vrijdag 15 juli 2016

Zo triest in Nice, wol als afleiding

 

Er zijn gewoon geen woorden voor.
zoveel moois in deze wereld
(kijk dat bijtje bij de veldbloemen!)
en dan Nice.
Zo triest.
We hebben vannacht tot half twee het nieuws gevolgd
en vandaag lijkt alles zo onwerkelijk.
 
Omdat mijn hoofd er helemaal vol van zit
zoek ik afleiding in een tante Ireneverhaal.
 
Samen met haar op twee verschillende dagen wol geverfd.
 
 
Dag 1:  bloemboeket voor tante Irène
( mooi beeldje in haar tuin, he? ):
 
Duchtig gewerkt.
 Een pot paars-rozig , een pot geel en een pot blauw:
Eerst op een gaspit koken met zout en kleurstof (boven)
en dan spoelen in helder water met azijn om de kleur vast te zetten (onder)
 
Tante Irene sleurt met die zware kookpotten
alsof ze een meisje van 17 is.

alle witte gehaakte doekjes krijgen een kleur
ze zullen verwerkt worden in een dekentje

 
Hieronder een gedeelte van het  resultaat van dag 1
aangevuld met een paar wolletjes tapestry
die ik van An kreeg.
Samen moeten ze een lampenkap worden met wilde bloemen erin:
 
 

 
 Bij thuiskomst een boeketje op de tafel gezet van de veldbloemen uit Tessenderlo:
 

 
Ten slotte het vervelendste werkje:
de wolbolletjes zijn door en door nat en moeten te drogen worden gehangen.
Gelukkig zijn er veel bomen in onze tuin.
(ik heb spierpijn in mijn arm van alles op en af te rollen maar dat hoort erbij :)  )
 
 
 
Zelfs de tuinstoelen worden in beslag genomen en met wol "behangen"
de ventjes wachten ondertussen ongeduldig op hun diner.
 
 
 
 
Dag 2: Ondertussen grote strengen wol van An gekregen
en alweer drie verfkastrols gemixt:
een blauwe, een groene en een roosachtige:
(de rode verf bleek helaas een 'pre-dye" te zijn om spullen van verf te ontdoen,
volgende keer doen wij rood , eh tante Irene?)

 De lichtroze strengen hebben maar even in het water gekookt en voor de paarse is er wat extra navy-blue in de pot gegaan. Het groen is een super mooi diep boswachtersgroen.
 

En dan maar weer te drogen hangen bij thuiskomst.
De bolletjes moeten nog tussen de bomen maar daarvoor is het momenteel te wisselvallig.
 
Omdat tante Irene dichtbij mijn moeder woont,
zijn we tussendoor ook nog samen gaan eten.
De cava's hebben we dik verdiend.
 
Kijk wat een prachtig duo:
 
    Niet alleen happy van al de geverfde wol, ook van mijn kringloopgeluk. Deze prachtig gehaakte megagrote bedsprei lag er zomaar. Misschien iets te wit (bleekgeel) voor mijn doen, maar er is altijd tante Irene nog. Samen met haar zoek ik wel een gepast kleurtje. Sandra raadt me wijnrood aan.
Lijkt me inderdaad een goede keuze. Alweer een nieuw projectje, zie.
De foto's bewijzen het: de zomervakantie blijkt heel productief.
Het hele academiejaar lang borrelt alle creativiteit in mijn hoofd maar ontbreekt de tijd
En zodra alle deadlines wegvallen, moet alles ineens eruit.
Die armbanden heb ik al lang willen haken:
(alle bloemen met zelf geverfde wol)

 Momenteel borduur ik felle bloemenguirlandes op een zwarte poncho van de kringwinkel
 (nu ik die foto hierboven zie, stel ik vast dat de poncho allicht uiteindelijk op mijn armbanden zal lijken, wat ben ik toch voorspelbaar   in mijn folklorisme, ik denk ook eraan een kast zwart te verven met gekleurde bloemen erop, misschien dat het toch wel iets erover zal zijn, zeker als ik er met de poncho en de armbanden bij poseer  :) 
....ja hoor, poncho gevonden  op de dag van het gehaakte deken, er zijn soms van die dagen dat alles meezit  en je bovendien ook nog een mooie zonsovergoten avond krijgt:
 
 

 
 
 

vrijdag 8 juli 2016

Misterialane meeting in Leuven

 


 
Vorige woensdag groot feest: de Misterialane madammen komen nog eens samen.
Etentje in Leuven.
Geen cadeautjes voor elkaar maken (zo was gezegd)
maar ik kon het niet laten en knutselde snel wat vogeltjes in elkaar.
Love birds :
 borduurdoekjes van de kringwinkel wat verknipt en tot vogels genaaid.
 
Heel makkelijk.
 
 
We vallen elkaar in de armen en het weerzien is gezellig.
Vakantie (want drie van ons in het onderwijs) maakt ons vrolijk.
Lekker weer, dito eten en drankjes, allez vooruit.


 
 
 


 


 
Die twee zitten zo knus samen,
daar moet ik me tussen wringen
 

en Kris die wil er natuurlijk ook bij:

 
 
Na het eten richting stadspark:
de granny's voor het vriendschapskussen bewonderen.
 
Afspraak: ieder van ons maakt acht granny's en iedereen krijgt er van iedereen twee.
Op die manier hebben we allemaal acht nieuwe lapjes,
we maken er zélf één extra
et voilà : we hebben een "vrienschapskussen" van 9 lapjes op 9.
 

 
 

 
 
 
An vindt dat ze een perfect hart vormen
en omdat het er er zoveel zijn,
valt de foto niet te nemen van gewoon in het gras,
neen,
we hebben een stoeltje of een bankje nodig:
 
 
gelukkig is er de lenige (en moedige) turnjuf die zegt:
'kruip maar op mij, voor het vogelperspectief!"
(eerst heb ik een poging ondernomen maar daarna kiezen we wijselijk voor An..)
 
 
volgens Sandra zijn het de Bremer stadsmuzikanten
(maar Kris heeft al geprotesteerd omdat ze niet als
ezel wil dienst doen,
waar zijn die van Ingrid als je ze nodig hebt?)
 
En van Ingrid gesproken,
onze madame van huisje nummer 1 was er jammer genoeg niet bij
We hebben haar immens gemist.
 
Vandaag gezellige afspraak gehad met de #misterialane #madammen: @onliemie @carlakske @mandarien7 en ons @ingridorens was er in gedachten bij want zij heeft ook meegehaakt aan ons #vriendschaps #granny's 
Iedereen heeft van iedereen #grannysquares gekregen en nu kunnen we allemaal een #vriendschapskussen in elkaar toveren. 
#fmsphotoaday #fmsphotochallenge #fms_fisfor #friendship
With 5 #friends we did this #crochet in order to all have a #cushion, symbolizing our bond 
#virkat #hekle #virking #dachshundiecrochet #boho
#haken #hakeniscool

 
Top amusement !
 
Dat moeten we snel opnieuw doen,
maar dan met onze nummer 1 erbij!
 
 

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...