamer.

(neen, Krisje, nog geen crrrrraftsroom voor mij)

Maar ze moest wel lichter na 15  jaar!

 

Wat heb ik dat donkergroen verwenst de afgelopen dagen.

Ik ben er VIER volledige avonden na het schoolwerk mee bezig geweest.

DRIE lagen eer het overschilderd was

(en ook het plafond opnieuw onder handen genomen!)

allemaal in mijn eentje.

 

Ondertussen is de kamer  helemaal wit.

De zoon weet het nog niet.

 

 

 

In zijn kamer stond al heel lang deze Ikea-lamp.

Het glazen kapje was gebroken

(ooit eens gebeurd in een ik-kom-heel-laat-'snachts-thuis-moment van de zoon)

 

Toevallig had ik nog een gehaakt mandje liggen,

de bodem eruit gehaald en een nieuw aansluitrandje

et voilà:

 

Toen de echtgenoot na vier dagen afwezigheid thuiskwam,

was alles geverfd en ik jarig.

 

Op mijn verjaardag scheen de zon uitbundig

maar  moest ik helaas op een superlangaanslepende vergadering zitten  (beuh)

maar bij thuiskomst bleek de echtgenoot in de bloemenwinkel geweest (jeuh).

De meeste planten zijn bedoeld voor tuin en terras

en hebben ondertussen al een perfect plaatsje gekregen buiten:

 

 

Mijn verschrikkelijk attente dochter had werkelijk alleen maar cadeautjes voor me voorzien

 die ik zelf niet had  kunnen dromen.

Teveel om op te noemen

met als allermooiste geschenk

een fotoboek gemaakt van een aantal Instagramposts

met de reacties van de andere IG'ers er hier en daar bij.

 

 

 

Lola heeft zich niet veel van de drukte aangetrokken

en slaapt verder in de meest ongewone houdingen

 

en ook van blogvriendinnen kreeg ik

heel veel wensen en

 leuke verrassingen.

 

SUPER bedankt.

De dachshund van An is bijzonder.

Ze heeft hem samengesteld met foto's van haar drie en mijn drie katten erin.

 

En de vogeltjesslinger komt van Krisje van onliemie

Happy dinosaur birthday

 

Een paar maanden geleden maakte ik super pinguïn op vraag van de dochter

voor de verjaardag van haar vriendin.

Alles over hem lees je Hier :

 

Omdat  de dochter  meteen meneer P.
 miste nadat ze hem had weggeven,

kleedde ik een T-rex voor haar verjaardag aan

en liet hem landen op het veld:
 mister Super Rex.

 

(ik vroeg de dochter wat dat rode stipje was daar achter op de witte bol

en zij ging controleren)

 

 

 

Morgen wordt de dochter 26,

ze was eigenlijk bedoeld als verjaardagscadeau voor mezelf

(uitgerekend om geboren te worden op 22 mei, op mijn verjaardag,

maar vier dagen te vroeg geboren,

ze is net zo hevig als haar mama)

 

Het hele weekend is ze hier geweest met haar lief.

 

Dus ik heb het huis versierd

en heel veel bloemen erbij gehaald.

Tot op haar slaapkamer toe.

 

 

Haar cadeautjes heeft ze over drie dagen verdeeld.

Dus 2/3 is al uitgepakt.

Morgen de laatste pakjes

(helaas ben ik dan alweer aan het werk)

 

 

Een taart gekocht

en een cake gebakken

(en het lief heeft zonet nog een kaastaart gebakken ook)

 

 

 

In één van de pakjes zit een guirlande

 met zelf te beplakken ventjes.

We hebben er allemaal tegelijk aan gewerkt: 

 

                   Zo dadelijk bowling. Niet meteen mijn favoriete tijdverdrijf,
maar de dochter doet het graag,

en haar lief blijkbaar ook.
De zoon is alweer naar Brussel vertrokken zonet, die is slimmer.

De echtgenoot en ik blijven over en offeren ons op om mee te gaan.

 

 

Wolmand in stoffenreepjes

 

 

 

Men neme veelkleurige stofjes,

(liefst voor- en achterkant even mooi

want de draad neigt nogal eens te draaien)

men scheure die stoffen in reepjes

en men maakt bolletjes:

 

 

Men make de bodem van de tas/mand (naar keuze in te vullen)

op gewenste grootte:

 

 

Voor de tas zelf:

een ketting haken van precies de lengte van de buitenste rand van de bodem

en dan maar doorhaken met vasten,

de mijne is gedaan met haaknaald nummer 10.

Bij elk stofreepje heb ik ook nog een woldraad genomen

voor extra kleur, maar vooral ook voor extra stevigheid.

Eens alles klaar,

naai je gewoon de bodem vast aan de rest:

 

Bij deze mand heb ik de handvatten

meegehaakt met de laatste rand vasten,

op die manier hangen ze stevig vast:

 

      De linkse mand maakte ik al eerder:

 

En ik ben bijzonder trots op mijn reddingsoperatie.

Hieronder zien jullie de duplex.

Hoe de duplex er twee jaar geleden uitzag,

lees je hier.

De katten vinden hem heerlijk omdat er zowel bovenop,

als ook op het onderste gedeelte iemand kan liggen.

 

Doordat hij lang heeft buitengestaan in weer en wind,

is de bovenkant helemaal vermolmd

en bijgevolg verdwenen.

De reddingsoperatie bestaat in het vastknopen van een gehaakt bovenkant

aan het onderstel:

 

                                Doordat het alleen maar haakwerk is (zonder stevig plank eronder)

zakt hij lekker door en neemt het de vorm aan van het kattenlijfje:

 

Vooral op deze foto valt het op hoe erg

het meegaat:

 

(ik vraag me af hoe lang het houdt),

hopelijk gaat Lola - met haar volle gewicht van 9 kg-

het niet OOK gebruiken:

 

(ben vrij zeker van niet,

want sinds haar diabetes, kan ze echt niet meer de hoogte in,

dit tafeltje is "way above her league"

het enige klimwerk waartoe ze nog in staat is,

is haar voorpoten met klauwen en al in de rand van de sofa zetten

en zich dan als een acrobate sierlijk optrekken,

soms lukt het , soms ook niet...)

 

 En hier één van de boeketten die uit het moederdagboeket zijn afgeleid:
Hebben jullie dat ook?
Voor mijn Moederdag heb ik een groot boeket rozen van de echtgenoot gekregen
en ook lelies, maar omdat ik kant-en-klare boeketten van de winkel best wel "stijf"
 vind, haal ik alles uit elkaar en stop er tuinbloemen tussen om het wat meer
"dachshundie" te maken.